Mitch Van Landeghem speelt vrijdag in de zaal waar hij zelf het ‘dramavirus’ opdeed

Zo, die is gegroeid. De laatste keer dat we Mitch Van Landeghem (23) spraken, was in 2011. Als 14-jarige knaap speelde hij toen mee in de grote Music Hall-productie Oliver, waarin hij een van die met roet bedekte straatschoffies was. Vandaag zit voor ons een jongeman die zijn droom in vervulling zag gaan en van theater zijn beroep maakte.

“Bijna toch”, lacht Mitch. “Ik zit in mijn laatste jaar drama aan het conservatorium (KASK) in Gent, maar heb al heel wat ervaring opgedaan in professionele producties. Ik heb getoerd met Ontroerend Goed (Lies), heb tot in Oostenrijk toe performd voor choreograaf Michiel Vandevelde en binnenkort starten de repetities voor The Big Drop-Out. Ik zal dan gastspeler zijn bij Hof van Eede, het theatercollectief van Ans en Louise Van den Eede, dochters van acteur Peter Van den Eede.”

Opera

Intussen reist Mitch het land door als Don Juan, samen met DESCHONECOMPANIE. Minstens 45 keer mogen hij en zijn medespelers Flor Van Severen, Carine van Bruggen, Celine Debacquer (zang) en Wouter Deltour (piano) dit stuk muziektheater van Tom Goossens opvoeren.

“Onze poging om opera toegankelijk te maken voor een groot publiek wordt erg gesmaakt. We werden zelfs geselecteerd voor het Theaterfestival. Dat toont deze zomer naar eigen zeggen ‘de meest belangwekkende en toonaangevende theatergebeurtenissen van het seizoen’. Maar minstens even belangrijk vind ik de positieve reacties van ons publiek, dat vaak jong is en – net zomin als ik tot voor kort – niet veel affiniteit heeft met opera. Dat is nu wel veranderd. Ik genoot al van De Toverfluit en kijk ernaar uit om ook Don Giovanni, de echte opera, eens te zien.”

In tegenstelling tot de opera-versie, is Don Juan van DESCHONECOMANIE een intieme voorstelling. “Best experimenteel ook”, vertelt Mitch. “De grenzen tussen theater en opera worden echt afgetast. We mixen aria’s met gewone dialogen. Spreken doen we op het ritme van de muziek. Ook onze taal is apart: een mengeling van Nederlands en Italiaans. Ik zing nu en dan zelfs wat. Maar in vergelijking met Celine Debacquer, de mezzosopraan in Don Juan, stelt dat echt niks voor.”

Academie

Voor Mitch is de opvoering in Schoten bijzonder, omdat hij opgroeide in de gemeente en nog steeds geregeld ‘thuis’ komt. “Mijn ouders, broers, tantes en zelfs oma zullen in de zaal zitten. Trots, jawel, hoewel de liefde voor de kunsten en het theater niet echt in de genen zitten. Papa werkt bij De Lijn en mama is zorgkundige. Het is zelfs eerder andersom. Door mij bezig te zien, heb ik mama zowaar geïnspireerd om zelf een podium te betreden. Ze is voordracht gaan volgen aan de Schotense academie.”

Meteen is een sleutelwoord in de ontwikkeling van Mitch gevallen: de academie voor muziek, woord en dans van Schoten, nog steeds onder de bezielende leiding van Lisbeth Wolfs. “Hier leerde ik voordragen van mijn eerste woordleerkracht Melissa Mariën. Samen met docenten Ellen Dierckx en Ann Leysen heb ik gewerkt aan prachtige voorstellingen, die we hier dan opvoerden in ditzelfde theater”, aldus Mitch.

“Terugkeren naar De Kaekelaar weekt heel fijne herinneringen los. Ook aan het moment dat ik als scholier de voorstelling ORFEE van Theater FroeFroe bijwoonde. Zo schoon! Voor leerlingen spelen is niet makkelijk, door de virtuele dikke muur tussen spelers en publiek. Maar FroeFroe ging daar los doorheen. Als ik zelf ook maar één toeschouwer zo kan raken als zij mij destijds, zal ik blij zijn.”

Muziektheater Don Juan, door DESCHONECOMPANIE, vrijdag 22 maart (20u) in De Kaekelaar, Sint- Cordulastraat 10 in Schoten, tickets via 03.680.23.40, cultuurcentrum@schoten.be