In één klap beroemd: Kempense studente Naomi Janssens (19) speelt glansrol in nieuwe Ketnet-reeks

Het is 9 uur en Naomi Janssens komt met een stralende glimlach de gebouwen van Studio 100 in Schelle binnen. Daar vinden de opnames plaats voor Campus 12, de Ketnetreeks die het immer populaire Ghost Rockers opvolgt. Naomi speelt de rol van Hanne, een stoere ‘boks­chick’. “En ­zeggen dat ik buiten een deelname aan De 3 ­wijzen geen tv-ervaring had”, lacht ze. “Hoe ­Studio 100 me dan vond? Ik had me ingeschreven op een site voor mensen die willen figureren in series. Bij Studio 100 vonden ze mijn profiel interessant. Zo kreeg ik een mailtje om eens ­auditie te komen doen. De rest is geschiedenis.”

Campus 12 is een jongerenreeks die twee contrasterende leefwerelden combineert: de volkse ­wereld van het boksen en de elitaire wereld van zang en dans. Het verhaal gaat over een bokser die zijn verdwenen tweelingzus Bo zoekt. Eén probleem: niemand lijkt zich haar bestaan nog te herinneren. Behalve rasacteurs Mathias Sercu en Hilde De Baerdemaeker speelt uitsluitend nieuw talent mee. De carrières van Ghost Rockers Marie Verhulst en Tinne Oltmans indachtig, beseft Naomi dat Campus 12 misschien wel de start betekent van een lang verblijf in de media. “Nochtans zag het ernaar uit dat ik voetballer zou worden”, klinkt het. “Ik zat bij Lierse en voetbalde op een redelijk hoog niveau. Maar na een tijdje besefte ik dat voetballen weliswaar een leuke uitlaatklep was, maar niet iets om een carrière in uit te ­bouwen. Voetbal is niet helemaal een afgesloten hoofdstuk. Mijn drie broers voetballen ook. De jongste speelde vroeger bij Lierse en nu bij ASV Geel. Zelf speel ik nog bij Herenthout. Toen ik er op mijn twaalfde mee begon, waren weinig meisjes geïnteresseerd in voetbal. Nu is de sport flink in opmars. Wellicht dankzij de Red Flames.”

(lees verder onder de foto)

Chillen bij de make-up

Eerste halte op een draaidag: make-up en styling. Dat is tijdens deze draaidag, nummer 51 al, niet anders. De camera’s gaan niet aan vooraleer visagiste Heidi Houbrechts iedereen onder handen heeft genomen. Ook Naomi start de dag met een klein halfuurtje in de schminkstoel. “Toch wel een van de leukere aspecten van deze job”, zegt Naomi. “Want wie loopt er elke dag zo mooi ­opgemaakt rond? Ik voel me op slag een beetje specialer (lacht). Dit is een moment om nog even te ­relaxen, wakker te worden of de tekst door te ­nemen. Ik lees de avond voor opnames en de ochtend zelf altijd grondig mijn dialogen. En we repeteren ook nog ter plekke. Gelukkig leer ik vrij ­makkelijk iets vanbuiten. Vandaag is het qua tekst redelijk chill. Het zijn geen lange dialogen.”

In de loop van de dag zal Heidi Naomi, die ondertussen haar boksoutfit heeft aangetrokken, geregeld moeten bijwerken. “Naarmate de dag vordert, begint het erg warm te worden met al die spots. Zeker tijdens de boksscènes waarbij de ­acteurs zweten, beginnen ze snel te blinken. Ik moet vaak deppen met droge doekjes”, zegt Heidi.

Naomi woont in Olen, maar werd geboren in ­Herentals en zat er ook op school. Ze ging vijf jaar lang naar de muziekschool, heeft fotografie als hobby en speelde ook even bij het Olense theatergezelschap Tejaterbende Oeps!. “In het middelbaar kreeg ik al dramalessen en stond ik op een schoolpodium. Heel tof, maar geen grootse dingen. Op televisie komen is echt een droom die ­uitkomt. Ik ben ook de enige in ons gezin die iets artistieks doet.”

