Whizzkids achter de bank

Amsterdam

Ze spreken zelf van het ‘Adyen-effect’. Sinds de succesvolste start-up van Nederland vorige maand bij zijn beursgang in één dag in waarde verdubbelde, staat ook bij Ohpen de telefoon roodgloeiend. De ene na de andere buitenlandse investeerder hangt aan de lijn. Of Ohpen behoefte heeft aan wat extra miljoenen.

Neen dank u, wij zijn voorzien, luidt het antwoord dan. Lastiger is dat er door de kersverse Hollandse techmanie ook meer dan ooit aan het personeel wordt getrokken. Oracle, Adyen en Booking natuurlijk, Airbnb, Amazon: allemaal zitten ze in Amsterdam. En allemaal willen ze de beste ICT’ers. ‘Recruiters bellen onze medewerkers helemaal ziek’, zegt Ohpen-oprichter en directeur Chris Zadeh. Hiervoor werkte hij tien jaar bij Binck­bank. ‘Tegen mensen die klaagden zei mijn baas daar altijd: dan begin je toch je eigen bank? Nu zijn de verhoudingen omgekeerd. Het personeel heeft de macht.’

jong en fit

Wie zich bij dat ICT-arbeidersparadijs bureaus vol pizzadozen, lege blikjes Red Bull en lummelende computernerds voorstelt, heeft het mis. Vrijwel iedereen bij Ohpen lijkt jong, fit en bomvol werklust. Het bedrijf biedt dan ook gratis personal trainers en voedingsdeskundigen. ‘Ik ga zo nog even trainen in onze gym in de kelder’, vertelt chief commercial officer Angelique Schouten tijdens de rondleiding. ‘Wist je dat we een eigen boksring hebben? Eerst dacht ik: dat is niks voor mij. Maar het voelt echt geweldig!’

Bezoekers valt bij binnenkomst vanaf het door sjokkende toeristen bevolkte Rokin nog iets anders op. Eerst neemt de receptionist een vingerafdruk af. Daarna volgt een sluis van gepantserd glas. In dit historische pand wordt dan ook met miljarden euro’s geschoven van vooral Nederlandse beleggers en spaarders. Ziedaar het lumineuze verdienmodel van Ohpen. De jonge onderneming neemt de administratieve rompslomp over van grote concerns als de Volksbank, Aegon, Knab en Nationale Nederlanden.

Het is een bekende klacht: banken en verzekeraars kampen overal ter wereld met zwaar verouderde, hopeloos kwetsbare systemen. In plaats van die gaande te houden met pleisters en noodverbanden, kunnen ze het ook uitbesteden aan Ohpen. Voor 1 euro per rekening per maand neemt de start-up de complete backoffice voor zijn rekening. De klant merkt er niets van – het contact blijft via de vertrouwde bank of verzekeraar lopen.

Heel erg sexy, disruptief en rebels klinkt dat niet, maar de 42-jarige Chris Zadeh weet uit eigen ervaring hoe groot de nood is bij banken en verzekeraars. Bij zijn oude werkgever Binck was hij verantwoordelijk voor de ICT, vertelt hij aan de vergadertafel boven in het Ohpen-kantoor. ‘Ik heb voorgesteld om de prehistorische systemen helemaal opnieuw te bouwen. Van de grond af.’

Dat gebeurde niet, dus toen hij in 2008 vertrok, wist Zadeh precies wat hem te doen stond. ‘Kledingmerken als Hugo Boss hebben geen eigen fabriek. Zelfs Apple niet, terwijl ze honderden miljarden op de bank hebben staan. Al die bedrijven laten hun spullen elders maken en concentreren zich op datgene waarin ze goed zijn: design, marketing, hun klanten. Maar banken bouwen wel allemaal hun eigen fabriek. Inclusief software, datacentra, enzovoort. Waarom?’

Met een groep collega’s verstopte hij zich in een kelder aan de Keizersgracht om de bank van de toekomst te programmeren. Een fabriek die, ongeacht voor welke bank of verzekeraar, in razend tempo rekeningen kan openen en transacties kan verwerken. Die herculestaak bleek slechts het halve werk. Zadeh wijst op de krab die hij op zijn linkeronderarm getatoeëerd heeft. ‘Dat is het Polynesische teken voor je ergens in vastbijten. Als ik ooit een boek schrijf, noem ik het A Thousand Rejections. Zes, zeven jaar lang heb ik me een autoverkoper gevoeld die zijn spullen aan paardenfokkers probeert te slijten. We hadden het perfecte systeem, maar geen bank die het wilde proberen. Zo frustrerend!’

nieuwe markten

Uiteindelijk kwam na een pitch bij Robeco het verlossende telefoontje. Sindsdien druppelen de klanten binnen bij Ohpen. Enkele maanden geleden nog haalde het bedrijf 25 miljoen euro extra op bij hoofdinvesteerder Amerborgh, in handen van uitzendmiljonair Alex Mulder. Met dat geld wil Ohpen nieuwe markten veroveren. Van Duitsland tot de Verenigde Staten. Zadeh is ervan overtuigd dat uiteindelijk ook ING, Rabobank en ABN Amro eraan zullen geloven. ‘Honderd procent zeker. We praten met alle grootbanken. Het duurt misschien even, maar ergens de komende jaren zal de eerste van de grote drie de stap wagen. Wij van Ohpen zijn geen sprinters, we hebben geen haast. We lopen een marathon.’

Natuurlijk zijn er risico’s. Eén grote hack en de toekomst van het bedrijf ziet er een stuk minder zonnig uit. Nog gevaarlijker acht Ohpen de gigantische krapte op de ICT-arbeidsmarkt. Goede mensen kunnen zomaar worden weggekocht door de concurrentie. Mede om dat te voorkomen bezitten bijna alle Ohpen-medewerkers aandelen in het bedrijf.

Maar voorlopig staan alle seinen op groen. Het kantoor aan het Rokin is zelfs alweer te klein aan het worden voor de 150 medewerkers uit 35 verschillende landen. Iets groters vinden in het centrum valt nog niet mee. Naar de Zuidas wil Zadeh niet, net zomin als naar een andere anonieme kolos aan de snelweg. ‘Ik heb één gouden regel: ik wil naar mijn werk kunnen lopen. Ik moet er niet aan dénken om elke dag in de file te staan.’

En die beursgang? Zadeh sluit het niet uit. ‘Voor het geld hoeven we het niet te doen, maar bij Adyen zie je wel dat het mooie gratis marketing oplevert. En het biedt mensen die vanaf dag één in je onderneming zitten de mogelijkheid hun aandeel te verzilveren, om zo bijvoorbeeld hun pensioen veilig te stellen.’ Er zijn ook nadelen. ‘Door alle bijbehorende regels, rond handel in voorkennis enzo, verandert je bedrijfscultuur onvermijdelijk van heel open en informeel naar gesloten. Ik heb dat bij Binck meegemaakt. Ineens kun je niet meer alles zeggen tegen elkaar. Moet je op je woorden passen.’

Dat is geen gering bezwaar. Natuurlijk is het belangrijk om winst te maken, maar de ‘fun’ telt ook. ‘Het moet wel leuk blijven’, vat Zadeh het motto voor zijn jongehondenclub samen. ‘Uiteindelijk zijn wij gewoon nerds. We willen gave technologie maken.’

Dan trekt hij enthousiast zijn telefoon. Hij toont foto’s van een reusachtige haai. ‘Cool hè? Zie je die gast daar links in dat duikpak? Dat ben ik!’ <