Marc Coucke: “Het probleem? Dat zijn de makelaars”

De top van het voetbal was gisteren op bezoek in het parlement. Marc Coucke en Pierre François, respectievelijk voorzitter en CEO van de Pro League (de belangenvereniging van de profclubs), waren er uitgenodigd om hun visie op de wantoestanden in het voetbal te geven. Van een mea culpa was er evenwel amper sprake. “We werden wakker met een slag van de hamer, de tiende oktober”, zei François, verwijzend naar de reeks politie-invallen en arrestaties bij de start van operatie Propere Handen. 

Een op z’n zachtst gezegd ongelukkige uitspraak. Temeer omdat François vorige week zelf nog in Sport/Voetbalmagazine had laten optekenen: “Als u me had gevraagd of ik wist dat er illegale praktijken in het voetbal bestaan of bestaan hebben, had ik u waarschijnlijk geantwoord: ja.”

Kamerlid Peter Vanvelthoven (sp.a) wees hem daar fijntjes op: “We hebben hier allesbehalve het gevoel dat u een slag van de hamer heeft gekregen. Als u er weet van had, waarom hebt u nooit ingegrepen?” Zijn collega Kristof Calvo (Groen) sloot zich daarbij aan: “Ik betwijfel of de voetbalwereld écht wakker is geschoten.”

Calvo verwees daarvoor onder meer naar de steunbetuigingen die enkele spelers afgelopen weekend lieten zien. Ze kruisten hun armen alsof ze geboeid waren, om de aanhouding van hun makelaar Mogi Bayat aan te klagen. Onder andere Adrien Trebel van Anderlecht deed mee aan die steunactie. Voor Calvo is dat onvoorstelbaar. Hij richtte zich rechtstreeks tot Coucke, sinds vorig jaar de eigenaar van Anderlecht. “Dat uw aanvoerder het nodig vindt om dat soort signalen te geven, vind ik onvoorstelbaar. Zeker omdat er ook kinderen meekijken. Zij krijgen nu de boodschap dat wanpraktijken er blijkbaar niet toe doen. Beséft men in het voetbal eigenlijk wel wat er aan de hand is?” Ook CD&V en PS maakten kritische kanttekeningen.

Gunstregime in gevaar

François en Coucke kozen voor de strategie van de afleiding: niet zij, maar de makelaars zijn de schuld van alles. “Er is maar één echt probleem: dat van de makelaars”, zei Coucke zelfs. “Een subsector in het voetbal zonder enige regulering die in korte tijd enorm gegroeid is. Zo zijn er uitwassen ontstaan. Wij willen dat aanpakken.”

De voorzitter van Anderlecht heeft een punt – er lopen steeds meer cowboys rond die vooral uit zijn op snel geld­gewin – maar het zijn de clubs die er zélf voor kiezen met welke makelaar ze samenwerken. En welke constructie ze daarmee opzetten. Dát vermeldden Coucke en François dan weer niet. “Is het voetbal écht het slachtoffer van de makelaars?” vroeg Vanvelthoven dan maar zelf. “Want ik heb de indruk dat de clubs dat systeem net mee in stand hebben gehouden.” Touché.

En dan moest het echte discussiepunt van de commissie nog komen: de (para)fiscale voordelen die het voetbal krijgt. Clubs moeten slechts 20 procent van hun bedrijfsvoorheffing doorstorten naar de staat. De rest mogen ze houden om te investeren. Ook de voetballers genieten een gunstregime. Zij betalen RSZ op een forfaitair bedrag van 2.281 euro. Maximum 868 euro per maand, dus. Terwijl het gemiddelde jaarloon in eerste klasse 337.000 euro bedraagt. Op die manier misloopt de schatkist jaarlijks 130 miljoen euro aan inkomsten.

CD&V-kamerlid Roel Deseyn, auteur van het wetsvoorstel om de staatssteun voor sportclubs te herbekijken, drukte zijn onvrede uit over die sociale onrechtvaardigheid: “De voetballerslonen zijn de afgelopen tien jaar exponentieel gestegen. Als zo’n goedbetaalde speler niet bereid is een paar duizend euro extra te betalen, is die het dan wel waard om hier te mogen spelen?” Ook Groen en sp.a willen de voordelen herbekijken. N-VA en Open Vld hielden zich op de vlakte.

De Pro League betwist niet dat ze steun krijgt van de overheid. “We moeten daar erkentelijk voor zijn”, zegt Coucke. “Mede dankzij die maatregelen staat ons land op de kaart. Als er één industrie is waarin we nummer één zijn, is het wel het voetbal. En we geven ook veel terug. Elke club doet aan communitywerking, draagt bij aan goede doelen.”

Toch beseft ook Coucke dat het sommige partijen menens is met de inperking van de vele voordelen. En dat ook de publieke opinie snel kan keren. Dus schetste hij een doemscenario. “Zonder alle fiscale voordelen zou onze sector 93 miljoen euro verlies draaien! Dat is niet leefbaar. Elke club zou verlieslatend worden. Op die manier maak je van een goed draaiende sector een economisch kerkhof.” 

Of hoe het Belgisch voetbal enkel lijkt te leven bij de gratie van de belastingbetaler. De komende weken plant het parlement alvast extra hoor­zittingen. (JBG/NVK)