Hydrogen Sea covert 'Voices' van Madonna

Het is eind juli. Mussen vallen doorlopend van het dak, terwijl de lucht zindert onder een aanhoudende hittegolf. De ondergrondse Great Oak Studio in Rotselaar - op een steenworp van de Werchterwei - is dan ook een dankbaar schuiloord voor Hydrogen Sea. In de koele studio zoeken we het muzikale duo op, terwijl ze met de hulp van studio-eigenaar Steven Van Gelder de laatste hand leggen aan ‘Voices’.

Een muziekdoosje wordt als subtiel accent naar de achtergrond geschoven, terwijl PJ Seaux - de geluidsarchitect van het Belgische duo - behoedzaam de melodie van ‘Cry Me a River’ in de song laat binnensluipen. Het is een knipoog naar Justin Timberlake, die aan de oorspronkelijke versie van ‘Voices’ op Hard Candy (2008) heeft meegewerkt.

De song telt twintig instrumentale sporen, en minstens zoveel zanglijntjes van Birsen Uçar, waarin ze afwisselend zingt en fluistert. “Wanneer zij haar stem dubbelt, wordt het altijd magisch,” glundert PJ. “Of je mij ook hoort zingen? Tuurlijk niet. Dan klinken we als Miek en Roel.” (lacht)

Geen van beiden heeft ooit een plaat van Madonna gekocht, klinkt het vrij verrassend. “Ik heb haar altijd meer een mediafiguur gevonden dan een artiest,” schokschoudert PJ. “Het leek me altijd meer te draaien om de clips en de shows. Niet echt om de muziek.” Maar daar is zijn vriendin en zangeres Birsen Uçar het niet mee eens. “Je hoeft toch nauwelijks in je geheugen te graven om een pak hits voor de geest te halen? Voor mij lijkt het alsof Madonna’s muziek er altijd is geweest. En volgens mij gaat die er ook altijd blijven. Zoveel generaties kennen haar hits intussen, en een jonge generatie leert die nu ook kennen. Je kan eigenlijk niet onder die erfenis uit.”

Vooraf hadden we gegokt dat Hydrogen Sea - hun huisstijl in acht genomen - bij ‘Frozen’ of ‘Justify My Love’ zou beland zijn. In plaats daarvan geven ze eerherstel aan een vrij onbekende song op Hard Candy. “De zanglijn ligt dicht bij de manier waarop ik zelf zing,” legt Birsen uit. “En ik hou er ook wel van hoe ze die catchy melodie laat rijmen met donkere lyrics.”

Aanvankelijk had Birsen haar zinnen gezet op ‘La Isla Bonita’, terwijl PJ wel degelijk ‘Frozen’ naar voren schoof. “Maar we vonden het te moeilijk om nog iets aan die songs toe te voegen. In dat geval loop je het gevaar om te eindigen met een slechtere kopie. En in een drastisch andere versie namen we misschien het gevoel van het origineel weg.” Daarom bleven ze bewust weg van de hits. Op een obscuur pareltje stoten, zei hen meer. En zo viel de keuze op ‘Voices’ - een knappe popsong, zij het met een productie die vandaag hopeloos passé klinkt.

Met simpele piano-akkoorden legt PJ de basis voor de cover, die laagje per laagje opgebouwd wordt. Birsen zegt dat ze absoluut het oosterse motiefje van het origineel wilde behouden. We horen hoe PJ die melodie achterstevoren inspeelt, en die opname daarna omgedraaid laat meelopen: het effect van die reversed piano klinkt even broeierig als onwerelds.

De tekst van ‘Voices’ klinkt als een waarschuwing van Madonna, om geen slaaf van je eigen ego te worden. Fans hoorden er dan weer Madge’s verzuurde relatie met ex-man Guy Ritchie in. “Ik beschouw de tekst ook zelf meer als een break-upsong,” zegt Birsen. “Maar ik moest denken aan Britney en Justin. Een zin als “You have demons, so nobody can blame you” hoor ik Justin zo zeggen tegen Britney. Volgens mij gaat het over het eind van een relatie, met iemand die slecht in haar vel zit.” PJ vindt het zelf ook best een harde tekst. “Als jij zulke woorden ooit zal schrijven, Birsen," grimast hij, "zou ik wel even moeten slikken.”