Het zal me niet verbazen als de wolf in het hart van Chris Froome van geen leeftijd weet

Op het internet circuleert een komisch filmpje. Tijdens een wielerwedstrijd in het Tsjechische Olomouc stijgt een helikopter iets te laat op. Van het peloton wordt de helft van de fiets geblazen door het rotorengeweld. Chaos op straat. Maar iedereen krabbelt overeind en kan verder met de koers; de storm is abrupt gaan liggen. Ja, dan kun je lachen om een ongeluk.

Om het ongeval van Chris Froome viel niks te lachen. Ik zat onder een oeroude lindenboom op de Rijnoever iets voorbij Koblenz toen de eerste berichten doorkwamen op de smartphone. Geen Tour voor Froome! Hij zou op een muur gereden zijn. Het zou wel eens einde carrière kunnen betekenen! Volgens ploegmanager Brailsford was hij er zeer, zeer slecht aan toe.

Daar zit je dan achter een halve liter Duits witbier die je verdiend denkt te hebben met een lange wandeling over geaccidenteerd terrein terwijl het rechterbekken niet meer uitbundig meedoet. Ook het gevolg van een wielerongevalletje, dat onwillige bekken – een kus van een auto, maar rijp voor de intensive care was ik toen niet. Verre van.

Ik begreep dat Froome door een windvlaag werd opgetild toen hij op verkenning van de tijdrit zijn neus snoot. Hoe banaal, er zijn heroïscher manieren om neer te gaan. De tijdritfietsen zijn tegenwoordig zo hightech geprepareerd in de windtunnel dat het natuurlijke klimaat vergeten lijkt. Onhandelbare planken zijn het, net als de renners die erop zitten. Hard kan je wel gaan op een tijdritfiets, maar een zeildiploma is onontbeerlijk.

Onder de lindenboom denk ik opeens aan een prijswinnende foto: Julian Alaphilippe wordt in een tijdrit van de Tour van 2016 door een windvlaag gegrepen en als een herfstblad opgestuwd. Ongeveer twee meter boven de grond zweeft het lichaam. Ik zoek de foto op, en hoewel ik weet dat Alaphilippe de tijdrit gewoon heeft uitgereden vind ik het opnieuw een mirakel dat hij de knal tegen de rotswand heeft overleefd.

Soms is het onmogelijk te sneuvelen. Waarin hem dat zit kan ik niet uitleggen. Ikzelf had meerdere malen morsdood moeten zijn.

Ik zit niet meer onder de lindenboom. Vanuit zijn ziekbed laat Chris Froome weten terug te komen. Betekent dit dat de vijfde tourzege die voor dit jaar gepland was opschuift? Merckx, Hinault, Indurain, Anquetil, vóór de windvlaag was het Froomes grote doel bij deze recordhouders aan te schuiven.

Als zijn gebroken skelet geheeld is, is Froome 35. Het zal me niet verbazen als de wolf in het hart van de nette jongen van geen leeftijd weet.

Op de website van Team Ineos dankt Froome zowat alles en iedereen voor de support. Even aandoenlijk als aangrijpend is het opium gestuurde dankwoord aan de chirurgen, doctoren en verpleegsters die allemaal ‘boven hun professionele plichten zijn uitgestegen’.

Voor minder doet Chris het niet.