Direct naar artikelinhoud
Eerste divisieFC Twente - Jong AZ 0-0

Gezien de massale steun moest FC Twente wel direct promoveren

Bijna een jaar na de tranen van de degradatie zijn er nu tranen van vreugde bij FC Twente.

Aanvoerder Wout Brama houdt de schaal omhoog, Twente keert terug op het hoogste niveau na een jaar Keuken Kampioenschap.Beeld Guus Dubbelman

Op deze kampioenswedstrijd van FC Twente had meer druk gezeten dan op die in 2010, zegt aanvoerder Wout Brama maandagavond, terwijl de champagne nog van zijn tenue druipt in een dampende Grolsch Veste. Ook al streed FC Twente toen voor de landstitel en gisteren voor het kampioenschap van de eerste divisie. Door Jong AZ op 0-0 te houden, slaagde de provincieclub net als negen jaar geleden in de missie.

51 weken na de tranen van de degradatie zijn er nu tranen van vreugde. De 32-jarige clubman Brama speelde eerder tussen 2005 en 2014 in Enschede. ‘De landstitel en de andere prijzen die we toen pakten, waren prachtige bonussen. Nu was er geen andere optie dan promoveren.’

Langdurige financiële luchtfietserij in de periode na de veroverde landstitel bracht de totaalschuld op liefst 54 miljoen euro. Een faillissement leek onafwendbaar.

Maar de regio ging vol achter de club staan. Investeerders, sponsors en supporters bleven maar geld binnenbrengen, de gemeente stak meerdere malen de helpende hand toe. Ongeveer 24 miljoen bedraagt de schuld nu, in 2023 moet dat 15 miljoen zijn.

Seizoenkaarten vlogen na de degradatie sneller dan ooit de deur uit. ‘Veel mensen kunnen niet zonder de club, het zit in ons bloed, en er is hier verder ook niet gek veel te doen,’ legde oud-speler en tukker Jeroen Heubach al eens uit.

Maar wie garandeerde dat de steun zou blijven mocht Twente definitief wegzakken in het moeras van de eerste divisie? Brama: ‘Daarom hadden we steeds het gevoel aan een zijden draadje te hangen.’

Een orkaanvreugde barst los op de rode tribunes als in de 66ste minuut blijkt dat naaste concurrent Sparta op achterstand is gekomen tegen Jong PSV. Nu is zelfs een tegendoelpunt, dat lang in de lucht hangt, niet fataal. Twente creëert eindelijk wat kansen, maar scoort niet. Het feest na het laatste fluitsignaal is desondanks onstuimig.

‘FC Twente, super FC Twente, iedereen die haat ons, iedereen maakt Twente kapot,’ brult het volgepakte stadion veelvuldig als reactie op het leedvermaak elders in het land na de degradatie. Te vaak is FC Twente door de KNVB en de eigen gemeente de hand boven het hoofd gehouden, is een veelgehoorde klacht buiten tukkerland.

Bleuming

Iedereen bij de club voelt zich feitelijk besmeurd, het schept een band. Tussen glunderende clubiconen als Blaise NKufo en Eddy Achterberg staat hoofd scouting Evert Bleuming te stralen. De oud-speler met de kenmerkende scheiding in het haar was al chef-scout in de periode-Munsterman. ‘Toen keek je naar een heel andere categorie spelers,’ zegt hij lachend. De kampioensploeg van 2010 kwam eruit voort. Maar in de jaren daarop zag Bleuming zijn invloed afnemen. ‘Steeds meer kregen makelaars de macht. In 2015 werd de scouting weggesaneerd, toen zei ik al: nu ga je vier, vijf jaar terug in je ontwikkeling.’

Een jaar geleden werd hij teruggehaald door directeuren Jan van Halst en Erik Velderman, die kort daarop zelf opstapten. ‘Er was niets, we begonnen op nul.’

Bleuming begon allereerst met Wout Brama te bellen, die vorig seizoen in Australië bij Central Coast Mariners speelde. ‘Het belangrijkste was een bindmiddel, zowel op als naast het veld. Dat is Wout.’

Vaak waren het gesprekjes in de nacht, vanwege het tijdsverschil. Toen Brama op bezoek ging bij zijn ouders in Almelo kwam Bleuming snel op de koffie. Brama was het begin, wist Bleuming. Lang bleef het daarbij, ondanks het vertrek van zeventien spelers.

Pas kort voor het sluiten van de transfertermijn keerde Ted van Leeuwen terug bij de club om het technisch management versterken. Tevens kwam er groen licht om nog wat spelers te halen.

De ploeg bleef lang wisselvallig, zeker als de blessuregevoelige Brama ontbrak. De routinier speelde de laatste twee duels met pijnstillers. ‘Het moest. Dat het voetbal niet altijd even goed was, zal me aan mijn reet roesten. Er valt een gigantische druk van mijn schouders. Missie geslaagd. De club kan door.’