West-Vlaamse Liesje (31) heeft geen Nederlands paspoort, maar is wel verkozen in gemeenteraad

Liesje Carlier is vanop de vierde plaats bij GroenLinks rechtstreeks verkozen in de Tilburgse gemeenteraad. De West-Vlaamse heeft niet eens een Nederlands paspoort, maar dat is geen bezwaar. “Toch niet voor de lokale verkiezingen. Ik mag alleen maar politiek actief zijn in de gemeente waar ik woon. Voor de provinciale of nationale verkiezing mag ik me niet kandidaat stellen. Ik mag dan zelfs niet gaan stemmen. Maar dat deert niet. Ik heb geen ambitie om hoger te raken. Het is goed zo.”

Ze is opgegroeid in Sint-Eloois-Vijve, bij Waregem en dat kan ze niet wegsteken. Haar Vlaams is vernederlandst maar die dekselse West-Vlaamse G zal er nooit uitgeraken. Je kan het meisje uit West-Vlaanderen halen, maar West-Vlaanderen niet uit het meisje. Net daardoor kwam ze in Tilburg terecht zegt ze. “Hier heerst een gezelligheid die heel Vlaams aandoet. De grens is ook niet zó ver.”

Negen jaar geleden leerde ze haar man kennen in Brazilië. Ze was net afgestudeerd – communicatiewetenschappen en daarna nog een specialisatiejaar ontwikkelingshulp – en botste er op “een leuke Nederlander.” Hij uit het oosten van zijn land, zij uit het westen van Vlaanderen. “We gingen ergens tussenin wonen. Waar we het allebei goed vonden.” Ze hebben zowat alle grote steden tussen hun twee heimats uitgeprobeerd. Uiteindelijk werd het Tilburg.

“Een smeltkroes van culturen. Het is niet de mooiste stad van Nederland, maar wel eentje met karakter. Veel nationaliteiten, veel studenten, veel leven, er is ook veel vernieuwd. Helemaal mijn ding.”Het leven ging zijn gang en ze vond een job, trainer bij de organisatie Vluchtelingenwerk. “Ik gaf workshops aan erkende vluchtelingen. Ik moest hen wegwijs maken in de Nederlandse cultuur. Grappig eigenlijk, als Vlaamse.”

Te veel blanke, mannelijke koppen

“Bij zo’n sessie vroeg ik aan de vluchtelingen waarom zij niet in de politiek zouden gaan. Op de affiches staan net wat te veel blanke, mannelijke kopjes, terwijl dat in de straten helemaal niet zo is.” De plaatselijke fractieleider van GroenLinks woonde die sessie bij en stelde haar de vraag om deel te nemen. “Ik, in de politiek? Daar had ik nog nooit over nagedacht. Ik heb die man vriendelijk bedankt voor zijn aanbod, maar toch maar liever niet.” Een weekje later kreeg ze de vraag nog eens. Ze ging overstag.

Ze kreeg meteen de vierde plaats op de lijst. Eentje met grote kans om verkozen te raken, want GroenLinks is in Tilburg al jaren mee aan de macht. De partij won de verkiezingen niet. De Lijst Smolders, “een lokale, rechtse partij” , ging met de meeste stemmen lopen, maar volgens Liesje Carlier liggen de kaarten redelijk gunstig voor haar partij om weer in de coalitie te stappen. “GroenLinks is de enige van de grote, nationale partijen, die erop is vooruitgegaan bij deze gemeenteraadsverkiezingen. Maar Lijst Smolders is aan zet. Hun programma staat haaks op het onze, we zien wel hoe het zal uitdraaien.”

Altijd in de Chiro

Dat ze ooit in de politiek zou belanden, stond niet in de sterren geschreven. “Verre van. Niemand van mijn familie is ooit politiek actief geweest. In Sint-Eloois-Vijve heb ik wel altijd in de Chiro gezeten, dat sociale zit er dus wel in. Maar mijn ouders keken behoorlijk vreemd op toen ik hen zei dat ik kandidaat was bij de gemeenteraadsverkiezingen hier. Het bevalt me uitstekend hier in Tilburg. Ik ben geen Nederlandse, maar wel een Tilburgse.”