Sara, de vrouw achter het succes van Geraint Thomas, over hoe ze hem zag veranderen in een winnaar: “’s Nachts lag hij plots niet meer in bed”
WielrennenEn of 2018 een jaar was om in te kaderen voor Geraint Thomas (32). Een jaar waarin hij de Ronde van Frankrijk won én in Groot-Brittannië werd uitgeroepen tot Sportpersoonlijkheid van het Jaar. Weinigen die vooraf durfden te voorspellen dat 2018 zo’n grand cru-jaar zou worden voor de Welshman, of het zou vrouw Sara moeten geweest zijn. BBC zocht het koppel op voor een openhartige babbel.
“Ik zag iets anders in Geraint, de laatste week voor de Tour de France”, begint vrouw Sara haar relaas bij de Britse openbare omroep. “Ineens was hij heel stil en begon hij zich zorgen te maken over vanalles. Ik herinner me nog de laatste dinsdagavond dat we samen thuis waren in Cardiff. Het was toen zo warm, dat ik om vier uur ‘s nachts wakker werd en opmerkte dat hij niet meer naast mij lag. Ik ging hem zoeken en trof hem aan op de vloer in onze leefruimte. Ik vroeg hem waar hij mee bezig was. ‘Ja ja, het is hier gewoon frisser. Hier slaap ik beter’, antwoordde hij. Hij stond echt op scherp. Ik zei tegen hem dat ik van hem hield en dat ik hem graag bij mij heb, maar ook dat het tijd was om te vertrekken. Hij was er klaar voor.”
Hij was gespannen in die laatste dagen, omdat hij besefte dat er voor het eerst in tien jaar Tour-rijden echt mogelijkheden voor hem lagen. In zijn drie trainingskampen van telkens twee weken in de Mount Teide in Tenerife presteerde hij beter dan ooit tevoren. Hij had ook net de Dauphine gewonnen, wat toch een beetje geldt als de generale repetitie op de Tour en bovendien mocht hij naast kopman Chris Froome volledig zijn ding doen. “Eigenlijk wist ik dat ik beter in vorm was dan Froomey, want ik ken hem al jaren”, aldus Thomas zelf. “Ik wist het gewoon dat ik fysisch en mentaal net dat beetje beter was dan hem. Als je dan mensen hoort die aan je twijfelen, dan denk je: ‘Wat kan het mij schelen?’”
“Hem zien racen is niet goed voor mij”
Maar vrouw Sara staat dus centraal in het succes van haar echtgenoot. Zoals manlief zich eerst moest opofferen voor Froome, deed Sara dat voor hem. Maar telkens Thomas op de fiets kruipt, houdt ze haar hart vast. “Hem zien racen, is eigenlijk niet goed voor mij. Je hebt dan nergens geen controle meer over. Ik vind het draaglijker als ik terwijl andere dingen doe, zoals bijvoorbeeld gaan werken. Maar dan komt die melding op je smartphone: gaat het goed? Of juist heel slecht... ‘s Avonds na elke Tourrit belden we elkaar en vroeg hij of het niet mooi zou zijn om zijn voorsprong op de tweede in de stand stabiel te houden. Maar in plaats daarvan, werd hij na elke bergrit groter. Het was daar dat ik me zorgen begon te maken. Ik liet dat niet blijken tegenover hem, maar hoe verder de Tour opschoot, hoe erger het werd. Niet omdat ik twijfelde aan zijn capaciteiten, wél omdat ik schrik had dat hij, net zoals zo vaak in het verleden, ten val zou komen. Dat is net het rare aan wielrennen: het ene moment kan je riant aan de leiding rijden, het andere moment kan je race er al op zitten door pech.” Ze wist waarover ze sprak: in zowel de olympische wegrit van 2016 als in de Tour én de Giro van 2017 moest hij opgeven met pech.
