“Ik heb getwijfeld om ook zelf te reageren, toen ik #MeToo zag. Ik ben niet altijd de grootste fan van opinies, en duizend meningen. Maar dit gaat niet zomaar over een mening of een opinie. Dit gaat over meisjes en vrouwen, jongens en mannen die getuigen over seksuele intimidatie. Hoe groot, erg, klein, onschuldig, verschrikkelijk dat verhaal ook is”, steekt Dauwe van wal.

Incident in de metro

“Ik wil al bijna schrijven “ik heb eigenlijk geluk gehad, want mij is nog nooit iets heel erg overkomen”. Omdat ik me bijna schuldig voel ten opzichte van vrouwen die erger hebben meegemaakt. Ik zat eens ’s avonds in de metro in Brussel, alleen. Toen een gore man het de normaalste zaak van de wereld vond om zijn hand op mijn been te leggen. Ik schrok van mijn eigen reactie toen ik heel kordaat zei dat hij daarmee moest stoppen. En dat was dat. Gelukkig”, staat er nog te lezen. Maar dan zijn er volgens de presentatrice nog zoveel kleine dingetjes.

Kleine dingetjes

“Een kleedje waar je langs de achterkant een stukje van mijn behabandje ziet. En iemand (een vrouw, trouwens) die zegt: “Dat is het uitlokken, hé!”. Mannen die met hun auto traag naast je komen rijden, als je te voet onderweg bent naar huis. Omdat dat grappig is blijkbaar, een vrouw bang maken. Nageroepen worden op straat, of mannen die de weg vragen naar de hoerenbuurt. Want ik ben een vrouw en dus een hoer? Of wat is de redenering hierachter? Die kleine dingetjes zorgen ervoor dat je gevoel van veiligheid wordt afgepakt”, schrijft ze.

Over dezelfde kam

Verder laat ze weten dat mensen zich niet moeten baseren op vooroordelen. “Laten we nu alsjeblieft niet de “ja dat is Brussel hé”-kaart trekken. Of de “je had maar niet alleen de metro moeten nemen ’s avonds”-kaart. Laat ons stoppen met van die kaarten te trekken. Er is een probleem. En we moeten allemaal toegeven dat er een probleem is. Sommige mannen vinden dat vrouwen overdrijven. Omdat ze zich aangevallen voelen. Of omdat ze het gevoel hebben dat we alle mannen over dezelfde kam scheren. Dat doen we niet. De meeste mannen zijn géén varkens. We scheren wel alle seksuele intimidatie over dezelfde kam. Hoe groot of klein die intimidatie ook is. Daarom is het belangrijk dat iedereen zijn of haar verhaal durft te delen.”