Direct naar artikelinhoud
PortretKoningin Elisabethwedstrijd

‘Alles wat ze aanraakt, verandert in goud’: wie is deze 25-jarige topvioliste?

De Belgische violiste Sylvia Huang speelt vanavond in de finale van de Koningin Elisabethwedstrijd.Beeld BELGA

Ze is de enige Belgische violiste die dit jaar werd toegelaten in de Koningin Elisabethwedstrijd. Sindsdien reed Sylvia Huang (25) een foutloos parcours. Straf, want buiten het concours is haar traject allesbehalve standaard. “Ze had niet eens een diploma.”

Sylvia Huang wordt geboren in 1994, als dochter van een Chinese vader en een Belgische moeder. Ze groeit op in het Henegouwse Montigny-le-Tilleul, waar ze op haar drie jaar al een viool in de handen geduwd krijgt. Onder leiding van haar vader – zelf violist – leert ze het vak. En op haar tiende wint ze al haar eerste grote prijs: de National Musical Competition Belfius Classics.

Het staat in de sterren geschreven dat de jonge Huang het ver zal schoppen. Zo is ze amper zestien wanneer ze op de radar van het Nationaal Orkest van België staat. Daar kan ze pas twee jaar later aan de slag, achttien is immers de minimumleeftijd. “Ik herinner me nog hoe ze als jong, bescheiden meisje binnenkwam, de jongste muzikante die ooit bij het orkest begon”, vertelt gastdirigent Dirk Brossé. “Toen al was duidelijk dat zij een fenomenale violiste was. Sylvia was altijd zeer bedeesd en teruggetrokken. Als achttienjarig meisje in zo’n groot, volwassen orkest, dat was een nieuwe wereld. De meeste collega’s hadden haar ouders of grootouders kunnen zijn. Volgens mij was ze enorm geïntimideerd, maar ze heeft zich snel een weg gebaand.”

In het Nationaal Orkest schopt Huang het tot cosolovioliste. En niet veel later probeert ze het bij het gerenommeerde Koninklijk Concertgebouworkest in Amsterdam. Aanwezigen zullen later getuigen dat ze het niet droog hielden tijdens haar proefspel. In augustus 2014 mag ze starten als eerste violiste. “Sylvia stak met kop en schouders boven de rest uit”, vertelt de Belgische piccolospeler Vincent Cortvrint, die zich in Nederland over zijn landgenote ontfermt en vanavond in Brussel de finale zal bijwonen. “De meeste muzikanten beginnen op school, zoeken een grote naam als leraar, nemen deel aan concoursen en komen dan pas terecht in een groot orkest. Maar Sylvia legt een omgekeerd traject af. Toen haar proefperiode bij het Concertgebouworkest voorbij was, zei ze: ‘Misschien moet ik maar eens naar een conservatorium gaan, dat lijkt me leuk.’ (lacht) Ze had nog geen diploma.”

En dat maakt van haar ook een erg atypische kandidate voor de Koningin Elisabethwedstrijd. “Ik heb kandidaten gekend die een jaar lang elke dag acht uur repeteerden”, zegt Cortvrint. “Zij niet, die tijd heeft ze niet door haar baan bij het orkest. En toch doet ze het, omdat ze zó slim met haar talent omgaat. Ze speelt de muziek zoals zij die voelt, zoals ze die bedenkt. En dat bepaalt de kracht van haar spel. Sylvia probeert niet te scoren met bewuste effecten, er is niets kunstmatig aan. Dat maakt van haar een heel aparte muzikant.”

Fotografie

Wanneer Huang zich plaatst voor de finale, kan ze het zelf amper geloven. Volgens kenners is haar vioolspel puur en communicatief. Maar naast het podium is ze vooral discreet en bijzonder verlegen. “De manier waarop ze haar halve finale heeft gespeeld, was verbluffend”, vindt Brossé. “Maar het mooie is haar onschuld. Wanneer ze meteen daarna werd geïnterviewd, leek ze niet te beseffen over welk onwaarschijnlijk talent ze beschikt. Ze is een renpaard, alleen weet ze dat zelf nog niet.”

Alle poeha rond het concours interesseert haar niet, denkt Cortvrint. “De rustige houding waarmee ze op het podium staat, is daar een duidelijk voorbeeld van. Podiumangst kent ze niet. Zelfs tijdens haar halve finale trilde ze voor geen millimeter. Ze heeft een complete controle over haar lichaam, zonder enige zichtbare spanning. Toch leeft ze niet in een bubbel. In interviews kan ze soms erg jong overkomen, met die grote onschuldige ogen van haar. Maar in feite heeft ze een grote maturiteit.” 

Dat zegt ook de Italiaanse violiste Martina Forni, collega in het Concertgebouworkest en het GoYa Quartet Amsterdam. “Verlegen is ze wel, ja. Maar hoe beter je haar leert kennen, hoe opener ze wordt. Wanneer wij met ons kwartet repeteren, verliezen we de helft van de tijd aan kletsen. Sylvia mag dan jong zijn, ze staat ver in het leven. Ze geeft me tips die je vooral van oudere mensen verwacht. Over liefde, over omgaan met anderen. Zelf ben ik als een hond, spontaan en koppig. Sylvia heeft meer van een kat, die van een afstand kijkt wat goed voor haar is. Bovendien is ze erg bezig met duurzaamheid. Je zal haar nooit betrappen op plastic verpakkingen, heeft altijd een hervulbare beker bij, maakt haar eigen cosmetica. En dat draagt ze uit.”

Vrije tijd is schamel. Om te ontspannen doet Huang aan yoga. Haar vriend, steun en toeverlaat, heeft ze de afgelopen maand enkel gezien wanneer ze moest aantreden tijdens het concours. En toch zoekt ze af en toe naar een andere uitlaatklep, buiten de muziek. “Een paar jaar geleden wou ze plots gaan fotograferen”, weet Cortvrint. “Dus kocht ze een toestel, volgde ze lessen. En het resultaat was zo mooi dat ze meteen professionele portretten heeft gemaakt van collega’s. Alles wat ze aanraakt, verandert in goud. Voor mij is ze een raadsel.”

Finale Koningin Elisabethwedstrijd viool 2019, 20 tot 25/5 om 20 uur op Ketnet en Klara.