"We willen wel een gemengde sportclub, maar het lukt niet goed"
In Europa wordt nergens meer ‘gesegregeerd’ gesport als bij ons, in Vlaanderen. Waardoor je dus overwegend ‘witte’ en overwegend ‘gekleurde' sportclubs krijgt. “Het is niet dat we niet willen, het lukt gewoonweg niet om te mixen.”
“Iedereen is bij ons welkom, maar 100 procent Vlaamse kinderen komen amper”, stelt Carim Fnine, voorzitter van voetbalclub Sporting Club Vilvoorde. “Al begint het stilaan te beteren en stapt er hier ook al eens een Vlaams kind binnen. Dat kunnen we alleen maar toejuichen. Onze bedoeling is om een echte multiculturele club te zijn.”
Volgens voorzitter Fnine is zijn ‘gekleurde’ club het resultaat van de geografische ligging, pal in het centrum van Vilvoorde. “Dat is nu eenmaal een gekleurde buurt, met veel kinderen die hier geboren zijn én Nederlands spreken, maar wel ergens nog buitenlandse roots hebben. De meeste van onze leden hoeven enkel de brug hier over te steken om bij ons te komen sporten.”
'Onze bedoeling is om een echte multiculturele club te zijn, maar dit is nu eenmaal een gekleurde buurt'
Geografie kan meespelen, maar ook het soort sport speelt wellicht een rol. Zo telt Hockeyclub Vrijbroek in Mechelen, toch ook een stad met een aanzienlijke gekleurde populatie, welgeteld één lid van allochtone afkomst. Op een totaal van 140.
“Ja, u mag ons inderdaad een witte club noemen”, zegt voorzitter Fons Dewilde. “We doen nochtans inspanningen om een open club te zijn waar iedereen welkom is. Niet dat we bewust gaan ronselen in bepaalde gemeenschappen, maar we organiseren wel tijdens de vakanties jeugdkampen tegen een lage prijs. Maar ook daar komen weinig tot geen ‘gekleurde’ kinderen op af.”
(Lees verder onder de grafieken.)
Elitaire sport
Wellicht ligt dat aan het toch wel elitaire imago dat de sport nog altijd heeft, ondanks inspanningen van de hockeyfederatie om daarvan af te komen. “Wij zijn een familieclub die zich bewust richt naar alle geledingen van de maatschappij. Maar hockey is nu eenmaal geen goedkope sport", geeft ook Dewilde toe. "Een uitrusting kost vrij veel geld, en een kind groeit daar snel uit. Al is dat natuurlijk bij voetbal ook wel het geval.”
Dewilde ziet nog redenen waarom ouders met vreemde wortels minder geneigd zijn om hun kinderen op hockey te sturen. “Er wordt bij ons verwacht dat ouders heel Vlaanderen rondrijden, en soms nog verder, om de kinderen naar de wedstrijden te brengen. Dat is niet voor iedereen evident.”
'Wij vragen ouders ook te 'sponsoren’ door eens iets te drinken in de kantine. We zorgen er dan wel voor dat er voldoende non-alcoholische dranken zijn en koffie en thee. Het is een beetje geven en nemen'
Het is niet dat ouders van vreemde afkomst niet willen rondrijden, ze weten niet altijd dat dat van hen wordt verwacht, weet Daniël D’Hulst van voetbalclub Koninklijke Deurne OB. De voetbalclub is 60 procent gekleurd en 40 procent wit, en heeft een diversiteitsmanager in dienst die contact legt met de ouders.
“Vroeger kwamen ouders hun kinderen hier afzetten en weer ophalen, en daar bleef het bij", vertelt D'Hulst. "Maar om een sportclub overeind te houden, wordt er wel iets meer van de ouders verwacht. Dat ze eens ‘sponsoren’ bijvoorbeeld door iets te drinken in de kantine of ook eens rondrijden met kinderen naar een wedstrijd. Als we hen dat uitleggen, merken we dat ze dat inderdaad ook beginnen te doen. Wij zorgen er op onze beurt voor dat er voldoende non-alcoholische dranken zijn en koffie en thee. Het is een beetje geven en nemen."
(Lees verder onder de grafieken.)
