Direct naar artikelinhoud
Ketnet

Vlaamse fictie te duur, maar niet op Ketnet

Fictie met een hoog musicalgehalte, zo omschrijft Ketnet ‘#LikeMe’. De reeks bevat bewerkingen van Vlaamse en Nederlandse klassiekers.Beeld VRT - Kris Van de Sande - www

Terwijl de grote jongens als Eén, VTM en VIER al jaren beweren dat eigen fictie stilaan onbetaalbaar wordt, is daar bij kleine broer Ketnet niets van te merken. Waarom kan daar wel wat elders niet (meer) lukt?

Hoe zit het nu precies met dat fictieaanbod van Ketnet?

Campus 12, Buck, #LikeMe of een stapel nieuwe afleveringen van reeksen als Nachtwacht en 4eVeR. Ketnet-kijkers met een voorliefde voor fictie werden de voorbije maanden in de watten gelegd. Al is dat vooral een kwestie van perceptie, denkt netmanager Maarten Janssen. "De beweging naar meer fictie van eigen bodem is al eerder ingezet. We investeren al geruime tijd minder in de aankoop van internationale kinderprogramma's. Het geld dat we op die manier vrijmaken, investeren we in meer fictie van eigen bodem." Dat blijkt ook uit de cijfers. Waar vijf jaar geleden 73 procent van het totale budget naar lokale content ging is dat ondertussen opgelopen tot 90 procent. Meer dan de helft daarvan gaat naar fictie.

‘We investeren al geruime tijd minder in de aankoop van internationale kinderprogramma's. Het geld dat we op die manier vrijmaken, investeren we in meer fictie van eigen bodem’
Netmanager Maarten Janssen

Al bleef die beweging een beetje onder de radar. Tot nu. Met reeksen als Buck en #LikeMe staken ze bij Ketnet op communicatievlak een tandje bij. "We hanteren voor die reeksen een zogenaamde 360 graden-aanpak", legt Janssen uit. "Buck bijvoorbeeld is niet alleen een tv-programma. Er hoort ook een speciaal ontwikkelde videogame bij." Aan #LikeMe zijn dan weer een aantal jeugdkampen gekoppeld en de cast van de reeks zal ook opduiken op allerlei evenementen. "Dat soort initiatieven zorgt voor een grotere zichtbaarheid van ons fictieaanbod", zegt Janssen. "Waardoor mensen nu pas zien hoeveel van die eigen reeksen wij eigenlijk produceren."

Is kinderfictie dan goedkoper dan de volwassen variant?

Bij Eén en Canvas wijzen ze naar de opeenvolgende besparingsoefeningen bij de openbare omroep om uit te leggen waarom het maken van eigen fictie steeds moeilijker wordt. Bij VTM en VIER zorgt het uitgesteld kijken en het doorspoelen van de reclameblokken ervoor dat het genre stilaan onbetaalbaar wordt. Niets van dat alles bij Ketnet waar de fictiereeksen van de band blijven rollen.

Toch is het maken van kinderreeksen niet per se goedkoper dan het draaien van fictie voor een ouder publiek. "Een cameraman moet je betalen", zegt Janssen. "Of hij nu voor Eén of voor Ketnet werkt, dat maakt in uurloon geen verschil." Ook zaken als de huur van een montagecel, catering of vervoer zijn exact even duur. Dat zorgt ervoor dat een reeks als Nachtwacht of #LikeMe qua budget in de buurt komen van hun volwassen tegenhangers. 

Buck is een comedyreeks van de makers van W817 met in de hoofdrollen onder meer Robbert Vervloet en Bram Spooren. Bij de serie hoort ook een videogame.Beeld VRT - Sofie Silbermann

Waarom kan Ketnet dan wel wat bij de grote zenders moeilijker lukt?

Het fictiesucces van Ketnet is een kind van vele vaders zo blijkt. "Het is een combinatie van factoren", denkt Janssen. Hij wijst onder andere naar de hoge recyclagewaarde van kinderreeksen. "Om de paar jaar vernieuwt ons publiek. Kinderen worden ouder, groeien door naar andere zenders en in de plaats komen nieuwe kijkers voor wie alles wat op Ketnet te zien is helemaal nieuw is. Dat laat ons toe om die fictiereeksen verschillende keren te herhalen zonder dat dat ten koste gaat van het enthousiasme van onze kijkers. We hebben nu bijvoorbeeld De Elfenheuvel in ons zendschema, een fictiereeks van ondertussen zes jaar oud. Maar die blijft moeiteloos overeind."

Kinderen zijn ook op andere vlakken een dankbaar publiek. "Je kan, zelfs in een televisiereeks, heel wat aan hun fantasie over laten", legt Janssen uit. "Wanneer een hoofdpersonage vertelt over een ontploffing die buiten beeld is gebeurd, dan hoeven kinderen die niet per se te zien om te geloven dat er iets is ontploft. Dat scheelt een slok op de borrel wat special effects betreft."

De fantasyreeks ‘Nachtwacht’.Beeld Studio 100

Bovendien zijn kinderen op televisievlak minder verwend dan hun ouders. Janssen: "De internationale concurrentie van diensten als Netflix heeft de lat enorm hoog gelegd. Kijkers verwachten dat ook fictiereeksen van eigen bodem datzelfde niveau halen. Wat kinder- en jongerenfictie betreft, speelt die internationale concurrentie veel minder. Dat maakt het ons makkelijker om het soms met iets minder te doen."

Ook het systeem van coproducties en steunmaatregelen zoals de tax shelter, waarbij investeerders van een gunstige belastingregime kunnen genieten, zijn een duw in de rug. En sinds kort heeft Ketnet ook de weg naar het VAF gevonden. Buck is de eerste reeks die steun van dat Audiovisueel Fonds genoot.

En dan is er nog een laatste, puur praktische reden waarom het sneller gaat om het aantal afleveringen kinderfictie aan te vullen. "Kinderreeksen zijn goed voor 12 à 13 minuten per aflevering", legt Janssen uit. "Bij volwassenfictie ligt die speelduur een stuk hoger. Ook al ligt de productiekost per minuut ongeveer gelijk, dat zorgt er wel voor dat je voor hetzelfde budget meer afleveringen kan maken."