Amir (23) en Sabéra (20), transgender en dolverliefd: “Ons lichaam konden we niet kiezen, elkaar wel”

Hij was vroeger een meisje. Zij was vroeger een jongen. Maar samen vormen ze nu een gelukkig koppeltje. Amir (23) en Sabéra (20) zijn allebei transgender en vonden de liefde bij elkaar. “We werden niet op elkaar verliefd omdat de ander ook transseksueel was. Maar het helpt ons uiteraard wel in onze relatie. We weten als geen ander wat het is en wat de ander heeft doorgemaakt.” Wie naar de twee kijkt, ziet een verliefd koppeltje. Ze zijn dan ook nog maar een paar maanden samen. Het is niet dat ze continu aan elkaar frutselen. Maar de manier waarop ze over elkaar praten en naar elkaar kijken, zegt genoeg.

“Vonk sloeg over”

Ze leerden elkaar op school kennen. Maar meer dan een sigaretje uitwisselen aan de schoolpoort deden ze toen nog niet. Hun eigenlijke start - een tweetal jaren later - was ook niet de meest romantische. “Ik was toen al afgestudeerd en had eigenlijk nog een vriendin”, zegt Amir, die als barman op de Markt in Brugge werkt, een beetje verontschuldigend. “Zij zat toen bij Sabéra in de klas en na hun proclamatie gingen we allemaal samen op stap. Pas op: ik had me wel al altijd enorm op mijn gemak gevoeld bij haar. Maar na die ene avond zagen we elkaar plots veel vaker en sloeg de vonk over. Op een avond hebben we aan die gevoelens toegegeven. Ik heb dat onmiddellijk aan mijn toenmalige vriendin verteld en sindsdien zijn we onafscheidelijk.”

Hakjes en vrouwenkleren

De twee wisten uiteraard van mekaars verleden af. Zoiets kan je op een school vol pubers nu eenmaal niet geheimhouden. Ze moesten ook allebei nog hun geslachtsoperatie ondergaan. En die omschrijven ze als de grootste opluchting van hun leven. “Ik droeg thuis al hakjes en vrouwenkleren toen ik heel klein was”, zegt Sabéra, die bij haar oma in Beernem woont en nog naar school gaat. “Carnaval was voor mij niet verkleden. Het was het moment waarop ik mezelf kon zijn. Op school was ik ook altijd het enige jongetje dat met de meisjes speelde. Eerst dacht ik dat ik gewoon op jongens viel. Maar gaandeweg besefte ik dat er meer speelde. Op een nacht kon ik echt niet slapen. Ik ben naar beneden gegaan en heb het aan mijn oma verteld. Maar ik kan niet zeggen dat het voor haar als een gigantische verrassing kwam (lacht).”

Dat lag voor Amir wel anders. Hij groeide op in een moslimfamilie. Het feit dat hij als meisje op andere meisjes viel, was al moeilijk. “Maar aanvankelijk vertelde ik ook alleen dat. Ik wist simpelweg niet dat er ook zoiets bestond als transseksueel. Ik herinner me wel nog dat ik meezong met mijn favoriete liedje en echt kwaad was dat mijn stem niet mannelijker klonk. Of dat ik soms echt schrok dat mensen me als een meisje aanspraken. Want in mijn hoofd was ik gewoon echt een jongen.”

“En als er iets is dat ik eigenlijk echt wil benadrukken, is het wel het feit dat je zoiets niet kiest. Je kiest er niet voor om in het verkeerde lichaam geboren te worden. Om er iets aan te doen en zo gelukkig te worden, daar kies je wel voor.”

Ondertussen hebben ze allebei hun geslachtsoperatie achter de rug. “Ja hoor, met alles erop en eraan”, beantwoordt Sabéra de vraag voor ze gesteld wordt. De jonge vrouw blinkt in haar vel.

“Ik schaam me echt over niets meer. Bij Amir ligt dat anders. Bij hem zijn er meer zichtbare littekens dan bij mij. Maar hij weet dat ik daar absoluut geen problemen mee heb. Ik weet vanwaar ze komen en als ik hem niet zou nemen zoals hij is, wie dan wel?”

Het koppeltje benadrukt verschillende keren dat ze niet bewust een relatie met een andere transseksueel begonnen. “Dat is bij ons gewoon gegroeid. Maar ik voelde me meteen tot haar aangetrokken en ze stelde me op mijn gemak”, zegt Amir. “En daar had het feit dat ze ook transgender is niets mee te maken. Al moet ik natuurlijk wel toegeven dat ik minder moest uitleggen dan bij mijn eerdere liefjes. Ze begrijpt me bijna zonder woorden. Ja, ook als we intiem zijn gaat het makkelijker natuurlijk. Er is minder schroom en erover praten is makkelijker.”

Eicellen invriezen

De relatie is nog relatief pril, maar de twee durven al voorzichtig over de toekomst dromen. En daar heeft een vraag van Sabéra’s moeder een duwtje bij gegeven. “Ze vroeg me of ik mijn eicellen had ingevroren”, zegt Amir.

“Een directe vraag, maar het zette me wel aan het denken. Mijn eicellen werden ingevroren en Sabéra’s zaadcellen ook. Een kindje van ons beide is - mits een draagmoeder - in de toekomst dus mogelijk. Het idee dat dat kindje op ons allebei zou kunnen lijken, vind ik geweldig. Maar goed, dat is eventueel voor de verre toekomst. Laat ons eerst nog maar even jong en verliefd zijn.”