Commentaar: mensenhandel

Je zou willen dat het goed nieuws was. Er worden in Nederland minder verdachten veroordeeld voor mensenhandel. Vorig jaar was de daling een kwart vergeleken met 2015. Is dat een succes in de strijd tegen deze ellende voor mensen – vrouwen vooral? De laatste jaren was er een opgaande lijn. Justitie, politie, marechaussee, arbeidsinspectie en vreemdelingendienst hadden het vizier op scherp.

Deskundigen oordelen verschillend, bleek maandag in NRC.Next (dat de cijfers opvroeg bij de rechtbanken). De een is positief, omdat de straffen wel hoger uitvallen: justitie krijgt de ‘hiërarchie achter de mensenhandel’ in beeld en pakt meer ‘zware jongens’ op, niet alleen de kleine krabbelaars. De ander is vooral pessimistisch, want mensenhandel kreeg minder aandacht doordat politie en marechaussee druk waren met de instroom van vluchtelingen. En er is deskundigheid verloren gegaan door de reorganisatie van de politie. Het is niet dat mensenhandel zelf afneemt.

Prostitutie is de bedrijfstak waarin veruit de meeste slachtoffers van mensenhandel – vier van de vijf – terechtkomen. Ook daar hapert de controle. Seksbedrijven hebben een vergunning nodig. Daarvoor moeten persoonsgegevens van de prostituees worden verzameld. En de manier waarop dat gebeurt – door de exploitant of door de politie – is in strijd met de privacy, zo oordeelden onlangs de bestuursrechter en de Autoriteit Persoonsgegevens in twee aparte zaken.

Zo lijden zelfs de goedbedoelde Nederlandse pogingen om de seksindustrie netjes bovengronds en gereguleerd te krijgen, schipbreuk. En daarbuiten woekert de illegale sector. Pooiers ronselen sekswerkers door zich als chauffeur aan te bieden, liet het tv-programma Undercover in Nederland zondag zien. Of ze lokken vrouwen uit het uitgaansleven mee die ze verdoven en (laten) misbruiken, bleek vorige week in Amersfoort.

Intussen, in de Eerste Kamer, ligt het wetsvoorstel van ChristenUnie en PvdA om klanten van misbruikte prostituees te vervolgen. Op een hoorzitting vertelde een hulpverlener over een vrouw die zei: ‘Ik had zo gehoopt dat een klant me zou redden. De tekenen waren zo duidelijk dat er iets aan de hand was, aan mijn lijf en aan de omstandigheden.’ Een normale bedrijfstak wordt prostitutie nooit. Deze cijfers zijn een oproep aan de overheid. Luister naar agenten en anderen die het straatleven kennen en achter voordeuren komen. Geef ze instrumenten, bestuurlijk en strafrechtelijk, om te kunnen ingrijpen. Sleutel net zo lang en net zo vaak aan wetten als daarvoor nodig is. En zorg dat de opsporing niet lijdt onder gebrek aan geld of mankracht. Doe alsof het om je dochter gaat.