Nickelodeon doet je besluiten om je drang tot voortplanting de kop in te drukken
In DM ZAPT zet de tv-redactie van De Morgen de blik op oneindig. Vandaag: Stef Selfslagh over jeugdzender Nickelodeon.
Ouders die bekommerd zijn om het geestelijk welzijn van hun kinderen richten hun bezorgde blik doorgaans op spelconsoles en computergames. Maar het echte gevaar komt via de digicorder het huis binnengeslopen: Nickelodeon.
Nickelodeon is gespecialiseerd in teen drama's: soapseries voor beginnende pubers. Ze hebben titels als The Thundermans, Victorious en School of Rock, spelen zich af in decors die er uitzien als een M&M-flagshipstore en worden bevolkt door twaalfjarigen die met hun lippen Engels praten maar met hun stembanden Hollands.
De kinderen die in Nickelodeon-series meespelen, kunnen vier dingen uitzonderlijk goed: veel te luid praten, met hun wenkbrauwen acteren, 'Duh?!' zeggen en zowat elke uitspraak ondersteunen met grimassen die u en ik reserveren voor wanneer we geconstipeerd zijn.
Een mens vraagt zich af of er in de woestijn van Arizona een ondergrondse teen drama facility bestaat waar Amerikaanse tieners zich - in ruil voor een Robert Pattinson- of Selena Gomez-kapsel - vrijwillig laten transformeren in Nickelodeon-tieners. 'Les één: eindig elke zin op een vraagteken, ook al is er in de verste verte geen vraag te bekennen.'
Nickelodeon is het soort zender dat je doet besluiten om toch maar geen kinderen te nemen
In het gedubde universum van Nickelodeon is er weinig plaats voor nuances. Tieners bestaan maar in drie varianten: acnevrije klaslievelingen, 'Oh my God!'-roepende sidekicks en aan grapdwang lijdende gingers. Volwassenen zijn ofwel hysterisch, ofwel zwakzinnig, ofwel een combinatie van beide. En ze hebben allemaal hun job opgegeven om zich thuis fulltime door hun kroost te laten uitlachen.
Naar de gevolgen van langdurige blootstelling aan Nickelodeon is bij mijn weten nog geen ernstig wetenschappelijk onderzoek gedaan. Maar laat je kind dagelijks naar Game Shakers kijken en het is een kwestie van tijd voor het in volmaakt Polderhollands tegen je zegt: 'Hey, ouwe. Zullen we chillen?'
Nickelodeon is het soort zender dat je doet besluiten om - als je die keuze nog hebt, tenminste - toch maar geen kinderen te nemen. Om je biologische drang tot voortplanting gedecideerd de kop in te drukken. Dat lijkt een zware en tegennatuurlijke opgave, maar wat je ervoor in de plaats krijgt, is een geschenk uit de hemel: zondagochtenden zonder nagesynchroniseerd tienergekrijs. Ik ken kinderloze koppels die in het weekend regelmatig een minuutje of twee naar Nickelodeon zappen om zichzelf eraan te herinneren hoe gelukkig ze wel zijn. 'Ach kijk, hoe irritant.' Om vervolgens weer weg te zappen en seizoen 6 van Homeland te bingewatchen.
Het is in Zurenborgse kringen gebruikelijk om neerbuigend te doen over de producties van Studio 100. Maar geloof me: Nachtwacht verhoudt zich tot The Thundermans zoals Abba tot Steps. Sterker nog: het is onder meer dankzij Gert Verhulst dat Nickelodeon in Vlaanderen al bij al maar een randfenomeen is. Als Bart De Wever de credits mag opstrijken voor het afblokken van extreemrechts, dan verdient Gert Verhulst onze achting voor het afweren van Nickelodeon. Bij deze, mijnheer Verhulst.