O.(41) groeide op als moslim, maar bekeerde zich tot het christendom: “Ik hield mij stoer, maar vanbinnen ging ik kapot”
Aan zijn zilveren ketting bungelen twee hangers: een drumstel en een kruisje. “In het drummen kan ik mij afreageren”, zegt O.H. (41) uit Boom. “En in het christelijk geloof heb ik mezelf gevonden. Als moslim werd ik bang en haatdragend opgevoed, ik raakte op het foute pad. Nu voel ik enkel nog liefde, ook al word ik voortdurend bedreigd.”
Evident is het niet, zoals O. ‘uit de kast’ komen. Dat toont hij op zijn gsm: tal van Facebookberichten met scheldpartijen en bedreigingen, ook met de dood, waarmee hij al vaak naar de politie stapte. “Zolang er niks met mij gebeurt, kan die blijkbaar niets doen”, zegt O. “Van Facebook af gaan, dat krijg ik als oplossing aangereikt...”
Anderzijds heeft hij zelfvertrouwen. O. heeft een keuze gemaakt en hij is daar trots op. Vijf jaar geleden sloot hij zijn leven als moslim af en begon hij opnieuw, als christen. Hij laat een foto van zijn doopsel zien, in witte tuniek, samen met een aantal andere ex-moslims, onder wie vier van zijn broers.
O. groeide op in een groot Marokkaans-islamitisch gezin in Willebroek. Vader, die drie keer getrouwd was, moeder en elf kinderen. “Met veel te veel waren we. En er waren altijd problemen”, zegt O. “Voor mijn ouders waren we niet gelijk. Er is een karaktermoord op mij gepleegd, zo noem ik het. We waren niet arm, maar ik kreeg nooit iets. Als vrienden iets gingen drinken, stond ik daar. Het is fout, maar toen was stelen voor mij een logische stap en ik kwam in het verkeerde milieu terecht. Ik hield mij stoer, maar vanbinnen ging ik kapot.”
“Ik ben opgegroeid met de talloze wetten van de islam, maar rond mij zag ik vooral hypocrisie en louche zaakjes. Ik heb altijd vragen gesteld, ook als kind: waarom zegt de profeet dat de ongelovigen gedood moeten worden, waarom mogen we geen varkensvlees eten? Antwoorden kreeg ik niet, behalve ‘het is gewoon zo’. Mijn ouders zijn analfabeet en ze deden ook maar wat ze zelf hebben gekend. Maar ze hebben mij niet geleerd wat goed en kwaad was, het liep allemaal door elkaar.”
Broers
“Ik ging op zoek en hoe meer ik mij in mijn eigen geloof verdiepte, des te meer weerzin ik voelde. Geweld, liegen, je superieur voelen tegenover anderen, het zit allemaal in de islam vervat. En het verklaart veel van de problemen die er met allochtonen zijn”, stelt O.
Hij zwoer zijn geloof – toen nog in alle stilte – af, maar kwam daardoor wel in een zwart gat terecht. “De islam bepaalt je hele leven”, zegt hij. “Van kindsbeen af word je bang gemaakt voor demonen en de hel. Die angst draag je later mee.” O. had een kader nodig waarbinnen hij zichzelf een plek kon geven en dat vond hij in het christendom. “Ik heb het licht gezien”, vertelt hij daarover, “net als vier broers van mij. We zagen elkaar bijna nooit, maar zochten elkaar op in onze twijfels over ons geloof.”
Dat ze elkaar nog hebben, is hun geluk. “De rest van de familie heeft ons verstoten, slechts enkelingen hebben het aanvaard”, zegt O. “Voor velen ben ik geen ex-moslim, maar ben ik eigenlijk nooit een moslim geweest. Ach, het is beter dan gedood worden voor afvalligheid...”
O. toont nog een foto van zijn drie zoontjes. “Ze zitten op een katholieke school met een derde moslims, dat baart mij wel zorgen voor de toekomst. Maar ik zadel hen niet op met mijn verleden. Ik geef hen gewoon veel liefde.”
