Familie rouwt om verongelukte wielrenner (19): “Stef stond nog zo kalm aan de start. Kalmer dan anders”
“Hij zal die laatste kilometers nog gedacht hebben dat hij een goede koers aan het rijden was.” De ouders van de jonge renner Stef Loos proberen zich te troosten met de gedachte dat hun zoon is gestorven terwijl hij bezig was met wat hij het liefste deed: koersen. De 19-jarige belofte botste zondag tijdens een wielerwedstrijd frontaal op een bestelwagen, toen hij samen met een deel van het peloton was afgeweken van het parcours. Op de plaats waar dat gebeurde, stond geen seingever.
Jef Robert, ploegleider van het Kempense Acrog-Pauwels Sauzen, zag het ongeval zondag in het Henegouwse Dottignies voor zijn ogen gebeuren. “De wedstrijd voor beloften was 25 kilometer bezig. Het peloton was uiteengevallen in drie waaiers. In de laatste waaier ging het mis. De renners van dat groepje – ze waren met een kleine veertig – reden op volle snelheid een kruispunt over. De jurywagen die erachter reed, stopte. Er was iets mis. Ze zouden daar naar rechts hebben moeten afslaan, maar er stond geen seingever. De auto’s van de ploegleiders bleven het pelotonnetje volgen. Het ging snel, zeker veertig, vijftig per uur.”
“Nog voor die jurywagen had kunnen verwittigen dat ze verkeerd waren gereden, was de laatste waaier al aan het volgende kruispunt. “Ineens dook een witte bestelwagen op van rechts, vanachter een huis. Een blinde hoek. Die bestuurder kon de renners niet zien. En de renners zagen hem ook niet. Ze hadden er ook niet op gelet, want ze dachten dat ze nog altijd op het parcours reden.”
Roerloos op de grond
Toen de bestelwagen het kruispunt opreed,knalden de renners ertegenaan. Zeker dertig man ging tegen de grond. “Ik reed op kop en stak als eerste het kruispunt over”, zei Jonas Bresseleers (19), de ploegmaat van Stef Loos, op ATV. “Ik had Stef juist afgelost en hij reed achter mij toen het ongeval gebeurde. In mijn rechterooghoek zag ik die bestelwagen. Hij raakte me aan mijn achterwiel. Ik vloog in de lucht.”
Jonas Bresseleers kwam er vanaf met schaafwonden. “Toen ik opkeek zag ik Stef daar liggen. Roerloos met al die hulpverleners rond hem. Dan weet je dat het niet goed is.” Beide jongens werden naar hetzelfde ziekenhuis gebracht. “Ik zag hem toen ze hem binnenreden. Hij bewoog niet. Toen mijn mama gistermorgen de kamer binnenkwam, zei ze dat Stef overleden was. De grond zakte onder mijn voeten weg. Ik voel me schuldig. Had ik het kruispunt niet overgereden, dan was het misschien niet gebeurd.”
“De koers was zijn leven”
Stef liep bij de botsing een klaplong op, en ook zijn hersenen en lever waren geraakt. Hij lag urenlang in coma, maar is in de nacht van zondag op maandag overleden aan zijn verwondingen.
Stefs ouders en broer proberen het verschrikkelijke nieuws te vatten. “Hij stond nog zo kalm aan de start, kalmer dan anders”, zegt papa Kris. “Maar wel enorm gemotiveerd. Stef toonde altijd veel inzet. Koersen was zijn leven. Sinds de dag dat hij besloten had om coureur te worden, heeft hij altijd alles gegeven. Fietsen was echt een uitlaatklep voor hem, hij voelde zich er goed bij.”
Stef was nog maar pas belofte geworden. “Dat was een grote stap, en hij heeft er hard voor moeten werken. Maar hij was zoals altijd gemotiveerd en gaf nooit op. We hadden altijd wel een beetje angst dat er iets kon gebeuren. Je hoort zoveel verhalen. Het enige wat ons een beetje rust biedt, is dat hij gestorven is terwijl hij bezig was met wat hij het liefste deed. Hopelijk is hij hierboven nog altijd aan het koersen.”
