© rr

Emotionele agenten vertellen wat ze aantroffen in school na schietpartij: “Zo erg als je je kan inbeelden, maal tien”

Twee politieagenten die op 14 februari als eersten de school betraden in Parkland, Florida waar Nikolas Cruz net daarvoor 17 dodelijke slachtoffers had gemaakt, hebben op een persconferentie in emotionele bewoordingen verteld over de “surreële” realiteit die ze aantroffen.

Jef Van Hoofstat

© Photo News

Chris Crawford van de politie van het nabijgelegen Coral Springs vertelde zondag dat hij zich bij zijn aankomst aan de school meteen op de “afschuwelijke taak” stortte om vluchtende kinderen met schotwonden te verzorgen. Daarbij kwam zijn ervaring als marinier in het Amerikaanse leger hem van pas. “Ik wou dat ik ze allemaal had kunnen redden.”

“Ik duwde gevechtsgaas (een medisch verband met stollingsmiddel, nvdr.) in de wonden van een 14-jarige jongen die in de rug, schouder, dij en arm geraakt was, en moest een meisje behandelen voor wonden die ze had opgelopen door kogelsplinters”, zegt Crawford.

Daarna ging de agent het schoolgebouw binnen, waar leerlingen zichzelf hadden gebarricadeerd in een klaslokaal. “Ik moest met hen onderhandelen om ze naar buiten te krijgen. Uiteindelijk duwde ik mijn identiteitskaart onder de deur om ze te overtuigen”, aldus Crawford. “Neem het hen eens kwalijk. Het was zo slechts als je je kan inbeelden, maal tien. Ik heb een tweejarig zoontje. Ik wil hem niet meer naar school sturen.”

© Photo News

“Het was surreëel”

Zijn collega Jeff Heinrich was niet aan het werk op het moment dat de schietpartij begon, maar repte zich toen het nieuws bekendraakte toch in allerijl naar de Marjory Stoneman-school: zijn vrouw en zoon bevonden zich daar namelijk.

Eerst hielp Heinrich nog een gewond kind, maar daarna deed hij een kogelvrij vest aan en ging de school binnen. “Het was surreëel. Je hoopt dat zoiets nooit gebeurt, maar het is toch gebeurd. Godzijdank waren mijn vrouw en mijn zoon aan de andere kant van de school, hoorden ze het brandalarm en hadden ze de school al verlaten.”

© Photo News

Hartverscheurende keuze

Een werknemer van de telefooncentrale van de politie moest op dat moment een hartverscheurende keuze maken: Julie Vidaud besloot om een meisje niet uit te leggen hoe ze een gewonde klasgenoot noodhulp moest bieden, uit vrees om de aandacht van de schutter te trekken. “Ik kan haar leven leven zo toch niet riskeren, dacht ik. Je wordt verscheurd op zo’n moment.”

Ook haar collega Kathy Liriano hoorde de geweerschoten op de achtergrond van verschillende noodoproepen. Zij was aan de lijn met een leerkracht die haar vertelde dat ze een leerling zag die neergeschoten was door een raam, maar dat ze hem niet kon bereiken. “Ik vroeg haar: ‘Kan je hem op één of andere manier helpen?’ Maar zij zei: ‘Ik kan het niet. Ik kan nu niet helpen’.”

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

MEER OVER