Dag nul van Pukkelpop: "Geeft die security godverdoeme wa werk!"

"Beter te veel dan te weinig, toch?" Twee jongens sleuren met veel moeite een houten palet richting camping. Daarop: veertig zakken zouten chips van de Everyday. Of twintig zakken niet volstaan? Nog nooit werd een journalistiek relevant vraag op zoveel onbegrip onthaald.

In de Dance Hall beroert Daniël Busser de broze meisjesharten intussen tot tranen toe. Deze piepjonge Limburger met het kapsel dat duidelijk geïnspireerd is op dat van Nick van de Backstreet Boys (en dat vandaag weer en vogue schijnt te zijn) rapt "dat het mij geen fuck nimeer kan schelen". Dat weet het jonge volk, dat nog onwennig en met stijve vingers sigaretten vasthoudt, best te appreciëren. 

Ook bij Zwangere Guy jagen we de gemiddelde leeftijd gevoelig de hoogte in, en onze oordoppen (in combinatie met een vitaminerijke appel) doen onze swag evenmin goed. Maar niemand die zich daar veel van lijkt aan te trekken: de jeugd wil feesten. Niet geheel verrassend, als we de duizenden liters Cara-pils die ze in de namiddag naar de camping sleepten in rekening brengen. Dat de kids niet massaal buikpijn hebben, dat is pas onverwachts. 

Opvallend detail: waar tien jaar geleden de festivalganger zichzelf te pleuris sleurde met tenten, slaapzakken en twee propere onderbroeken, is de jeugd van tegenwoordig iets meer ergonomisch bewust. De kilo's Aïkinoodles worden dezer dagen in handige karretjes voorgetrokken, en onderweg naar de camping wordt tijdig gerust in kampeerstoeltjes. Met dank aan die Franse grootverdeler van goedkoop kampeergerief, is onze gok. 

In die camping ligt ook - zo leert enig journalistiek speurwerk - de voornaamste verklaring voor die overvloed aan pubers op dag nul van Pukkelpop: "Als je een goeie plek wil, dan moet je vandaag al komen." En inderdaad, niemand die naast de nadarhekken (en officieuze pissijn) wil belanden, dus dat is nog zo dom niet bedacht. 

Maar we dwalen af. Ondertussen laat Zwangere Guy het publiek applaudisseren voor de uitstekende catering die de Brusselaar backstage voorgeschoteld kreeg, wat later gaan de middelvingers enthousiast in de lucht voor die Antwerpse burgemeester die "vroeger dik was en nu niet meer". 

Maar dé partypooper van dienst vandaag is wel Travis Scott, die in zijn agenda blijkbaar zijn verplichtingen voor de MTV Video Music Awards ontdekte en daarom zijn headlineshow op Pukkelpop ter elfder uren afbelde. Boehoe. 

"Amai ne zure", reageert een zekere Matthies op Facebook. En ook op de weide valt de mond van Jolien letterlijk open, als we haar het treurige nieuws melden. Ze haalt haar netjes afgeprint uurschema boven, waarop ze Travis Scott met gele fluostift had omcirkelt. "Gelukkig is er dan nog Oscar & The Wolf." Ze haalt haar schouders op en huppelt vrolijk verder. Het feest moet dringend in gang gedanst worden.  

Meer baardgroei treffen de Castello, waar Diablo Blvd. aan zijn voorlaatste show bezig is en Alex Agnew roept: "Geeft die security godverdoeme wa werk!" Verder passeerden hier vandaag een rits gitaren in de vorm van Fleddy Melculy en zelfs Novastar. 

In de Boiler Room trekken Eva De Roo en Skyve de feestnacht op gang met wat hitjes onder een grote lichtconstructie die van veraf lijkt op een reeks reusachtige vliegenramen, maar die in full force de tent omtovert tot een landingsbaan voor stevig gepimpte UFO's. De bezoekers werken tussendoor aan hun tweede adem middels drummen voor een pakje frieten - de festivalmaaltijd die nog steeds het best scoort op de volle-maag-voor-weinig-bonnetjes-coëfficiënt. 

En terwijl Coely de weide zijn laatste adrenaline-injectie toedient, fluistert Warhaus de bezoeker de eerste nacht in. "... is beter dan duursport", horen we iemand mompelen. Maar wat er precíes beter is, zullen we nooit weten. Dag nul van Pukkelpop allicht.