Direct naar artikelinhoud
Pukkelpop

Coely triomfeert op dag nul van Pukkelpop

Coely op Pukkelpop.Beeld Stefaan Temmerman

Wie zin had in chillen, moshen, mooie meisjes en lekkere jonko’s koos voor de Dance Hall op de inloopdag van Pukkelpop. Aldaar trapte goed volk als Angèle, Coely en De Jeugd Van Tegenwoordig vier dagen zot geweld af.

“Welke motherfucker komt hier uit fucking Limburg? Welke motherfucker komt uit Brussel? Welke motherfucker komt van eender waar?” Aan de publieksreacties te zien, trekt Zwangere Guy (★★★★☆) nogal veel fans uit Eender Waar. De Brusselse rapkoning giert bij valavond even ziedend door de Dance Hall als altijd. Het gedroomde excuus voor de moedigsten der Pukkelpoppers om gezwind hogere sferen op te zoeken. Want tijdens ‘Jij Niet Zien’, nog steeds Guy’s beste groove, doen scherp gekruide wietwalmen onze neusvleugels wapperen. Prima cuvée, goed oogstjaar.

De festivalset van Zwangere Guy is kort en bondig, maar boet geenszins aan kracht in. Zijn kameraden Nag, Le 77 en Jazz van STIKSTOF treden hem bij en vegen met hun tweetalige raps de taalgrens uit, ook al duurt het even vooraleer het publiek los komt. Is het de norse feel van hun grimmige ondergrondse grootstadsstijl?

“Stuur me een mail en ik stuur je mijn album op”, aldus de Zwangere, “want jullie hebben vandaag al genoeg betaald.” Punky communisme in een T-Shirt van Raf Simonis. (U leest dat goed, ja. Met een ‘i’.) “Ik wil Pukkelpop bedanken, want ik heb net de beste catering gehad van de hele zomer”, aldus de koning van Brussel. Uiteindelijk kolkt iedereen jolig door elkaar in de volgens Guy “grootste moshpit van heel Pukkelpop”. Topdemagoog. Weinigen doen het hem na.

Zwangere Guy op Pukkelpop.Beeld Stefaan Temmerman

Drank, geld en wijven

Zie: Daniel Büsser (★★☆☆☆), die een uurtje voordien “Fuck life en schenk me glas in” zingt in dezelfde tent voor een schare aanbidders. Daniel blijkt een rapper uit Bree die eruit ziet als een economiestudent na een weekje Ibiza, en die een liedje heeft “over drank, geld en wijven”. We wanen ons zowaar in Jiskefet.

Daniel Büsser op Pukkelpop.Beeld Stefaan Temmerman

Maar nee, het is de keiharde realiteit. Van Büsser hoorden we al een handvol niet onaardige tracks op Spotify. Alleen neemt hij op muzikaal vlak amper risico’s, zo blijkt ook op Pukkelpop. Een reggaetonbeat hier, wat opgehitst gebrul à la Zwangere Guy daar, en een onsje studentikoze Nederhop à la Lil’Kleine als toetje. Büsser versierde er zowaar een platencontract mee bij het erg gerespecteerde Nederlandse platenlabel Top Notch. Goed voor hem. Maar we hopen wel dat hij snel minder onvolgroeid klinkt.

Ook aan zijn show is nog werk. In de Dance Hall creëert hij onbeholpen een halve moshpit - “We gaan cirkels maken!” - maar zaait hij vooral verwarring bij de om een feestje smachtende jongens en meisjes. Dan weer hengelt hij naar een connectie met zijn toeschouwers door hen te vragen of ook zij een zwaar jaar vol twijfels achter de rug hebben. Of hebben ze misschien ook een gebroken hart zoals hij? U en ik staan erbij en kijken ernaar.

Aan zelfvertrouwen heeft Büsser anders geen gebrek. De kerel wil ons helemaal “naar de tering” zien gaan, maar verpest zijn performance door melige Autotune-zangpartijen te playbacken met een puppyblik die Justin Bieber graag terugwil. Ach, geef hem wat tijd. Misschien wordt het ooit wat.

Daniel Büsser op Pukkelpop.Beeld Stefaan Temmerman

Broek af!

Had aanvankelijk ook beter gekund: de show van De Jeugd Van Tegenwoordig (★★★☆☆). Het Hollandse, in ons land nog steeds waanzinnig populaire hiphopzootje sukkelt in eerste instantie door hits als ‘Watskeburt’ en ‘Deze donkere jongen komt zo hard’, die in een ondermaatse geluidsmix door de hal galmen. Deert kennelijk niemand. De tent puilt aan de zijkanten en achteraan helemaal uit, en het is dan ook een hele onderneming om er een plekje te bemachtigen.

