Er is keer op keer veel te doen om het (gebrek aan) voetbal van Anderlecht, maar wat Club en Union voor de pauze brachten, was evenzeer matig te noemen. Het vlotte niet - beukje hier, misverstand daar, foute inspeelpass ginder. De enige die de dans kon ontspringen, was Hans Vanaken. Telkens als de Limburger in beeld komt, doet hij iets goeds. Hij stuurde Thiago in het straatje, maar die gebruikte zijn foute been. Vanakens eigen kopbal ging naast.

De tweede helft was nauwelijks begonnen of we hadden al meer te zien gekregen dan in de eerste 45 minuten samen. De ingevallen Skov Olsen liet Henok Teklab los op de linkerflank, waar de Duitser met Eritrese roots naar zijn rechter ging en los in de winkelhaak mikte. Een geweldige goal.

Club moest reageren, maar toen de nood het hoogst was, stond Andreas Skov Olsen op. Te pas en te onpas is de Deen onbeschikbaar, omdat hij ergens pijn heeft, en áls hij speelt, neemt hij het niet altijd even nauw met zijn defensieve taken – zie ook bij de 0–1. Maar langs de andere kant is Skov OIsen als aanvaller bijzonder getalenteerd en efficiënt. Bij 0–1 kneep Skov Olsen slim naar binnen, Jutglà bediende hem perfect. Anthony Moris liet een klein gaatje: bingo.

Beluister

Beluister

Podcast | Wat is echt het effect van een trainerswissel in het voetbal? 

Blessure Thiago

Na 67 minuten lukte Skov Olsen ei zo na al de 2–1. Met zijn rechter trapte hij vanuit een schuine hoek tegen de paal. Het is nauwelijks te vatten dat de Deen vijf dagen geleden niet fit was om tegen Fiorentina te spelen en nu zo een impact had. Je kunt je de vraag stellen of Club met de Scandinaviër wel de finale had kunnen bereiken.

Nicky Hayen was bij de achterstand met vier aanvallers gaan spelen. Naast Skov Olsen stonden ook Thiago, Jutglà en Nusa tussen de lijnen. Het toont aan hoe hard de Bruggelingen wilden wínnen – zij gaan vol voor de titel. Had Thiago zich niet geblesseerd – de Braziliaan ging in tranen naar de kant met een knieblessure –, Hayen had die vier wellicht gewoon laten staan.

Ook met drie echte spitsen ging Club op zoek naar de 2–1. Het vond die ook. Wie anders dan Skov Olsen zette zijn linker kattenpootje tegen de bal, Moris was verrast en kon geen redding brengen. Het ganse stadion scandeerde de naam van de Deen. Als de mensen al boos waren op Skov Olsen, dan was dat plotsklaps vergeten.

Alweer Machida

Jan Breydel danste al, want Club leek op weg naar de leidersplaats, maar dat was buiten Koki Machida gerekend. Op hoekschop klom de Japanner hoger dan Odoi. Machida scoort op de belangrijke momenten. Het was zo in de halve finale van de beker en afgelopen donderdag op de Heizel, nu dus ook op Olympia, waar hij Union een reddingsboei toewierp.

Amoura had uiteindelijk zelfs nog de 2–3 aan de voet. Hij kwam oog in oog te staan met Mignolet, maar mikte overhaast naast. Een dure misser.

De spanning was niet te harden. Er was bijzonder veel ruimte. Vooral Union kwam nog een paar keer gevaarlijk opzetten. Ook Skov Olsen had de 3–2 moeten maken, maar het ontbrak hem ineens aan efficiëntie die hij voorheen wel getoond had. Het bleef zo 2–2.

Bij Royal Sporting Club Anderlecht zagen ze het graag gebeuren. Met nog twee matchen te gaan liggen de Brusselaars in polepositie voor de titel. Als RSCA zondag Club Brugge klopt, en Union raakt niet voorbije Cercle, is het kampioen.