“In 1953 werd hij ontdekt door de baas van platenlabel Ronnex die hem kwam opzoeken in de Seefhoek”, vertelde zoon Fritz Sundermann hierover. “Hij mocht absoluut tegen niemand zeggen dat hij Belg was, want ze waren van plan hem te promoten als Amerikaanse artiest onder zijn nieuwe naam Freddy Sunder.” Er volgden hitjes zoals ‘Calling Car Boogie’, ‘Kaw Liga Boogie’ of ‘Rio Rita Boogie’. Fritz: “Maar van zodra algemeen bekend raakte dat vader geen Amerikaan was, ging de verkoop kopje-onder.”

Omstreeks 1958 begon Sunder een zeer succesvolle carrière als zanger-gitarist, onder meer bij het tv- en showorkest van Francis Bay. Vanaf 1981 was hij zelf dirigent van het BRT Jazzorkest. Toen Freddy op zijn tachtigste nog eens optrad, was zijn echtgenote achteraf niet te spreken over zijn prestatie: “Als ge zo speelt, dan is het tijd dat ge stopt, hé manneke.” Zoon Fritz: “Zo slecht was het nu ook weer niet. Maar mijn vader ging akkoord en antwoordde: ‘Ja, dan is het goed geweest en stop ik ermee.’”

Sunder stierf in 1998 op 85-jarige leeftijd.