In de Pano-reportage die vorige week op Eén werd uitgezonden, getuigden verschillende (voormalige) Antwerpse drugsdealers en hun familieleden over de grootschalige cocaïnehandel daar. De Antwerpse oppositie zag daarin het bewijs dat de ‘war on drugs’ van burgemeester Bart De Wever (N-VA) vooral de kleine garnalen treft, en weinig resultaat oplevert op lange termijn.

‘Het geïntegreerd drugsbeleid van het parket Antwerpen wordt onvolledig en onjuist in beeld gebracht’, verdedigt het Antwerps parket zich nu. ‘Wij geven al jaren de nodige prioriteit aan het drugsbeleid met onder andere een afzonderlijke drugssectie, die focust op de aanbod- én de vraagzijde, de grote, internationale trafiek én de kleine handel, de buitgerichte recherche, het repressieve, curatieve én het preventieve.’

In 2016 namen de politie en de douane in de Antwerpse haven zo’n 30 ton cocaïne in beslag. de Federale Gerechtelijke Politie Antwerpen opende 87 onderzoeken naar criminele organisaties achter internationale trafiek, terwijl de lokale recherche drugs van de politie Antwerpen op haar beurt 101 onderzoeken opstartte naar drugshandel.

‘Een gespecialiseerde drugkamer bij de rechtbank van Antwerpen buigt zich drie keer per week, het hele jaar door over de behandeling van deze zaken waarbij niet zelden zeer zware gevangenisstraffen en omvangrijke verbeurdverklaringen uitgesproken worden’, aldus het parket nog. ‘We hanteren een nultolerantiebeleid ten aanzien van elke vorm van drughandel, wat echter in de praktijk niet betekent dat voor elke drugdealer zware gevangenisstraffen gevorderd en uitgesproken worden.’

Preventie en zorg

Vanuit de oppositie klonk de kritiek dat te veel gefocust werd op de aanbodzijde en te weinig op het doen afnemen van de vraag door preventie en zorg. Toch vinden volgens het parket steeds meer druggebruikers via het gerecht hun weg naar de hulpverlening. ‘In 2017 werd al 114 keer hulpverlening aangeboden door het Openbaar Ministerie, waarbij het dossier uiteindelijk kon worden afgesloten dankzij het goede verloop van de hulpverlening. In 2014 was dit in 1 dossier, in 2016 in 48 gevallen.’

Het parket wijst ook op een aantal initiatieven om probleemgebruikers die zich niet vrijwillig willen laten behandelen, ‘geforceerd’ te begeleiden. Zo zijn er ‘justitiële casemanagers’ die rehabilitatieprojecten uitwerkt met verslaafde veelplegers, ook voor minderjarigen. KADANS moet dan weer een ‘multidisciplinaire’ aanpak bieden voor verslaafde daklozen. Een drugopvolgingskamer (DOK) behandelt enkel zaken van dealers die verkopen om in hun eigen gebruik te kunnen voorzien.

‘Al deze jarenlange inspanningen hebben tot gevolg dat in de afdeling Antwerpen gemiddeld 98 procent van de vaststellingen in verband met drugs een gevolg kregen, zowel op een repressieve als curatieve manier’, besluit het Antwerpse parket.