Waarom zelfs seks saaier wordt als je er vanille aan toevoegt

“Seks die wordt gekenmerkt door haar gebrek aan originaliteit, aanhankelijkheid aan routine, conventionaliteit en weigerachtigheid tegenover nieuwe dingen.” Zo klinkt een van de definities die het immer betrouwbare Urban Dictionary op de term ‘vanilleseks’ plakt. Een toonbeeld van saaiheid, met andere woorden. Vanille is een synoniem geworden voor gewoon, saai, doordeweeks, ongeïnspireerd.

Hoe komt dat in hemelsnaam? Want ooit was het anders. Vanille-ijsjes waren decennialang (en zelfs langer) dé hit aan crèmekarren aller lande. Meer nog: vanille is al eeuwenlang een publiekslieveling. Toen de Spaanse kolonisatoren het in de 16de eeuw meebrachten uit Mexico, viel iedereen steil achterover. Het werd een van Spanjes meest lucratieve handelswaren. Ruim 400 jaar later stond vanille nog altijd bekend als een spannende en zelfs complexe lekkernij.

Grote mijlpaal 

Die tijden lijken nu voorbij. Volgens een essay op Slate.com heeft dat een en ander te maken met de opkomst van dieetvoeding en lightproducten. Die hebben de voorbije jaren de supermarkt overgenomen. De voedingsindustrie zocht smaakmakers om die nieuwe producten wat extra cachet te geven. Niet alleen alle soorten gebak werden overladen met (een synthetische variant van) vanille, maar ook totaal andere producten kregen een vanilletoets mee. Van wodka tot whisky, yoghurt tot limonade, cola tot koffiedrankjes en chocolade. Plots kreeg alles een toetsje vanille mee.

Zou dat dan een van de grote mijlpalen zijn van onze moderne maatschappij? We hebben een man op de maan gezet, het internet uitgevonden én we zijn erin geslaagd vanille beu te geraken. Bob Dylan had gelijk. The time’s they are-a-changin’.