Maar De Jeugd performt op automatische piloot, alsof de heren hun eigen hits kotsbeu zijn. Gaandeweg komt er wat meer vaart in de set en halverwege, bij  ‘Sterrenstof’ en ‘Get Spanish’, lijkt het viertal eindelijk op dreef. “Hoe oud bent u, mevrouw?”, horen we Willie Wartaal vragen aan iemand uit het publiek. En dan: “Oké, wie wil er seks met iemand van 69?” Juist. Het herhaaldelijk scanderen van de oer-Vlaamse folklorekraker “Broek af / tetten bloot / Hollandse hoeren” over de blitse beats van Bas Bron vonden wij even, euh, intrigerend.

Een vunzig feestje dat met veel vertraging op gang kwam, dus. We hebben De Jeugd al overtuigender weten spelen. Misschien zijn ze even aan een herbronning toe?

Koket zonnetje

Angèle (★★★☆☆) dan? Pourquoi pas. Het blonde fenomeen schrijdt het podium op in een lange, lichtblauwe kamerjas vol witte wolkjes die ons doet denken aan het kostuum dat Prince droeg in de videoclip van ‘Raspberry Beret’. Score! Het onweerstaanbare reggaedeuntje ‘La thune’, haar laatste single, zingt ze wankel, alsof ze tipsy is. Haar band - drie kleurloze indie-dudes die hun bazin volop laten glimmen en blinken - geeft de song de broodnodige power.

Angèle op Pukkelpop.Beeld Stefaan Temmerman

Onder Angèles kamerjas: een gouden topje en een knalgele broek. Voeg daarbij haar blonde lokken en de Brusselse zangeres oogt als een zonnetje om volmondig U tegen te zeggen. Geen wonder dat er zoveel hongerig starend manvolk om ons heen staat. Maar ook de luid meezingende meisjes hangen aan Angèles kokette lippen. What a star.

De hits ‘La loi De Murphy’ en ‘Je veux tes yeux’ worden meegebruld als ware het inlandse evergreens die al vijftig jaar lang op de radio te horen zijn. Tussendoor slalomt Angèle tussen koddige discopop, jazzy funkdeuntjes, die Patrice Rushen en Jamiroquai ademen, en kinderlijk elektro-chanson waarop ze zich uit de naad huppelt. Dan weer lijkt ze een kuise variant van Christine & The Queens - zonder de speelse excentriciteit van de desbetreffende Chris. Misschien is het dat wat de Angèle-formule ontbeert? Een lik extravaganza? Op Pukkelpop komt Angèle bij momenten hinderlijk schattig en een tikkeltje te aaibaar over.

Hogere divisie

Nee, dan Coely (★★★★☆), die zich een fenomenale afsluiter van deze eerste festivalnacht toont. Wie haar een aantal jaar geleden zag debuteren in kleine zalen, moet zich in de ogen hebben gewreven tijdens haar Pukkelpopconcert. De Antwerpse rapper en haar superstrak musicerende band wagen zich aan een show op torenhoog niveau. De dynamiek zit perfect, de boel gaat vooruit, de opbouw doet voortreffelijk aan, en Coely en gasten als Dvtch Norris etaleren overgave, tonnen bezieling en opzienbarend veel controle.

Dat Coely naast rappen ook uitzonderlijk goed kan zingen, weten we sinds haar deelname aan het Prince-eerbetoon van Radio 1. Op Pukkelpop laat ze pas echt horen hoe ze al die jaren als zangeres is gegroeid. Radiohits als ‘Celebrate’, ‘Don’t Care’ en ‘No Way’ houdt ze strak bij de teugels. She sings the shit out of them, zoals men dat aan de andere kant van de Atlantische Oceaan pleegt te zeggen. Bovendien ziet ze eruit om door een ringetje te halen: een flashy oversized kostuum, dat coole bobkapsel. Picco bello.

Coely op Pukkelpop.Beeld Stefaan Temmerman

Op die manier lijkt Coely klaar om in een hogere divisie te spelen. België wordt stilaan te klein voor haar. Als ze ultraprofessioneel wordt omringd, over een degelijk budget mag beschikken, zelf niet gaat zweven én aan strenge kwaliteitscontrole doet, zou the sky wel eens the limit kunnen zijn. Fingers crossed dan maar?

Coely op Pukkelpop.Beeld Stefaan Temmerman