Geen pint
Die alcoholische dranken, die hebben ze bij Sporting Club Vilvoorde volledig uit de kantine geweerd. De club kreeg er enkele jaren geleden nog veel kritiek voor. Er werd ook verwezen naar de moslimachtergrond van het voltallige bestuur. Maar volgens voorzitter Carim Fnine heeft het verbod helemaal niets te maken met religie. “Toen wij deze club oprichten, hebben we beslist dat we onze jeugd centraal zouden zetten. Dat is precies wat we doen. En we vinden dat volwassenen het goede voorbeeld moeten geven.”
De voorzitter zegt niets te hebben tegen mensen die af en toe eens een pint drinken, maar wel tegen het overdreven drinken in een jeugdvereniging. “Kijk maar naar al het mondeling en fysiek geweld dat bestaat in het amateurvoetbal door het te veel drinken. Daar willen wij een signaal geven. En we krijgen daarop goede reacties van de ouders, zowel van de allochtone als de Vlaamse. Ze vinden de sfeer in de cafetaria leuker voor hun kinderen.”
'Dat we alcohol weren krijgt goede reacties van de ouders, zowel van de allochtone als de Vlaamse. Ze vinden de sfeer in de cafetaria leuker voor hun kinderen'
Toeschouwers die toch graag een pintje drinken, kunnen dat trouwens in de nabijgelegen kantine van de tennisclub of de atletiekclub wat verderop. En ja, zo verliest de club een pak inkomsten, maar geld is niet alles, meent de voorzitter. “Vindt u het normaal dat onze hoogste voetbalcompetitie gesponsord wordt door Jupiler? Welk signaal geeft dat aan jonge mensen? Ik vind echt dat de gevaren van alcohol zwaar onderschat worden.”
En dat de jeugdspelertjes in onderbroek onder de douche gaan in zijn club, is volgens hem ook geen probleem. “Maakt dat nu werkelijk iets uit? Kijk eens in een doorsneefitness. Daar zie je ook enerzijds vrouwen in lange collant en T-shirt en anderzijds vrouwen in korte short en topje. Moet dat werkelijk als probleem gezien worden?”
Diverse club
Soms is er ook binnen een 'gekleurde' club heel wat diversiteit. In zaalvoetbalclub Futsal Besiktas in Gent lopen jongeren met Marokkaanse, Turkse, Bulgaarse, Syrische en Afrikaanse roots door elkaar. Oprichter Cagkan Top begon ooit op de Brugse Poort met tien jongens met Turkse roots te zaalvoetballen. Ze wonnen de ene wedstrijd na de andere.
In 2015 besloot Top een echte club op te richten. Futsal betekent ‘zaalvoetbal’ en Besiktas is de naam van de voetbalploeg uit Istanbul waar Top grote fan van is. Nu, bijna drie jaar later, heeft hij meer dan honderd leden. Zo goed als allen hebben buitenlandse roots. Een kleine minderheid van de leden is volledig Vlaams.
“Ik ken geen enkele club zoals die van ons", zegt Top. "De meeste clubs zijn uitsluitend Vlaams, andere zijn dan weer uitsluitend Turks of pakweg Afrikaans. Bij ons speelt iedereen samen. Wellicht speelt het feit dat we op een heel hoog niveau spelen en vaak winnen mee in de aantrekkelijkheid.”
'Een nieuwe, Vlaamse jongen, ging wel bloot onder de douche staan. Twee andere jongens kwamen mij dat melden. Waarop ik zei: so what? Iedereen mag doen waar hij zich goed bij voelt'
De mix aan culturen én religies heeft volgens Cagkan Top nog nooit voor problemen gezorgd. “Veel hangt natuurlijk af van hoe je zelf omgaat met situaties. Een voorbeeld? Jongeren met allochtone roots douchen meestal met boxershort aan, Vlaamse jongeren doen dat naakt. In de praktijk past iedereen zich een beetje aan aan wat de meerderheid doet: met boxershort dus. Maar vorige week was hier nog een nieuwe, Vlaamse jongen, die bloot onder de douche ging staan. Twee andere jongens kwamen mij dat melden. Waarop ik zei: so what? Iedereen mag doen waar hij zich goed bij voelt. Mijn motto is: als je er zelf geen probleem van maakt, wordt het dat meestal ook niet.”
