Na België en Napels is Dries Mertens (37) nu ook onsterfelijk in Galatasaray: ‘Hij gedraagt zich niet als al die andere voetballers’

Na moeilijke eerste maanden, in een vreemde stad met een baby van een half jaar oud, is de heimwee van Kat Kerkhofs naar Napels verwerkt. Istanbul is een thuis geworden. Ze wonen niet langer aan de Tyrreense Zee, maar het uitzicht op de Bosporus doet ook wegdromen.

En haar man staat op het punt voor de tweede keer kampioen van Turkije te worden. Zijn aandeel is groot. Mertens scoort en laat scoren: vijf goals en negen assists in de voorbije acht speeldagen. Over het hele seizoen gaf niemand in Europa meer beslissende passes – achttien stuks. Begin mei kroonde Galatasaray hem tot sporter van het jaar. De Turkse topclub en haar fanatieke supporters drukken Mertens passioneel tegen de borst.

“Hij is onbetwistbaar de architect van deze ploeg”, zegt Yordi Yamali. Behalve een van Nederlands bekendste podcaststemmen is Yamali ook – en misschien wel vooral – fiere supporter van Galatasaray. “Terwijl ik moet toegeven dat ik voordien eigenlijk niet echt fan was van Dries Mertens. Hij heeft zijn maniertjes op een voetbalveld. Hij zoekt de camera weleens op, is zeer kundig in het zich laten vallen. Maar ik ben ondertussen helemaal bekeerd. Iedereen met een hart voor Galatasaray is fan van Dries.”

Mascotte

Zijn onwaarschijnlijke statistieken voeden Mertens’ populariteit. Maar de liefde van de Turken voor de Belg laait niet enkel op door de cijfers, zegt Yamali. “Hij heeft ons weten in te pakken. Hij gedraagt zich niet zoals andere voetballers. In de eerste weken dat hij en zijn vrouw in Istanbul woonden, trokken ze naar de kleine lokale tentjes, die de stad ook uniek maken. In het moderne voetbal is dat verfrissend. Ze zijn een stel levensgenieters bij mekaar. En dan is er dat zoontje van hen, Ciro. Hij is zo’n beetje de mascotte van de club geworden. Na iedere overwinning komt dat ventje het veld op om te vieren met de supporters. We vinden het allemaal fantastisch.”

In België is Mertens al vijftien jaar de troetelbeer van het publiek. Als hij Napels bezoekt, lopen de straten nog steeds vol. En ook Istanbul is steeds gekker geworden van de familie Mertens. Duizenden fans volgen op Instagram @Mertens.family, een profiel doorspekt met foto’s van elke stap die het gezin zet. Mertens snijdt taarten aan met suikerfiguurtjes van Dries, Kat en Ciro.

Ali Ece, youtuber en een van de meest spraakmakende Turkse analisten voor het medium Vole, vertelt ons dat hij de mens achter de voetballer bewondert. “In een land waar er veel verkeerde voorbeelden zijn.” Ece maakt de vergelijking met de nationale politiek. Terwijl Turkije economisch worstelt, deelde politica Sebnem Bursali, een van de machtigste mensen van het land, tijdens de ramadan foto’s waarbij ze kreeft at op een jacht in Monaco. Het veroorzaakte een nationale rel.

Dat zou Mertens nooit gebeuren, zegt Ece. “Hij is een speciale voetballer op het veld. Maar wat hem helemaal bijzonder maakt, is zijn bescheidenheid. Hij zal nooit zo’n publiekelijke kreefteter zijn, omdat hij beseft dat de economische situatie in Turkije bedroevend is. Zelfs al verdient hij heel veel geld, hij loopt er niet mee te koop. Dries Mertens is de ster van het volk.”

Mertens is net 37 jaar geworden. Pensioenrijp voor de gemiddelde profvoetballer, en al zeker wanneer die boven de middenlijn speelt. Maar zelfs nu de tand des tijds onverbiddelijk knaagt aan zijn snelheid en explosiviteit, blijft Mertens oplossingen vinden op het veld. Zoals hij al heel zijn leven alternatieve manieren heeft moeten zoeken om op zijn bestemming te geraken.

Op het Instagram-account van Galatasaray prijkt een bewerkte foto van Dries Mertens, met de verwilderde grijze haren van Albert Einstein op zijn hoofd gefotoshopt. Het bijschrift: “Als voetbal een wetenschap was, is dit een genie.” Analist Ali Ece: “Dries Mertens verhoogt de intelligentie van dit Galatasaray. De foto op de social media van Galatasaray was goed gevonden. Hij speelt ook gewoon als een Einstein op voetbalnoppen. Dat valt op, zelfs als hij op een veld staat met iemand met het talent en de reputatie als Hakim Ziyech.”

“Als Mertens niet speelt, zie je het voetbal-IQ van de ploeg gewoon wegzakken”, vindt ook Yamali. “Dit seizoen is Mertens niet geweldig gestart. Maar pas toen hij op de bank zat, zag je waarom we hem nodig hadden. In de herfst speelden we tegen Manchester United, en moest Dries nog vijftig meter sprinten om te kunnen scoren. Nooit had hij dat kunnen winnen – hij heeft daar de snelheid niet meer voor. Maar enkel op voetbalverstand heeft hij zich in zo’n positie kunnen manoeuvreren dat Casemiro rood kreeg en wij een strafschop kregen. Hij denkt gewoon sneller dan de rest. Als we kampioen worden, draagt de titel voor een groot stuk zijn handtekening.”

En daarna zal weer dezelfde vraag klinken: wat nu? Twee jaar na het vertrek uit Napels staat de familie Mertens op een bekend kruispunt. De aanvaller is opnieuw einde contract. De Turkse media verspreiden dagelijks nieuwe geruchten – op maandag tekent hij bij, op dinsdag vertrekt hij naar de woestijn, op woensdag stopt hij met voetballen. Enkel de familie Mertens weet het echte antwoord. Op dit moment telt alleen zondag. Hopelijk met kleine Ciro die het titelfeest van Galatasaray op gang mag blazen.