Fietsster Marie-Louise Adriaens werd zondagavond 10 april 2016 op 150 meter van haar woning, in het Oost-Vlaamse Haaltert, aangereden door de Volvo van de toen 44-jarige L.B, die werkte voor het Belgisch Instituut voor Verkeersveiligheid (nu Vias). Kort na de feiten is hij daar ontslagen.

De vrouw kwam om het leven, L.B. blies positief en verklaarde dat ze plots was uitgeweken. “De verslagen van de deskundigen spreken dat tegen én u reed veel te snel. Wees eerlijk: was het uw fout?”, vroeg rechter ­Peter D’Hondt. “Ik denk het wel. Ik denk dat ik rechtdoor reed, ik zal ermee moeten leven.”

Dé vraag: was de fietsster een voorzienbare hindernis? Voor advocaat Kjell Verleysen is het duidelijk. “Een stilstaande bromfietser in de straat heeft hij niet eens opgemerkt. Er is een verpletterende aansprakelijkheid.” De verdediging betwist die niet, maar stelt wel vragen bij de dronkenschap en het manoeuvre. “Een getuige heeft alles gezien, maar stond achter het ongeval, er is ook geen materieel bewijs dat de vrouw niet aan het uitwijken was. Mijn cliënt wankelde, maar is dat niet normaal na een ongeval? Wij menen ook dat een celstraf geen ­oplossing is. U straft hem met een werkstraf het meest.” L.B. had het laatste woord. “Ik wil mij verontschuldigen bij de familie en bij mijn ­gezin. Zij zijn ook slachtoffer.” Uitspraak op 29 januari.