De grootste test kwam er voor Thomas op de mythische Alpe d’Huez, de Alpenreus van 13,8 kilometer met zijn 21 haarspelden en gemiddelde stijgingsgraad van 8 procent. De renners hadden voor de Alp al 160 kilometer afgehaspeld, onder meer over de Col de la Madeleine en de Croix de Fer. In Bourg-d’Oisans, een dorpje aan de voet van de beklimming, arriveerde Thomas met een bende hongerige rivalen in zijn zog. Froome, Dumoulin, Nibali of Bardet: allemaal wilden ze toeslaan. “Ik heb in de Tour nooit harder afgezien dan die dag”, is Thomas eerlijk. “Ik had last van de hitte, voelde me gedehydrateerd en ik begon plots aan mezelf te twijfelen. ‘t Is misschien een extreme vergelijking, maar als ik jou nou zou neerschieten, dan zou dat pijn doen. Ongelooflijk veel pijn. Wat ik voelde op die bewuste dag was minder erg, maar ik moest de pijn wel gedurende een erg lange periode verdragen. Je bent aan het klimmen en ziet dat je nog bijna tien kilometer voor de boeg hebt, terwijl je al aan 95% aan het rijden bent. Je probeert te ademen, te focussen op de pedalen en op het wiel voor jou. Je vergeet gewoon al de rest, ook al weet je dat het gewoon zwaar moét zijn met amper vijf andere renners in de buurt. Je zit in eigen wereld.”
“Het is misschien wel vergelijkbaar met een ploegenachtervolging op de piste. Tijdens de Spelen van 2008 zei mijn toenmalige ploegmaat Paul Manning: ‘Begin de pijn niet te zoeken, die komt wel. Probeer gewoon je snelheid te behouden, dat is alles wat je moet doen. Geloof me, het wordt loodzwaar.’ Aan die woorden heb ik gedacht toen we aan de beklimming van Alpe d’Huez begonnen. Het is eigenlijk ook lastiger om aan 95% naar boven te rijden dan aan 100%, want in het eerste geval besef je nog hoeveel pijn je aan het lijden bent.” Maar vanaf een bepaald punt, gaat het volgens Thomas wel weer beter. “Vanaf het moment dat je nog ongeveer drie kilometer moet klimmen, begin je te beseffen dat je meedoet voor de ritzege. Vanaf dan gaat het allemaal weer wat makkelijker. Come on, we gaan ervoor, denk je dan.”
Tranen met tuiten
Thomas zou uiteindelijk de Tour dus winnen en die triomf maakte heel wat los bij de Welshman. Toen Sara haar man aantrof nadat die zeker was van de eindzege, begon hij te wenen als een klein kind. “Ik wist dat hij emotioneel zou worden”, zegt Sara. “Hij liet de tranen ook al de vrije loop op ons huwelijk, uren aan een stuk. Het kwam als een verrassing dat hij Parijs zou binnenrijden als eindwinnaar, daarom kwam het zo zwaar binnen.” Ook Thomas zelf bevestigt: “De cameraman die me filmde toen ik aan het huilen was, had me niet zo lang moeten filmen, toch? Hij heeft dat een beetje uitgemolken. Zelfs de man die me interviewde, stelde me twee extra vragen nadat hij zag dat ik aan het wenen was en ik toch niet kon antwoorden. Ik was gewoon overweldigd”, besluit Thomas.
Sara en Geraint ontmoetten elkaar in 2007 via gemeenschappelijke vrienden, maar het duurde even voor de vonk oversloeg. “De eerste twee keer dat ik Geraint ontmoette, had hij al een paar pinten uit. Je kan dus bezwaarlijk spreken van liefde op het eerste gezicht, maar toch was er een klik. Hoe beter ik hem leerde kennen, hoe leuker ik hem vond.” De twee trouwden uiteindelijk in 2015.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
3
UCI stelt nieuwe Wereldbeker veldrijden voor: gebalder, minder manches en géén trip naar VS meer
-
5
Tijdens goeie revalidatie kan de blik al vooruit: Remco Evenepoel behoudt aanloop richting Tour de France
Alles verloopt volgens schema. Remco Evenepoel (24) is volop aan het revalideren na zijn val in de Ronde van het Baskenland, en denkt al aan wat nog komt. Zijn aanloop richting Tour blijft alvast behouden. -
HLN Shop
Je auto wassen met de hogedrukreiniger: een slim idee?
