Wies (14) vecht terug na hersentumor: “Weer naar school vond ik lastig”

Nathalie Ansoms, psycholoog in het Revalidatiecentrum voor Kinderen en Jongeren in Pulderbos en directeur van het revalidatiecentrum NAH in Turnhout, begeleidde de creatieve workshop. De Week van NAH loopt nog tot en met 20 oktober. “Iedereen kent wel iemand die een hersenbloeding heeft gehad”, zegt Ansoms. “Maar er is ook een grote groep van personen waar je uiterlijk weinig tot niets aan ziet, maar die wel blijvende gevolgen ondervinden van een niet-aangeboren hersenletsel. Mensen die bijvoorbeeld sneller vermoeid zijn of extra structuur nodig hebben. Om meer begrip te krijgen voor hen, is het belangrijk dat die groep onzichtbaren meer zichtbaarheid krijgt.”

NAH Turnhout is een onderzoeks- en behandelingscentrum voor personen vanaf zestien jaar. In Pulderbos komen jongeren tot 21 jaar revalideren. Beide groepen namen samen deel aan de workshop en die wisselwerking tussen volwassenen en kinderen werd door iedereen als waardevol ervaren. Ze kregen de opdracht een collage te maken hoe ze zichzelf momenteel zien en nog een kunstwerk in klei dat ze zichzelf in dit stadium van hun leven cadeau zouden doen. Wies Mertens (14) uit Lille maakte in klei het Nintentofiguurtje Donkey Kong. “Omdat ik graag games speel”, vertelt Wies, “en gelukkig lukt dat nog altijd goed.”

Druk achter oog

Na zijn basisschool in De Springplank in Lille was hij gestart in het ASO van het Kardinaal Van Roey Instituut in Vorselaar. “Ik had al een tijdje last van druk achter mijn oog”, vertelt Wies, die al een bril droeg. “Mijn oog begon ook wat scheef te staan. De oogarts verwees mij door naar de spoedafdeling van het ziekenhuis. Op vrijdag werd ontdekt dat ik een hersentumor had, en op dinsdag werd ik al geopereerd in het UZA in Edegem.” Dat was juni 2016. “De dokters verwijderden een tumor ter grootte van een appelsien uit Wies’ hoofd”, vertelt zijn papa. “Gelukkig was de tumor nog mooi ingekapseld. Een piepklein stukje konden ze niet wegsnijden, omdat het risico om vitale functies te raken te groot was. Daarom had Wies een nabehandeling met chemo en bestralingen nodig.”

Wies kon door de nabehandeling lange tijd niet normaal eten. Hij moest maandenlang van sondevoeding leven. Op 4 september 2017 was hij sterk genoeg om zijn revalidatie aan te vatten in Pulderbos. Sinds 1 september van dit jaar gaat hij opnieuw deeltijds naar school in Vorselaar.

Dubbelzicht

“Dat was een moeilijke stap voor Wies, want hij heeft het lastig om weer onder de mensen te komen, vooral voor de uitleg die hij altijd moet geven. Hij draagt nu twee hoorapparaatjes, wat blijvend zal zijn, en zal ook levenslang medicatie voor zijn schildklier moeten nemen. In het oog waarachter de tumor zat, heeft hij dubbelzicht. Gelukkig kan hij dat via een bril corrigeren. Binnenkort moeten we naar de arts om te zien hoe het verder zal gaan met dat oog.”

Wies moest een jaartje blijven zitten en startte nu in het beroepsonderwijs. “Maar als je hebt meegemaakt wat wij hebben meegemaakt, is dat echt het minste van onze zorgen”, vertelt zijn vader. “Wij beseffen beter dan wie dat gezondheid het allerbelangrijkste is. En gelukkig voor Wies valt het op school goed mee. De leerkracht heeft zijn klas geïnformeerd over wat er gebeurd is, en zijn klasgenoten, het leerkrachtenkorps en de schooldirectie vangen hem prima op.”

Door de bestralingen, heeft de tiener last met zijn evenwicht. “Gelukkig zie ik hier in Pulderbos veel jongeren die met dezelfde problemen als ik kampen, dat ik niet het gevoel heb de enige te zijn.”

Wies leerde in het Revalidatiecentrum Pulderbos ook Sander kennen, een jonge Turnhoutenaar die in 2016 uit een raam viel van een studentenkot in Gent en net als Wies nog steeds aan zijn herstel werkt in Pulderbos. “Je schrikt hoeveel mensen - ook vaak jonge - een niet-aangeboren hersenletsel hebben.”

Of hij al weet wanneer hij naar huis mag? “De dokter in Pulderbos heeft gezegd dat ze tegen Kerstmis mijn situatie gaan evalueren. Het aftellen kan beginnen.”

247.000 personen in ­Vlaanderen hebben een niet-­aangeboren hersenletsel (NAH) door een ongeval of hersen­bloeding. Voor de derde keer wil de Liga NAH deze groep tijdens de Week van de NAH onder de aandacht brengen. In Pulderbos legden patiënten van de revalidatiecentra van Pulderbos en van NAH Turnhout tijdens een creatieve workshop uit wat NAH voor hen betekent.

Roel Hoppenbrouwers (37) uit Malle liep in april op straat een hersenletsel op. “Zelf weet ik niets meer van het ongeval. Ben ik aangereden door een vrachtwagen? Heeft iemand met een baksteen op mijn hoofd geslagen? Het politioneel onderzoek bracht geen uitsluitsel. In het begin sloeg ik er helemaal naast. Ik wist niet meer dat mijn moeder al overleden was. Via de psycholoog in het ziekenhuis leerde ik NAH Turnhout kennen. Ik werk sinds drie weken opnieuw twee halve dagen per week, maar de vermoeidheid speelt mij nog parten. Ik doe nog vaak een powernapje en gebruik veel Post-itjes om niets te vergeten. Ik moet ook nog epilepsiemedicatie nemen. Het is heel confronterend en soms valt mijn motivatie weg.”

Steven Kibble (27) uit Berlaar werd op 31 mei vlak bij huis op de Itegembaan op zijn motor aangereden door een automobilist die achterwaarts zijn oprit verliet. “Uitwendig zie je niets meer aan mij, maar ik ga nog dagelijks een halve dag revalideren bij NAH in Turnhout. Ik krijg oefeningen voor woordvinding, planning, aandacht en zit ook in een vermoeidheidsgroep. In het begin had ik mijn emoties niet onder controle. Ik vloog uit tegen mijn ouders en begon om het minste te wenen. Ik heb kort na het ongeval ook zelf een tatoeage op mijn arm gezet, terwijl ik helemaal geen tatoeëerder ben. Ik ben blij dat de neuroloog van het ziekenhuis in Herentals mij doorverwezen heeft naar Turnhout.”