Direct naar artikelinhoud
Standpunt

Het is een misverstand dat onze abortuswet uit 1990 vooruitstrevend genoeg is

Tine PeetersBeeld Tim Dirven

Tine Peeters is journalist voor De Morgen. 

In Ierland heeft de 'stille revolutie' een overtuigende overwinning behaald: met een ruime meerderheid hebben de bewoners van een van de katholiekste landen van Europa beslist dat de regering abortus moet toestaan. Nog voor het einde van het jaar moet de nieuwe wet klaar zijn. Ierse vrouwen zullen niet meer de boot moeten nemen voor een zwangerschapsafbreking, ze zullen geen dubieuze pillen meer moeten kopen op het internet. 

In ons land wacht vrouwen al decennia een veel beter lot wanneer ze ongewenst zwanger zijn, maar er is nog veel werk. Het onderwerp is nog steeds omgeven door hele leugens en halve waarheden. Zo is het een misverstand dat abortus vooral gebeurt bij zestienjarige, kwetsbare meisjes die door een onenightstand zwanger raken. De gemiddelde vrouw die een abortus ondergaat, is 28 jaar oud, heeft één of twee kinderen en een vaste partner.

De gemiddelde vrouw die een abortus ondergaat, is 28 jaar oud, heeft één of twee kinderen en een vaste partner

Tentsletje

Eén op de vijf vrouwen in ons land koos ooit voor abortus. We kennen ze dus allemaal: de vriendinnen, de buurvrouwen, de nichtjes of de tantes die ooit een abortus ondergingen, maar er in het openbaar nooit over zullen praten. Omdat er aan een zwangerschapsafbreking nog steeds het stigma kleeft dat enkel egoïstische, promiscue of naïeve vrouwen ervoor zullen kiezen. Dat enkel 'het verdorven tentsletje' of 'de kille carrièrevrouw' voor een abortus zou durven gaan. De tijd van breinaalden en zeep is voorbij in ons land, maar het blijft een verboden onderwerp. Het maakt het schuldgevoel voor de vrouwen die ermee geconfronteerd worden alleen maar groter. Want niemand neemt zo'n beslissing lichtzinnig. 

Meer dan 500 vrouwen moeten elk jaar naar Nederland reizen – waar een abortus kan tot 22 weken – omdat ze meer dan 12 weken zwanger zijn

Een ander misverstand is dat onze abortuswet uit 1990 wel vooruitstrevend genoeg is en geen aanpassingen nodig heeft. In de Belgische wet staat bijvoorbeeld nog geen doorverwijsplicht voor gynaecologen die geen abortus bij hun patiënten zullen uitvoeren. Nochtans bestaan ze nog, de artsen die uit overtuiging de ingreep weigeren. 

Mening herzien

Nog een noodzaak is het optrekken van de wettelijke termijn voor een zwangerschapsonderbreking. Meer dan 500 vrouwen moeten elk jaar naar Nederland reizen – waar een abortus kan tot 22 weken – omdat ze meer dan 12 weken zwanger zijn. Dat vrouwen door die langere termijn hun beslissing uitstellen, blijkt nog zo'n even hardnekkig als fout misverstand. 

Minister van Ontwikkelingssamenwerking Alexander De Croo (Open Vld) haalde honderden miljoenen binnen voor gezinsplanning in Afrika, nadat president Trump die fondsen had geschrapt. Waarom overtuigt hij zijn coalitiepartners niet van de nood aan een hervorming van de abortuswet in eigen land? De liberalen willen wel sleutelen aan de wet, maar krijgen hun coalitiepartners niet mee. Of waarom spiegelt CD&V zich niet aan de Ierse premier – wiens partij behoort tot de Europese Volkspartij – en durft ze haar mening herzien? 

De liberalen willen wel sleutelen aan de abortuswet, maar krijgen hun coalitiepartners niet mee