Sprookjesontmoeting tussen Boudewijn en Fabiola is verzonnen

Tot nog toe werd geloofd dat de Ierse non Veronica O’Brien in 1960 naar Spanje was getrokken om een geschikte vrouw te zoeken voor de jonge koninklijke vrijgezel. Ze liet haar oog vallen op Fabiola de Mora y Aragón. Volgens die versie kwamen Boudewijn en Fabiola datzelfde jaar in het bedevaartsoord Lourdes tot de slotsom dat zij voor elkaar geschapen waren. Zo beschreef kardinaal Suenens het in zijn boek dat twee jaar na dood van Boudewijn verscheen, en het werd sindsdien voor waar aangenomen. Suenens had Boudewijn ook in contact gebracht met O’Brien.

Lausanne

Maar volgens de historici hadden Boudewijn en Fabiola elkaar al verschillende keren daarvoor ontmoet.

‘Een eerste keer was in 1957. Victoria-Eugénie, weduwe van de verdreven Spaanse koning Alfonso XIII, organiseerde in haar villa in het Zwitserse Lausanne een feestje en nodigde Boudewijn uit om kennis te maken met haar kleindochter Anne. Ze had ook haar petekind Fabiola gevraagd. Geen onbelangrijk detail: de familie van Fabiola was niet zomaar een aristocratische familie, zij stond ook heel dicht bij het Spaanse koningshuis. Later zouden de twee elkaar nog ontmoeten, onder meer op de Wereldtentoonstelling van 1958 in Brussel.’

Waarom loog kardinaal Suenens dan over de ware geschiedenis van de verloving? “Daarvoor moet je het plan van Suenens kennen: hij wilde aantonen dat Boudewijn een buitengewoon mens was. Daarbij hoorde zo’n sprookje, zeg maar mirakel, waarbij O’Brien met innerlijke stemmen en een nachtelijk visioen de uiterst katholieke Fabiola zou hebben gevonden.”