VRT NWS spreekt met wanhopige Palestijnen in Gaza: "Geen genade, Israël probeert zoveel mogelijk Palestijnen te doden"

"Het was een afschuwelijke en zware nacht", vertelt Omar Al Naqqa vanuit Khan Younis aan VRT NWS. Na 4 pogingen lukt het om even een stabiele verbinding te vinden. Zijn gepixelde gezicht vult het scherm.

De 51-jarige Palestijn is uitgeput. "We zijn de hele nacht opgebleven. We hebben ons huis niet verlaten. De drones zijn overal, het gezoom vult de lucht - geen centimeter is veilig."

Omar getuigt over gisterennacht, toen Gaza voor het eerst in 56 dagen opnieuw wakker geschud werd door een reeks Israëlische luchtaanvallen. "Zonder enige waarschuwing begonnen de bombardementen, overal tegelijk. In het noorden, in Gaza-Stad, in het centrum en in het zuiden. Mensen lagen te slapen of waren wakker voor de suhoor (het ontbijt voor zonsopgang tijdens de ramadan, red.). Ineens brak de hel los."

Op enkele uren tijd richtte Israël een bloedbad aan. Het Israëlische leger zegt "terreurdoelwitten" van Hamas te viseren. Maar bij de meer dan 400 doden zitten vooral burgers, onder wie kinderen en vrouwen. Bij de aanvallen vielen ook meer dan 600 gewonden en raakten honderden vermist onder het puin.

Voor Omar heerst "frustratie, depressie, teleurstelling". Hij beschrijft hoe inwoners van Khan Younis halsoverkop hun huizen ontvluchtten. "In het oosten van Khan Younis zag ik honderden, misschien duizenden mensen de straat op rennen, midden in de nacht, in de kou, tijdens de Ramadan. Kinderen, moeders, ouderen. Iedereen sloeg op de vlucht."

"Het ergste moment was toen een moeder zei dat haar 12-jarige zoon gedood werd terwijl hij honger leed. Het is absurd. Het overtreft ieders verbeelding hier in Gaza."

Ook bij Mohammed Abu Musabih, hoofd van de spoedeisende medische diensten bij de Palestijnse Rode Halve Maan (PRCS), is de uitputting zichtbaar als hij ons vanuit Deir-al-Balah opbelt. Dinsdagnacht was hij van 2 uur 's nachts tot 8 uur 's ochtends als hulpverlener actief tussen de Al-Satar Al-Gharbi-wijk en Hamad, een stad die Khan Younis en Deir al-Balah met elkaar verbindt.

"We hoorden stemmen van mensen die vastzaten onder het puin, maar konden hen niet bereiken door een gebrek aan middelen", getuigt hij vanuit Deir al-Balah. "We hoorden hen schreeuwen om hulp, maar urenlang konden we niets doen. Voor ons als hulpverleners was dat ondraaglijk. We moesten wachten op de Civiele Bescherming, die ondanks hun beperkte middelen hun uiterste best deden om hen te redden."

"Onder de doden waren kinderen van amper 2 jaar. We troffen hele families aan die gedood waren bij de luchtaanvallen."

"We probeerden de meeste verplaatsingen met ambulances te doen en hebben op sommige momenten 18 martelaren in 1 voertuig moeten vervoeren. Het is moeilijk voor te stellen dat je als hulpverlener zoveel lichamen evacueert en ze naar het ziekenhuis brengt."

In totaal raakten 29 ambulances van PRCS volledig buiten werking, zegt Abu Musabih. 19 ambulances raakten beschadigd, onder meer door de verwoeste infrastructuur en puin.

"We probeerden ons strategisch te verspreiden. Niet alle wegen zijn toegankelijk met de ambulances en we moesten ook rekening houden met het gebrek aan brandstof", zegt hij.

PRCS had zich proberen voor te bereiden op een Israëlische aanval. Dat Israël al meer dan 2 weken alle humanitaire hulp tegenhoudt, was een teken dat andere Israëlische schendingen van het akkoord, zoals luchtaanvallen, niet uitgesloten waren, klinkt het. "Alleen hadden we niet verwacht dat de luchtaanvallen op zoveel plaatsen tegelijk zouden gebeuren."

"Er was geen enkele waarschuwing. Heel de nacht regende het bommen, pas in de vroege ochtend werden de evacuatiebevelen door het Israëlische leger medegedeeld", zegt Abu Musabih.

"Waar moeten we nog naartoe", vraagt Omar zich af. "De meeste slachtoffers waren kinderen en vrouwen. Waaraan waren zij schuldig?"

"Er is geen genade. Het is duidelijk dat Israël zoveel mogelijk Palestijnen probeert te doden. Voor Israël is de enige goede Palestijn een dode Palestijn. Dat is het beleid van deze overheid, dat is duidelijk. Ze willen Gaza onbewoonbaar maken voor de Palestijnen en ons hiermee dwingen dit land te verlaten, maar dat zal niet gebeuren."

Met de bommenregen van dinsdagnacht torpedeerde Israël - met de steun van de Amerikaanse president Donald Trump - het staakt-het-vuren dat sinds 19 januari tijdelijk voor schijnbare rust had gezorgd in de Gazastrook. De afgelopen weken hoefden Palestijnen voor het eerst in 15 maanden niet onder de bommen te slapen. Ondertussen werden wekelijks Israëlische gijzelaars vrijgelaten.

Het was de eerste fase van een drieledig bestand dat Israël en Hamas overeengekomen waren. Eind februari hadden de onderhandelingen over de tweede fase moeten beginnen, waarin onder meer de vrijlating van de overgebleven gijzelaars (59) en een volledige terugtrekking van Israëlische troepen uit Gaza werd voorzien.

Maar die onderhandelingen werden nooit opgestart. In de plaats daarvan werd de eerste fase verlengd en bleef Israël de gesprekken over fase 2 afhouden.

Nu eist de Israëlische premier Benjamin Netanyahu de onmiddellijke vrijlating van alle overgebleven gijzelaars, iets waar Hamas zonder garanties voor een einde aan de oorlog niet mee instemt.

"Vanaf nu zal Israël met steeds grotere intensiteit tegen Hamas optreden. Onderhandelingen zullen alleen plaatsvinden terwijl we blijven vechten", zei Netanyahu dinsdagavond in een televisietoespraak. Hij legt de schuld voor de mislukte onderhandelingen volledig bij Hamas.

"Dit is nog maar het begin", voegde hij eraan toe. "Militaire druk is een noodzakelijke voorwaarde voor de vrijlating van de gijzelaars."

Welke logica Netanyahu daarbij volgt, is een raadsel. Critici, zowel binnen als buiten Israël, stellen dat Netanyahu zijn wankele regeringscoalitie op deze manier bijeen tracht te houden. Die coalitie omvat rechtse hardliners zoals Itamar Ben Gvir en Bezalel Smotrich, die de oorlog koste wat kost willen voortzetten.

In die zin lijken de Palestijnse bevolking en de overgebleven gijzelaars in Gaza de prijs te betalen voor Netanyahu's politiek overleven.