Maandag start proces-Hardy: het hallucinante parcours van een seksuele seriedoder

1. De moord op Maria Walschaerts (mei 2014)

Niemand begrijpt wat er gebeurd is als Maria Walschaerts, 82 jaar oud, op 22 mei 2014 dood aangetroffen wordt in haar huis aan de Oude Leestsebaan in Mechelen. Ze ligt halfnaakt op de vloer in de slaapkamer. Haar nachthemd is opgerold tot boven haar borsten en haar slip hangt op haar enkels.

Het is haar zoon Patrick die zijn mama zo ziet liggen nadat de buurvrouw hem had opgebeld. De rolluiken waren al een paar dagen gesloten en dat was niet haar gewoonte. Patrick belt aan, maar er gebeurt niets. Hij roept een paar keer ‘mama’, maar er komt geen antwoord. Dan opent hij de deur met zijn eigen sleutel en komt tot de gruwelijke ontdekking dat zijn moeder dood is. Waarschijnlijk al een paar dagen. De dokters stellen kneuzingen vast in haar gezicht en over de rest van haar lichaam. Een paar ribben zijn gebroken en er is druk uitgeoefend op haar hals, een wurgpoging misschien.

De laatste krant die de onderzoekers in haar huis vinden, is die van maandag 19 mei. Het programmaboekje van de televisie ligt open op zaterdag 17 mei. Die ochtend ging Maria Walschaerts nog naar de markt en daarna kwam haar zoon Patrick op bezoek. Een wekelijkse routine. Terwijl hij de krant las, vertelde zijn moeder dan wat ze allemaal had meegemaakt of van plan was.

Buiten wordt een schoenafdruk gevonden in het bloemenperkje. Op het lichaam, de kussens en de kleding van het slachtoffer wordt DNA aangetroffen van een man, maar in eerste instantie is er geen enkele link met Belgische of buitenlandse databanken. Ook een onderzoek naar daders van seksuele delicten uit de buurt van Mechelen levert niets op. Het zal anderhalf jaar duren voordat Renaud Hardy in beeld komt als dader. Het zal 3,5 jaar duren voor hij deze moord bekent.

2. De moordpoging op A. H. (30 september 2014)

Eigenlijk was Renaud Hardy van plan om de avond van 29 september 2014 een gezin dat hij kent uit Bonheiden uit te moorden, bekende hij in november vorig jaar aan de speurders. Omdat hij het huis niet vond, veranderde hij zijn plan en kwam hij terecht bij A. H., een dame van toen 68 jaar oud.

Ze ligt al in bed als ze om 1u ’s nachts gebonk hoort op de ramen, alsof er iemand probeert binnen te breken. Het stopt even en dan wordt het weer luider. Pas later beseft ze dat het misschien kloppen en wrikken aan de voordeur is geweest. Ze steekt alle lichten in de gang aan en begint luid te roepen. Daarna wordt het stil. De volgende ochtend ziet A. H. dat er schade is boven het slot van de voordeur. In de tuin is de voedingskabel van de vijverpomp kapot gerukt. In de planten wordt nog een schroevendraaier gevonden, waarop het DNA-profiel van – zou later blijken – Renaud Hardy wordt aangetroffen.

Een dag na zijn poging om bij A. H. binnen te komen, gaat Renaud Hardy op pad met zijn loodjesgeweer. Op de Battelbrug in Mechelen schiet hij een fietsster in de rug. Ze rijdt door maar wordt achtervolgd door Hardy, die afdruipt als de vriend van de fietsster haar thuis staat op te wachten. Die vriend slaagt erin om de nummerplaat van zijn Opel Corsa te noteren.

Renaud Hardy wordt opgepakt en zit van 2 oktober tot 23 december in voorhechtenis. Voor deze feiten wordt hij in oktober 2015 voor de correctionele rechtbank veroordeeld tot 12 maanden met uitstel voor drie jaar. Dat hij op dat moment al een moord op zijn geweten heeft, daar hebben de speurders nog geen flauw idee van. En dus gaat Renaud Hardy gewoon door.

3. De moordpoging op Veerle Eyckermans (14 februari 2015)

Actrice Veerle Eyckermans heeft frietjes gegeten als ze op Valentijnsdag om 22u ’s avonds thuiskomt. De restjes strooit ze in de tuin uit voor de vogels. Dan pas ziet ze dat er een man voor haar is komen staan. Hij draagt een muts en heeft een stok vast, waarmee hij haar eerst tegen haar gezicht slaat en vervolgens op haar armen. Ze valt op de grond en kruipt naar een boom, waar ze zich kan vasthouden aan een betonnen paaltje dat onder de boom staat. Renaud Hardy blijft slaan en probeert haar aan haar enkels onder de boom uit te trekken. Door haar gegil kan ze een buurman alarmeren, die samen met zijn zoon op het gekrijs afkomt. Ze horen een vrouw roepen dat iemand haar wil vermoorden. Dan zien ze hun buurvrouw Veerle Eyckermans op de grond liggen, helemaal onder het bloed. Hardy maakt zich snel uit de voeten, zijn muts blijft op de oprit liggen. Daarop zal later zijn DNA gevonden worden, net als op de houten stok waarmee Eyckermans is geslagen.