(lees verder onder de foto)

Zenuwen

Studio 100 organiseerde zeven auditierondes om de juiste mensen te vinden. Naomi kwam pas halverwege in deze rondes terecht. “Ik heb me toen helemaal gesmeten en liet het gewoon op me afkomen”, zegt ze terwijl ze buiten nog even tot rust komt. “Ik wist immers niet goed wat ik moest verwachten. Ze hadden alleen gevraagd om een liedje en een korte scène voor te bereiden. Meer niet. We waren met een klein groepje en iedereen was superlief. Ik had er een goed gevoel bij. Van stress had ik geen last. Wellicht omdat ik geen hoge verwachtingen had (lacht). Ik wist ook niet direct of ik naar de volgende ronde mocht. Toen dat later wel zo bleek te zijn, en we teksten vanbuiten moesten leren en diverse scènes spelen, namen de zenuwen toe. Pas dan begon ik te beseffen dat ik misschien toch een kans maakte.”

De opnames nemen een kleine vijf maanden in beslag, maar Studio 100 werkt al veel langer aan deze reeks. “Van het idee tot de eerste draaidag moet je rekenen op twee jaar”, zegt pr-manager Jan Pieter Boodts. “Je moet het idee verkocht ­krijgen aan een zender, de decors maken kost ook een drietal maanden. Of we meerdere reeksen van Campus 12 maken? Dat moeten we met Ketnet bekijken. We zijn nu vooral bezig met het ­maken van een goede eerste reeks. Daarna zien we wel.”

Ondertussen neemt Naomi met productieassistente Arzu Cetinkaya de planning door. “Ik heb haast nooit dezelfde werkuren”, zegt Naomi.

“Deze week moet ik hier zijn van maandag tot donderdag. Maandag werd ik al om 6.15u ­verwacht, dinsdag pas om 14u. Of het lange werk­dagen zijn hangt van het aantal scènes af. Soms moet ik maar voor één of twee scènes ­komen. Door mijn studies zit ik op kot in Antwerpen, en kan ik al vroeg met de bus in Schelle geraken. Vanuit Olen zou ik dat niet redden (lacht).”

(lees verder onder de foto)

Uren wachten

Wie denkt dat acteren in een serie een droomjob is, willen we toch even waarschuwen. Op een set is het vooral wachten geblazen. “Het grote nadeel van televisie”, zegt Naomi. “Je wacht meer dan dat je acteert. Ik heb altijd een boek bij of ik maak werkjes voor school. Eind december wist ik dat ik de rol had, midden in het schooljaar dus. Ik was dolblij, maar ik besefte ook dat ik een probleem had. Ik studeer toegepaste psychologie en zat in die tijd met ­verplichte ­lessen. Uiteindelijk heb ik een ­andere school gevonden waar ik ’s avonds les kan volgen. Zodoende mis ik veel minder en is de ­combinatie haalbaar. Al moet je het niet onderschatten. Het lukt me omdat ik beide uitdagingen graag doe. Het meest stressvol was de examen­periode in juni. Gelukkig hield Studio 100 daar ­rekening mee. Al waren er toch een paar opnamedagen. In augustus had ik helaas enkele herexamens. De eerste maanden van het nieuwe schooljaar staan er geen opnames gepland. Dan kan ik me volledig op school concentreren. Mijn mama steunt me, maar ze verlangt wel dat mijn studies er niet te hard onder lijden.”

Dat Naomi voor toegepaste psychologie koos, is niet toevallig. “In het middelbaar studeerde ik ­humane wetenschappen. Ik ben geïnteresseerd in de mens en wil weten hoe ons brein werkt. Ik vind psycho­logie ook een goede basis om op terug te vallen. Ik wil echt een diploma behalen. Als ik moet kiezen, ga ik voor acteren. Maar met een ­diploma sta ik steviger in mijn schoenen, mocht het avontuur in de media van korte duur zijn. Al hoop ik van niet.”

