Monique uit het Henegouwse Bernissart had op 1 mei een afspraak gemaakt om samen met twee van haar kinderen het asiel in Maisières te bezoeken. Monique, die in december 87 jaar wordt, wilde namelijk graag een kat adopteren. In het asiel viel haar oog op Lizzie, een kat van twee jaar oud die al sinds november in het opvangcentrum verbleef.

Het asiel liet Monique een vragenlijst invullen en vroeg haar bij de gemeente de nodige documenten en een vergunning aan te vragen. De vrouw liet er geen gras over groeien en had twee dagen later al de nodige papieren in handen. Zondag wou ze terugkeren naar het asiel, maar op vrijdag lieten zij aan haar weten dat ze van gedachten veranderd waren. Monique mocht de kat niet adopteren van het asiel omdat ze “veel te oud was”.

De kinderen van Monique trokken naar het opvangcentrum om meer uitleg te krijgen bij de situatie, maar stootten daar op een muur. “De manager wilde van niets weten”, vertellen haar kinderen aan SudInfo. “Ze (de manager, red.) bleef maar zeggen dat mama van de ene op de andere dag dood kon gaan. Maar dat geldt voor iedereen... Iedereen kan van de ene op de andere dag sterven.”

“Korte termijn”

Bij Monique kwam het nieuws als een mokerslag binnen. “Ik was er echt kapot van, ik werd er verdrietig van.” Ze had namelijk thuis ook al alles voorbereid voor de komst van de kat. “Ik denk eigenlijk dat Lizzie bij mij thuis gelukkiger zou zijn geweest dan in het asiel. Waarom hebben ze me dit niet vanaf het begin verteld, waarom hebben ze me laten hopen?” Volgens het asiel zou de adoptie van Lizzie door Monique problemen kunnen geven “op korte termijn”.

“Mijn moeder is in goede gezondheid, ze woont alleen thuis, ze tuiniert, ze doet boodschappen, ze poetst haar ramen. Wat betekent ‘op korte termijn’? Denken ze dat ze over een maand doodgaat, over zes maanden, over een jaar?”, vraagt een van haar kinderen zich af.

Andere thuis

De voorzitster van het lokale asiel legt aan SudInfo uit dat ze al een aantal teleurstellingen hebben gehad met oudere mensen. Ze horen naar eigen zeggen vaak dat het dier naar een zoon of dochter zal gaan bij een overlijden, maar geregeld komt het dier terug naar het opvangcentrum. Het asiel ziet daarom een kat als Lizzie, die nog 10-15 jaar zou kunnen leven, liever naar een jongere eigenaar gaan. In het geval van Monique was er volgens het asiel niet genoeg garantie dat het dier na het overlijden van Monique opgevangen zou worden. Zij verduidelijken ook dat de adoptieprocedure nog niet rond was.

Het asiel heeft nu definitief besloten om Lizzie niet aan Monique te geven. Maar er waren volgens hen wel andere kandidaten, waardoor de kat nu toch een nieuwe thuis zal krijgen.