“Het is zeker: het zijn de N-VA en de in de steek gelaten leden van de meerderheid die er de voorkeur aan hebben gegeven om hun zelfstandigheid te herwinnen, zes maanden voor de volgende verkiezing, om aan hun kiezers te tonen dat ze niet flexibel zijn over principekwesties”, meent Philippe Martin in L’Avenir. “Als deze minderheidsregering verzwakt start, riskeren belangrijke economische, sociale, budgettaire, klimatologische en mobiliteitskwesties jammer genoeg te lijden onder deze geplande inactiviteit. In dit stadium zal iedereen proberen de kiezer te laten geloven dat ze sterker uit dit regeringsavontuur en de crisis van de afgelopen dagen zijn gekomen. Maar het zijn in de eerste plaats de burgers die ervan langs zullen krijgen”, besluit hij.

“Een verstandshuwelijk blijkt vaak langer stand te houden dan een huwelijk dat gebaseerd is op liefde. Want als de liefde verdwijnt, barst het koppel. Een verstandshuwelijk houdt stand door de gemeenschappelijke belangen. De twee partijen lijken overtuigd te zijn van hun lot, omdat hun belangen aan elkaar verbonden zijn”, schrijft Adrien de Marneffe in La Dernière Heure. “De N-VA is in het water gesprongen, maar weigert het schip te verbranden. De MR blijft in de N-VA de ideale meerderheidspartner zien om de hervormingen te verwezenlijken waarnaar ze streeft. Als de resultaten van de stembusgang het hen toelaten, zal het koppel waarschijnlijk proberen de brokken te lijmen om ook de vijf komende jaren samen te leven.”

Christian Carpentier stelt in de kranten van SudPresse dat we nu zullen ontdekken of er nog staatsmannen zijn in ons land. “Er zijn geen 36 manieren om uit een grote crisis te geraken. (...) Er zijn er slechts twee: opnieuw gaan stemmen of trachten het mogelijke te doen in de komende vier maanden die nog resten. De burgers niet bijeen roepen voor een nieuwe stembusgang heeft iets heel uitdagend in een democratie. Maar zich op een electoraal avontuur storten in dergelijk giftig klimaat en rond dergelijk delicaat thema als migratie is niet het beste om te doen”, klinkt het. “De enige realistische oplossing is dus die van een minderheidsregering die niets roemrijk heeft voor de drie partijen die haar vormen. Het toont zwart op wit het echte gezicht van de N-VA. Het zal de regeringspartijen ook veroordelen om bij de oppositie, waar de N-VA nu ook deel van uitmaakt, te gaan bedelen rond verschillende socio-economische dossiers.”