Esther Gerritsen heeft geluk gehad met het instinct van haar vrienden

Ook boeddhistische meesters doen weleens aan misbruik. Net als katholieke priesters, atheïstische tandartsen, agnostische sportartsen of voetbaltrainers. Een jurist van het onlineplatform Open Boeddhisme vertelde dinsdag in de Volkskrant dat hij veelvuldig de vraag krijgt: 'Is dit normaal?'

'Het gebeurt echt dat mensen me bellen met vragen als: 'Mijn vrouw moest zich uitkleden. Hoort dat erbij in het Himalayagebied?'

Wat was er gebeurd als de man die belde als antwoord had gekregen: 'Ja, dat is heel normaal in het Himalayagebied.' Was hij dan gerustgesteld? Had de vrouw het dan geen probleem gevonden?

Als je je moet uitkleden voor een arts is het vooral erg als het niet normaal is, anders is het hoogstens ongemakkelijk. Hetzelfde geldt voor een inwendig onderzoek. Geen flauw benul hoe vaak ik een inwendig onderzoek heb gehad. Maar wanneer mijn judotrainer het bij me had gedaan, met de smoes dat dit ook bij de normale training hoorde, reken maar dat ik het dan onthouden had.

De sportarts Larry Nassar die onlangs is veroordeeld tot een opgetelde celstraf van minimaal 140 tot 360 jaar wegens het seksueel misbruiken van jonge sporters, maakte ook een Nederlands slachtoffer.

De vrouw hockeyde toen ze 17 was in Amerika, kreeg een hernia en hij behandelde haar. Ze vertelde dat hij zijn vingers bij haar inbracht om haar 'heup te corrigeren'. Ook de andere slachtoffers beschreven deze 'methode', een soort bekkenmassage om rugklachten te verhelpen. Zonder handschoenen.

Het meisje dacht destijds: 'Dit is raar, maar hij is zo'n specialist, het is een voorrecht dat hij mijn arts is, het zal wel bij de behandeling horen.' Ook al voelde het vreemd, ze herstelde wel van haar hernia en ze stond er nooit meer bij stil. Pas toen ze onlangs een brief kreeg van de universiteit over Nassar, besefte ze dat haar instinct destijds klopte.

'Het is me overkomen, er is misbruik van me gemaakt', zegt zij. 'Maar omdat hij me wel genezen heeft, heb ik het achter me kunnen laten en voelt het nu niet ineens als een trauma.'

Het idee dat het normaal was, hielp haar destijds om er geen last van te hebben, maar het hielp Nassar ook om dit te kunnen doen.

Ik heb nogal veel geluk gehad in mijn leven op dit vlak. Zeker niet omdat ik altijd zo goed naar mijn instinct luisterde, zo mondig was, of geen verkeerde types tegen kwam. Verre van dat. Toen ik studeerde in Nijmegen, gaf ik als 18-jarige eens een vreemde oudere man die me op straat aansprak mijn telefoonnummer. Ik vond het onbeleefd om te weigeren.

Thuisgekomen in mijn studentenhuis vroegen mijn huisgenoten alleen maar met stijgende verbazing: 'En jij gaf je echte nummer?' Ja, ik gaf mijn echte nummer, liegen durfde ik niet. De man belde al snel en wilde bij hem thuis afspreken. Gelukkig was er op me ingepraat Als ik geen huisgenoten had gehad, was ik nog gegaan ook.

Niet veel later hoorde ik dat er een serieverkrachter in de stad actief was, die meisjes bij hem thuis uitnodigde, drogeerde en verkrachtte. Ik weet niet zeker of het dezelfde man betrof, maar het lijkt me duidelijk dat ik een gemakkelijke prooi was geweest.

Dit is maar een van de vele voorbeelden uit mijn leven, waarin het allemaal goed afliep. Niet omdat ik naar mijn instinct luisterde, maar wel naar het instinct van mijn vrienden.