“Blijf altijd over seks praten”: vroedvrouw Uwe Porters (33) helpt moeders met seksualiteit na de bevalling

Onzeker, oververmoeid, eenzaam en even compleet de weg kwijt. Uwe Porters voelde het allemaal nadat ze twee kinderen op de wereld gezet had en probeerde om zichzelf terug te vinden. In haar nieuwste boek De vrouw in de moeder schrijft ze openhartig over haar zoektocht, over seksualiteit en het belang van blijven praten met elkaar.

Als iemand goed voorbereid zou moeten zijn om moeder te worden, dan is dat wel een vroedvrouw. En toch heeft het ook jou omver geblazen.

Uwe Porters: “Ja, dat is zo. Je wordt als vroedvrouw hard getraind in het opvolgen van een zwangerschap en de gezondheid van een baby en het inschatten van de risico’s. Het mentale stuk komt ook aan bod, maar het is helemaal anders om het zelf te voelen. Zwanger worden, bevallen en moeder zijn, dat zijn drie heftige dingen en die volgen elkaar bam-bam-bam op. Het is niet gek dat je daardoor even compleet de weg kwijt bent. Je gaat door een soort identiteitscrisis.”

Je lichaam voelde na de bevalling als een verlaten en gebombardeerd oorlogsgebied. Is dat iets waarover nog te weinig gesproken wordt?

“Absoluut. Je gaat na een bevalling twee keer op controle bij de gynaecoloog en je wordt ‘good to go’ bevonden. Maar vrouwen lopen vaak nog lang rond met pijn van hechtingen, weefsel dat verhard is of andere klachten. Logisch dat het anders is, zegt een arts al snel, maar als je pijn hebt, moet je daar echt iets aan doen. Vermoeidheid, gepieker, uitputting, slechte weerstand, geen libido… Meer dan één op de drie vrouwen heeft daar last van, soms jaren na de bevalling nog. En toch wordt er amper over gesproken.”

Opnieuw seks hebben na een bevalling is ook niet zo evident met de zorg voor een baby en dat toch wat geradbraakte lijf. Wat is een normale periode om weer een seksleven te hebben?

“Wij zeggen altijd dat penetratie weer mag na zes weken, maar dat wil helemaal niet zeggen dat het moet, of dat dat de enige manier is om intiem te zijn. Gemiddeld zijn jonge koppels na zes maanden weer seksueel actief, na negen maanden bijna iedereen, maar net zo goed duurt dat een jaar. Je vult dat in zoals je samen wil. Veel koppels hebben daar na zes weken echt nog geen ruimte voor in hun hoofd.”

“Zwanger worden, bevallen en moeder zijn, dat zijn drie heftige dingen en die volgen elkaar ‘bam-bam-bam’ op. Het is niet gek dat je daardoor even compleet de weg kwijt bent”

Uwe Porters

Auteur, vroedvrouw

Je beschrijft dat baby’s zo’n claim leggen op je lichaam dat het overprikkeld is en fysieke aanrakingen van een partner er soms te veel aan zijn.

“Die huid kan echt verzadigd zijn. Niet dat een baby heel de tijd op je ligt, maar je bent vaak wel heel lichamelijk bezig. Pampers verversen, snottebellen afvegen, pyjama’s aandoen, als iemand anders dan iets van je lichaam vraagt, is dat te veel. Seks zakt daardoor naar een lagere plaats. Als je ’s avonds eindelijk in bed ligt, wil je alleen maar slapen. Maar als je vijf keer zegt dat je te moe bent, voelt dat op den duur wel als een persoonlijke afwijzing.”

Hoe ga je daar dan mee om?

“Intimiteit is meer dan seks alleen. Kleine aanrakingen, een passionele kus, een kneepje in de schouder, een sensueel berichtje, er zijn de hele dag momenten om intiem contact te hebben zonder dat er per se seks van komt. Houd seks ook niet alleen voor de slaapkamer, want tegen die tijd ben je uitgeput, en slaap is zo kostbaar. Misschien is er een ander moment op de dag dat je wel zin hebt om zin te krijgen.”

Zijn vrouwen ook niet vaak onzeker of hun partner hun lichaam nog wel mooi vindt?

“Het idee alleen al dat je lichaam minder mooi zou zijn, is een rem op seksuele activiteit. Terwijl die reden bij partners niet eens in hun top vijf staat als je vraagt waarom er minder seks is. Ik raad altijd aan om gebruik te maken van de beurten bij de kinesist waar je recht op hebt. Ga ook geregeld voor de spiegel staan, bekijk je vulva, hoe die er nu uitziet. Je moet als het ware zakken in je lijf. Sowieso heeft je lichaam negen tot twaalf maanden nodig om te ontzwangeren. Maar ook daarna: als je je niet goed voelt of als je pijn hebt, doe daar iets aan. Het is bullshit dat je je daarbij moet neerleggen.”