4. De moord op Linda Doms (17 september 2015)

Omdat de huisbazin het vreemd vindt dat de rolluiken ’s middags nog naar beneden zijn, gaat ze samen met de buurman het huis van Linda Doms binnen. Ze vinden haar levenloze lichaam naakt op het bed, losjes afgedekt met een donkere badjas. Onder haar hoofd liggen twee kiezelsteentjes en er wordt ook een grasspriet gevonden. De onderzoekers vermoeden dat ze eerst buiten op de grond heeft gelegen en erna naar binnen versleept is.

De vriend van Linda vertelt de politie dat ze alleen problemen had met een zekere ‘Renaud’, die haar wou masseren en fotografen, maar daar had Linda geen zin in. Rond haar 20ste had Linda een kortstondige relatie met Renaud Hardy. Toen ze elkaar later opnieuw tegenkwamen was dat contact voor Linda zuiver vriendschappelijk, al leek hij wel uit te zijn op seks. Een goede vriendin weet dat Hardy bij haar had aangedrongen op een triootje met een andere vrouw erbij.

Als de politie op 17 september 2015 bij Hardy aanbelt, is hij porno aan het kijken. Terwijl hij naar het politiekantoor wordt gebracht, neuriet hij liedjes en vertelt hij seksueel getinte moppen. Hij vertelt dat hij Parkinson heeft en cocaïne gebruikt om beter te kunnen spreken en denken. Hij vertelt ook dat zijn vriendin Doris zijn slavin is en dat seks heel belangrijk is voor hem.

Volgens Doris is Renaud Hardy verslaafd aan seks en moest zij hem gehoorzamen, ook als hij wurgseks wilde. Soms moest ze andere vrouwen bevredigen terwijl hij toekeek. Hardy blijkt geobsedeerd door seks, vooral met oudere vrouwen. Hij surft naar sites met namen als Granny Seks of Great Rape Scenes (verkrachtingsscènes) en naar lesbische sekssites.

Aan Doris bekende Renaud Hardy dat hij Linda Doms had doodgeslagen en alles had gefilmd. Ook aan een goede vriend en een bevriende politieman vertelde Hardy dat hij Linda had vermoord, later komt daar nog een celgenoot bij. Die vertelt ook dat Hardy zich graag zieker voordoet dan dat hij is, en dat hij beweerde dat een vrouwelijke cipier zijn volgende slachtoffer zou worden.

Tijdens de huiszoeking wordt in de wasmachine de geheugenkaart met het filmpje van de moord op Linda Doms gevonden. De politie ziet minuut voor minuut hoe Linda gillend van pijn in haar tuin ligt, over de grond wordt gesleept, gefolterd en verkracht wordt en uiteindelijk op sterven ligt. Het bekijken van dat filmpje zal ongetwijfeld een van de moeilijkste momenten worden voor de juryleden die vrijdag verkozen zijn.

Als motief voor de moord op Linda Doms noemt Hardy het feit dat zij zou hebben rondverteld dat hij in de gevangenis zat en dat ze lachte met zijn ziekte. Volgens hem had ze gezegd: ‘Kruip in je bed, parkinsonneke’, en heeft hij haar vervolgens seksueel vernederd, betast, gepenetreerd en afgeslacht. Wat ook een rol speelde volgens Hardy, was de angst dat Doris hem zou verlaten, daardoor moest hij “een innerlijke pijn compenseren”.

Het DNA van Hardy linkt hem pas sinds de moord op Linda Doms aan alle andere feiten, al is hij tot november vorig jaar die andere daden blijven ontkennen.

De psychiaters die hem onderzochten, noemen Hardy een seksuele seriemoordenaar die steeds op dezelfde manier te werk ging. Hij viel alle belaagde vrouwen aan met een stok, greep naar hun keel, en was geobsedeerd door seks. Door de combinatie van zijn persoonlijkheid, zijn psychopathie en het seksuele sadisme vinden ze het risico reëel dat Hardy opnieuw misdrijven zal plegen.

Het proces, dat op 19 februari echt van start gaat, zal waarschijnlijk een kleine drie weken duren. Er komen 82 getuigen langs, onder wie ook de twee vrouwen die de aanval van Hardy hebben overleefd. Zij hebben zich burgerlijke partij gesteld, net als de familie van de slachtoffers die het niet hebben overleefd.