Van modder en stof tot strooizout en zand: de afgelopen (natte) maanden heeft je auto opnieuw flink afgezien. Hij is dus dringend toe aan een grondige wasbeurt. Maar moet je daarvoor meteen naar de carwash, of volstaat het om je hogedrukreiniger uit de kast te halen voor een glanzende make-over? HLN Shop biedt proper advies in zeven stappen. -
-
Independer
Mag je als huurder of eigenaar barbecueën op het terras van een appartementsgebouw?
-
PREMIUM
De knotsgekke 48 uur van ‘vader’ Tiesj Benoot: “Koersen op sandwiches met kaas en confituur niet voor alle dagen”
Maastricht - Gent - Munte - Charleroi - Hoei - Munte - Gent. Het traject van Tiesj Benoot (30) voor, tijdens en na de Waalse Pijl. Veertien uur voor de start werd de renner van Visma-Lease a Bike voor de tweede keer vader, van Loes. De ziekenhuiskost en weinige uurtjes slaap beletten hem echter niet om negende te eindigen. “Twee goeie nachten zouden wel deugd doen.” -
PREMIUM6
Hoe Soudal Quick-Step zonder Evenepoel en met piepjonge groep toch mooie Gold Race reed: “’Grijp jullie kans’, gaven we hen mee”
Ga er maar aan, zonder Remco Evenepoel. Met een schip dat in Vlaamse wateren nog flink op hol sloeg. Maar kijk: compleet onthoofd krabbelde een piepjong Soudal Quick-Step in de Amstel Gold Race opnieuw wat overeind. Mauri Vansevenant (24), vierde, schonk de ploeg zijn ziel terug. “Ik zag zwarte sneeuw, maar beet me vast op karakter.” -
3
Alaphilippe reed klassiekers naar eigen zeggen met breuk in kuitbeen: “Niets gezegd omdat ik niet wilde dat men dacht dat ik excuses zocht”
-
PREMIUM3
Met analist Jan Bakelants op zoek naar de putten in La Doyenne: “Organisatie heeft duidelijk lessen getrokken uit valpartij Pogacar”
-
Spaargids.be
Meer spaarrente strikken? Met deze tips loop je je getrouwheidspremie niet mis
In hun strijd om nieuwe klanten te werven en onder druk van de markt, krikten de banken hun spaarrentes de laatste tijd weer regelmatig op. Resideert je spaargeld al enige tijd op dezelfde rekening, bestaat de kans dat je elders inmiddels een interessanter spaartarief hebt gespot. Is het dan slim om je centen meteen over te hevelen? Of zitten er addertjes onder het gras? Spaargids.be vertelt je wat je niet mag ontgaan. -
38
Pidcock klopt medevluchters en schrijft Amstel Gold Race op zijn naam, Van der Poel speelt geen rol van betekenis
Niet topfavoriet Mathieu van der Poel, maar Tom Pidcock heeft de 58ste Amstel Gold Race op zijn naam geschreven. In een elitegroepje met Benoot, Vansevenant en Hirschi toonde de Brit zich het sterkst in de sprint. Hirschi (tweede) en Benoot (derde) vervolledigden het podium. Van der Poel hield zich gans de dag gedeisd. -
Van onderkoeld afstappen tot ijsjes als dessert: waarom niet elke renner evenveel last had van de koude in de Waalse Pijl
1 reactie
Resterende karakters 500
Log in en reageerPeeters Freddy