(lees verder onder de foto)

Leren boksen

We wandelen met Naomi richting studio. Onderweg passeren we de wall of fame van Studio 100. Daarop prijken alle producties, gerangschikt per jaar. We houden even halt bij het jaar 2006 en Het Huis Anubis. “Daar was ik destijds helemaal van in de ban”, zegt Naomi. “Gek dat ik nu in een soortgelijke reeks meespeel.”

Zo stil mogelijk stappen we de studio binnen waar de decors staan opgesteld. Collega-acteurs Nina Rey en Jasper Heyman spelen er een scène in het decor van de boksclub. Naomi volgt de ­opname via de monitors in de coulissen. Het is al na half elf wanneer Naomi een eerste keer zelf voor de ­camera staat. Haar scène is er eentje waarin ze in de boksring moet sparren met hoofdpersonage Noah. “Voor de geloofwaardigheid hebben we ­leren boksen. Dat vond ik meteen exciting”, zegt Naomi. “Het is een sport die ik zelf ook gekozen kon hebben In het ­begin was het vooral basistraining, nu oefenen we op wat er nodig is in de scènes.”

Naomi is blij dat ze de rol van Hanne mag vertolken. “Net als ik houdt Hanne ook van sport. We zijn allebei niet op ons mondje gevallen en staan ons mannetje tussen de jongens. Het grote verschil is dat Hanne nog wat jonger is. Dat merk je soms aan haar gedrag. Niet per se dat ze puberstreken uithaalt, maar het valt op dat ze 16 is.”

Op een set loopt veel volk rond. Regisseur Damien Nieuborg geeft de acteurs aanwijzingen. “Je mag goed doorslaan”, adviseert hij Naomi bij de scène in de boksring. “Hanne is al een uurtje aan het trainen. Het mag fysiek zwaar lijken.” Voor de ­acteurs is het flink concentreren. Het boksen moet er echt uitzien, maar het is niet de ­bedoeling om iemand hard in het gezicht te raken. Er wordt gefilmd met twee camera’s tegelijk. Toch moet een scène vaak worden overgedaan om vanuit andere standpunten te kunnen filmen.

Selfie

Naomi voelt zich duidelijk als een vis in het water op de set. Vol zelfvertrouwen stapt ze op de boksring af. “In het begin had ik meer zenuwen”, geeft ze toe. “Dat was nervositeit van begin tot einde. Alles was nieuw voor mij. De camera’s staan vlak voor je neus, en je wil niemand teleurstellen. Na een tijd went het. Het is meegenomen dat de ­andere jongeren in de cast ook niet zoveel er­varing hebben. Dat schept een band. Gelukkig is er steengoede begeleiding van Studio 100. Niemand vervalt in technische termen die we niet ­begrijpen. Ze hebben goed uitgelegd wat we ­kunnen verwachten, en wat zij verwachten van ons. Mathias Sercu en Hilde De Baerdemaeker staan altijd paraat om ons tips te geven.”

Ondertussen zijn de eerste afleveringen uitgezonden. Bij ons afscheid zegt Naomi dat ze daarop zit te wachten. “Een tijd geleden mocht de cast naar de eerste afleveringen komen kijken. Maar ik kon toen niet aanwezig zijn. Ik heb ­mezelf dus nog niet op beeld gezien. Het gaat confronterend zijn.” Ook de bekendheid zit eraan te komen. “Maandenlang was ik aan het werk, maar kon ­niemand me bezig zien. Na een halfjaar in de luwte, kunnen alle Ketnetkijkers plots ontdekken wat ik eerder dit jaar deed. Het gaat een bijzondere ervaring worden als kinderen me herkennen, of een selfie willen.”

INFO:Campus 12, van maandag tot en met donderdag op Ketnet om 17.25u.