Vanhaezebrouck: "We hebben hoe dan ook een psycholoog nodig"

Doorgaans zijn persconferenties voorafgaand aan een competitiewedstrijd tijdverlies. Veel te weinig trainers in eerste klasse hebben de persoonlijkheid en het discours om zo'n babbel boeiend en interessant te houden. Ivan Leko (39, Club Brugge) en vooral Hein Vanhaezebrouck (53, Anderlecht) zijn aangename uitzonderingen.

De 'omstandigheden' voeren ons finaal naar Neerpede. Het verhaal van de underdog is mediatiek nu eenmaal aantrekkelijker dan dat van de eenzame leider. Je kunt niet eens gezond kritisch zijn voor Leko; werkelijk alles bij Club Brugge scheert de perfectie.

Al kunnen we binnenkort misschien eens een boom opzetten over de bizarre vaststelling dat Club Brugge in zijn eerste 21 wedstrijden gemiddeld maar 51,4 procent balbezit telde. Liefst vijf ploegen hadden (of wilden) meer de bal: Racing Genk (58 procent), AA Gent (55 procent), Anderlecht (54 procent), Zulte Waregem nota bene (52 procent) en Standard (51,5 procent).

Klokslag 13 uur gaat Vanhaezebrouck zitten. Zoals we hem kennen: joviaal, af en toe een scherts en inhoudelijk de kilometers waard.

"Een stage is de bijbel niet", opent Vanhaezebrouck, in een verwijzing naar het weekje samenzijn in La Manga. "De bijbel, dat zijn vele pagina's. Op een stage van acht dagen zul je niet alle problemen wegwerken. We hebben tactisch kunnen werken, maar vooral ook fysiek."

Nochtans sprak Vanhaezebrouck voor de jaarwisseling dat de mentale weerbaarheid wat hem betreft het grootste werkpunt was. "Bij de minste tegenslag, zakt deze ploeg in elkaar", vertelde hij toen.

"Het is lastig om mentale weerbaarheid te trainen", zegt Vanhaezebrouck. "Ik heb in Spanje getracht om aan de hand van oefeningen en activiteiten het groepsgevoel aan te wakkeren. Als het dan toch zo is dat sommige spelers het kopje laten hangen eenmaal de dingen niet lopen, dan kunnen zij meegetrokken worden door de groep. Maar de komst van een psycholoog of een mental coach zal hier in de toekomst hoe dan ook nodig zijn."

Streefdoel: 20 op 27

Kan een tactische, fysieke en mentale inhaalrace van Anderlecht de onbedreigde koploper Club Brugge nog wel bedreigen? Dit Club verdient de titel, het zou niet meer dan sportief eerlijk zijn. En toch hopen veel voetballiefhebbers dat Anderlecht op de competitie en de play-offs nog wat peper en zout kan doen. Al was het maar dat zij zorgen voor dat ene moment waarop we met zijn allen gaan denken: kan het dan toch nog spannend worden?

"Ik hoop het ook", grijnst Vanhaezebrouck. "De twee nederlagen in december tegen Charleroi en Brugge hebben voor een negatieve perceptie gezorgd. Ik begrijp dat wel. Maar ons parcours tot dusver was echt niet slecht. We hebben 40 punten. Stel dat we nog 20 op 27 halen - wat veel is, akkoord -, dat maakt 60 punten. Ik ben met AA Gent kampioen geworden met 57 punten na de reguliere competitie. Alleen, Brugge zal straks boven de 70 uitkomen. Ze hebben er nu al 53. Dat zijn abnormale cijfers, lang niet meer gezien in België. Spaanse toestanden, bijna. Ik denk niet dat wij nu 27 op 27 zullen pakken, en als zij op dit elan blijven doorgaan, dan... (haalt de schouders op) Ons eerste doel moet nu zijn om Charleroi voorbij te steken en de kloof met de achtervolgers groter te maken. Als we als ploeg sterker kunnen worden, dan zien we wel waar we stranden in play-off 1."

Hoe het toch komt, willen we weten, dat zo weinig ploegen Club Brugge tactisch in de problemen kunnen brengen. Op Racing Genk na, gedurende één helft dan nog, controleerde Club alle andere tegenstanders.

"Ik vind dat je overdrijft", weerlegt de coach. "Neem onze wedstrijd in Brugge. Na een halfuur kan, moet het daar 0-1 staan. De beste kans van de eerste helft was voor ons. En thuis tegen Brugge hadden we altijd moeten winnen. Ik heb vorige dinsdag de match niet gezien, maar als je zoals Charleroi naar Club gaat met de gedachte 'we gaan hier wel even de klus klaren', ja, natuurlijk krijg je dan een rammeling. 'Niemand kan Brugge in de problemen brengen', ik ben het daarmee niet eens."

Slechts twee halve spitsen

Club Brugge heeft zich deze winter nog versterkt. Anderlecht daarentegen liet twee spitsen (Beric en Harbaoui) vertrekken en zag er één (Onyekuru) geblesseerd uitvallen, terwijl het zich enkel wapende met Saïef en de terugkeer van Ganvoula.

"Ik ben blij met Ganvoula, anders had ik alleen Teodorczyk", bedenkt Vanhaezebrouck. Maar hij beseft ook wel dat Ganvoula hooguit een doekje voor het bloeden is. Terwijl Leko over vier titularissen beschikt (Wesley, Diaby, Dennis, Vossen), is het haast bespottelijk dat Vanhaezebrouck de strijd moet aangaan met twee halfjes. "Maar ze zijn fit, hoor", grapt hij om zijn eigen miserie.

En zo is een verplaatsing naar Genk al meteen een heikele opdracht voor Anderlecht. "Zij kregen ongetwijfeld een boost na hun zege in Oostende."

Eindigen doet Vanhaezebrouck met een zijsprongetje naar het zo goed als zekere vertrek van beloftecoach Emilio Ferrera, die assistent wordt van Michel Preud'homme bij Girondins de Bordeaux. Vanhaezebrouck gooit met lof naar Ferrera.

"Emilio is een meerwaarde voor de jongeren. Ik wil niets afdoen van de verdienste van de jeugdopleiding, maar het is toch een verschil als een trainer met ervaring op het hoogste niveau kan instaan voor de doorstroming van de beloften naar de eerste ploeg. Jeugdcoaches promoveren tot beloftecoach is mooi, maar zij kennen het klappen van de zweep niet. Men spreekt in België steeds over post-formatie, die laatste stap naar de A-ploeg. Wel, Emilio is een mooi voorbeeld van hoe het moet. Je geeft de bevoegdheid aan een ex-eersteklassetrainer. Pas op, ze zullen niet allemaal zo goed zijn als Emilio."

Waarna Vanhaezebrouck rechtstaat en het zaaltje verlaat.