“Over de borstreconstructie heb ik heel lang getwijfeld. Ik heb het gedaan, bij een dokter die ik vertrouwde, die ze hersteld heeft zoals ze waren. Ik ben er blij mee, je moet de regie zelf in handen durven nemen”

Uwe Porters

Auteur, vroedvrouw

Zelf heb je een operatie ondergaan aan je vagina en ook een borstreconstructie. Rust daar ook nog een taboe op?

“Die eerste ingreep was echt nodig omdat ik pijn bleef hebben door hard weefsel, dus ik stond erop om daar iets aan te doen. Over de borstreconstructie heb ik heel lang getwijfeld. Mijn borsten voelden niet meer als die van mij, maar tegelijk vroeg ik me af of ik mezelf niet te veel druk oplegde. Ik heb het wel gedaan, bij een dokter die ik vertrouwde, die ze hersteld heeft zoals ze waren. Ik ben er blij mee, je moet de regie zelf in handen durven nemen.”

Je schrijft: ik heb vaak begrepen en gezien hoe en waarom relaties stuklopen tijdens dat post-tropenjarenouderschap… Wat is dan de voornaamste reden?

“Dat je op een ander ritme dat nieuwe evenwicht zoekt, dat je te veel in je hoofd zit en dat moederen en regelen mee naar bed neemt, dat je als vrouw een nieuwe versie van jezelf ontdekt en dat je partner daar op dat moment geen oog voor heeft… maar vooral dat er over al die dingen amper gesproken wordt. Ook in de vragen die ik stel voor mijn Instagram-account ‘Breek de Week’ stel ik vast dat er zo veel overspel is omdat koppels amper durven te bespreken waar ze nood aan hebben.”

“Waarom wordt er ook zo krampachtig vastgehouden aan seksuele monogamie? Dat is toch iets anders dan liefdes-monogamie? Losse seksuele contacten binnen een huwelijk kunnen ook. Het maakt mij triest omdat overspel altijd zo pijnlijk is. Wat mij ook triest maakte, is het bericht van een vrouw die schreef: ik fake al dertien jaar orgasmes, dan kan ik daar toch niet zomaar mee stoppen? Dat kan eigenlijk niet, dat je als vrouw je eigen seksuele genot zo achteruit stelt.”

Zelf schrijf je ook over een moeilijk moment. Je was in slaap gevallen toen je de kinderen in bed legde, en toen je wakker schoot en naar beneden ging, zag je je man masturberen voor zijn telefoon. Ook jullie konden daar op dat moment niet over praten.

“Rationeel weet je dat het helemaal oké is. Hij wilde mij er toen niet mee lastigvallen, maar hij was ook gegeneerd dat ik het zag. Ik kreeg het gevoel dat ik faalde als partner, was beledigd dat hij geen initiatief genomen had, ook al zou ik hem hebben afgewezen. Pas later konden we daarover praten, op dat moment waren we te moe.”

“Waarom wordt er ook zo krampachtig vastgehouden aan seksuele monogamie? Dat is toch iets anders dan liefdes-monogamie? Losse seksuele contacten binnen een huwelijk kunnen ook. Het maakt mij triest omdat overspel altijd zo pijnlijk is”

Uwe Porters

Auteur, vroedvrouw

Jouw man werkt bij de politie. Vindt hij het ook vanzelfsprekend dat jij over alles zo open bent?

“Hij vindt dat fantastisch! Hij is ondertussen ook een aanspreekpunt geworden (lacht). Het is toch ook raar dat er zo’n kramp zit op het praten over seks. Op school leerden we dat je niet ongepland zwanger moest worden en dat je geen geslachtsziektes moest oplopen, over genot werd niet gesproken. Vroeger werd nog verkondigd dat je van masturbatie onvruchtbaar werd, terwijl we nu weten dat het juist belangrijk is om je eigen lichaam (opnieuw) te leren kennen.”

Je stelt ook vast dat vriendinnen meer over seks praten als ze ongebonden zijn dan wanneer ze in een serieuze relatie zitten.

“Ja, zodra mensen een huis kopen en kinderen willen is het net alsof alles binnenskamers moet blijven. Waarom? Juist dan is het belangrijk om erover te blijven praten met vriendinnen. Dan is het menens, dan zit je met vragen. Je moet dat keihard wél doen. Het is eng om je kwetsbaar op te stellen, maar het levert je zo veel meer op dan erover te zwijgen.”

‘De vrouw in de moeder’, Uwe Porters, Uitgeverij Vrijdag, 22,50 euro