Het huis met de kluis: dit voormalig bankkantoor onderging een spectaculaire transformatie

Voor Bart en Deborah stond een ‘benedenverdieping met veel ruimte’ bovenaan op de wishlist, alleen viel er in de buurt van Gent maar weinig betaalbaars te rapen. Na een lange zoektocht zat er voor het koppel niets anders op dan uit te wijken naar de rand. Een online zoekertje leidde uiteindelijk naar een leegstaand bankfiliaal in Zwijnaarde, dat meteen de fantasie prikkelde. “We droomden altijd van een huis met een hoek eraf, maar een bank uitbreken was wel het verste van onze gedachten”, lacht Bart. “Beneden was het een wirwar van kantoortjes, in de voorgevel zat nog een geldautomaat en de kluis met gepantserde deur leek wel iets uit een James Bond-film. Het bovengelegen appartement zat ook mee in de verkoop, zodat we dubbel zoveel woonruimte kregen voor ons budget. We hadden geen idee hoe we zo’n gebouw konden transformeren in een gezinswoning, maar het potentieel was zo gigantisch dat we niet lang twijfelden.”

Een bank ontmantelen en ombouwen tot een kindvriendelijke woonst bleek gemakkelijker gezegd dan gedaan. “Om geld uit te sparen dachten we in eerste instantie alleen de benedenverdieping aanpakken, maar we wisten niet hoe we die ruimte praktisch konden indelen. De aparte traphal naar het appartement maakte alles nog ingewikkelder.” Om de knoop te ontwarren haalden ze er architect Philippe De Berlangeer van GAFPA bij, die met een helder en uitgepuurd plan kwam. “We keerden terug naar de essentie om opnieuw logica in de ruimte te krijgen”, zegt Philippe. “Het gebouw was oorspronkelijk bedoeld als woonhuis, maar werd in de jaren tachtig omgevormd tot een bank. De woonfuncties waren nog duidelijk leesbaar in de structuur en vormden de basis van het ontwerp. Al zit er hier en daar een subtiele verwijzing naar het vroegere kantoor in.”

Voor een gevoel van rust en privacy werd de benedenverdieping opgedeeld in drie denkbeeldige stroken die evenwijdig lopen met de straat. Als buffer tegen inkijk en lawaai van buiten kwam er vooraan een brede inkomhal en de erker waar vroeger de Bancontact zat, werd een apart bureau. Hoge, kantoorachtige tussendeuren van figuurglas en met een raam tegen het plafond leiden naar het privégedeelte. De intimistische zithoek in het midden van de leefruimte vormt het hart van de woning en is via een patio verbonden met de open keuken in de nieuwe achterbouw. Die glazen binnentuin was niet alleen een creatieve manier om extra daglicht binnen te brengen, maar ook een slimme oplossing om de kluis bij het woongedeelte te betrekken. Philippe: “We kopieerden de betonnen bunker naar een symmetrisch glazen volume om zo een doorgang te creëren tussen de living en de keuken. De patio zorgt bovendien voor doorzicht, zodat je de volledige diepte van het huis kunt voelen.”

De kluis die nu dienstdoet als was- en bergruimte is een ludiek aandenken aan de bank en werd dé attractie van het huis. “Dit moet de best beveiligde berging van het land zijn”, lacht Bart. “We hadden de grootste moeite om een deurgat te maken in de achterkant van de kluis. Er moest zelfs een gespecialiseerde firma aan te pas komen om een opening in de wand en het plafond te slijpen.”

De vloer van polybeton die tot buiten doorloopt als terras verbindt alle ruimtes optisch met elkaar en verbergt de kakofonie van tegels die vroeger in het kantoor lagen. Voor een brute, industriële uitstraling bleven de ijzeren steunbalken en de betonnen structuren bewust zichtbaar in de living, terwijl de keuken een warme huiselijke sfeer oproept door de houten plafonds. De wisselwerking tussen ruwe en zachte materialen brengt het interieur in balans en zorgt tegelijk voor visuele rust. “De materiaalkeuze bleef beperkt tot hout, beton en metaal en werd mee gestuurd door de architect, maar het resultaat is wel helemaal onze stijl”, zegt Bart. “Over elk detail is nagedacht. Zo kwamen er enkel plinten op de plaatsen waar de muren bezet zijn en met de houtresten van de uitbouw werden legplanken gemaakt in de zithoek.”

Het nieuwe achtergedeelte met open leefkeuken werd opgetrokken uit CLT-houtbouw of cross laminated timber: verlijmde houtpanelen met een hoog draagvermogen die lichter en duurzamer zijn dan beton of staal. Het verhoogde plafond en de grote glaspartijen met zicht op de vijftig meter diepe achtertuin laten de ruimte nog groter en lichter aanvoelen. De inox kasten bestelden ze bij een leverancier van grootkeukens. “We wilden geen standaardkeuken en zeker geen hoge kasten tegen de muur”, zegt Deborah. “Inox past helemaal bij de sfeer van het huis en is heel onderhoudsvriendelijk. Deze ruimte is ideaal om volk te ontvangen en we hebben zelfs een bar voor tooghangers.”(lacht) Het formaat van de bar was lang een discussiepunt. “Bart wilde graag een toog op caféhoogte met een voetensteun, maar ik ben een stuk kleiner en was bang dat ik de keuken niet meer zou kunnen zien. Het resultaat viel gelukkig veel beter mee dan verwacht. De vakken aan de voorkant zorgen voor extra bergruimte en met de resten hout lieten we bijpassende barkrukken maken.”

Het appartement boven werd grondig opgefrist en omgetoverd in vier royale slaapkamers. De badkamer met accenten in groen werd volledig vernieuwd en gezinsvriendelijk ingericht met een dubbele douche en een bad dat bewust ‘bloot’ blijft. Een schuifraam van figuurglas boven aan de trap dient als veiligheid voor de kinderen en helpt om het geluid van beneden af te sluiten.

Na een pittige verbouwing in volle lockdown en de komst van twee kinderen op korte tijd, is het gezin toe aan rust. “Zwanger verbouwen met een peuter in huis was supervermoeiend, maar we zijn toch blij dat we alles in een keer hebben gedaan”, zegt Deborah. “Nu alleen nog de tuin aanleggen en de inrichting verder finetunen. We hebben nog niets van nieuwe meubels gekocht sinds we hier wonen, maar met twee jonge kinderen wachten we daar liever nog even mee. We zijn wel op zoek naar tof kunstwerk of een artistieke foto om de witte muur in de keuken wat karakter te geven.”