In de showbusiness wereldwijd is ‘Big in Belgium’ een populaire uitdrukking. Het succes - of het gebrek eraan - van tv-series waar amper naar gekeken wordt en amper over gepraat wordt, wordt zo benoemd. Het is een verwijzing naar het kleine formaat van ons land en het heersende gevoel dat ons land eigenlijk irrelevant is tussen Frankrijk, Duitsland en Nederland.

Met andere woorden: je wil echt niet big in Belgium zijn. Of moeten we wilde zeggen? Want nu er binnenkort vier in ons land gemaakte series op de Britse televisie gespeeld worden, krijgt België veel lof in Groot-Brittannië. De vermaarde recensent Walter Iuzzolino is er zelfs laaiend enthousiast over. “Ik ben heel opgewonden over wat er uit België komt”, zegt hij in The Guardian.

Het nieuwe Scandinavië

De voorbije jaren leek Scandinavië de beste leerling van de klas wat tv-series betrof, met wereldwijde hits als Borgen, The Killing en The Bridge. Maar België zou wel eens het nieuwe Scandinavië kunnen zijn, zo titelt The Guardian.

De 49-jarige Iuzzolino bepaalt mee de series die op Channel 4 uitgezonden worden. Daarvoor bekeek hij een jaar lang internationale dramaseries. Hij koos vooral voor Franse en Scandinavische series “omdat dat gebieden zijn die een band hebben met het Verenigd Koninkrijk”, zo vertelt hij. “Maar ik was verrast door en onder de indruk van België. De eerste serie die ik zag was Clan, en dat is nog steeds een van mijn favoriete series aller tijden.”

Ook Professor T, de serie met Koen De Bouw en Ella Leyers, kreeg in Groot-Brittannië en de VS veel lof. “Wat ik zo goed vind aan die series - volgens mij een typische eigenschap van Belgische televisie - is de kunst om genres en tonen te vermengen. Zowel artistiek als qua toon zijn ze heel onvoorspelbaar. In een Scandinavische, Franse of Italiaanse serie weet je vrij snel waar je je aan mag verwachten. Maar de Belgen hebben iets waardoor de series nooit zijn wat je precies verwacht.”

De in Italië geboren recensent noemt Clan “Desperate Housewives met een pistool, dat steeds donkerder wordt”. Professor T omschrijft hij dan weer als een “Ally McBeal-achtige musical met veel gedroom en politieactie”.

13 Geboden

De eerstvolgende serie die de Britten op hun bord krijgen, is 13 Commandments. De 13 Geboden zal de VTM-reeks bij ons heten. De serie met onder meer Marie Vinck en Dirk Van Dijck draait rond een seriemoordenaar die een fenomeen wordt op sociale media en wordt dit jaar ook bij ons uitgezonden, al is nog niet duidelijk wanneer precies.

Ook Tabula Rasa, Nieuw Texas en Voor wat hoort wat zullen uitgezonden worden bij de Britten.

“De sterkte van Belgische tv is echt dat hun definitie van een genre niet zo nauw is als in veel landen en culturen. Ze hebben er weinig de neiging om te beginnen met een dood meisje in een bos, waarna je alleen maar het onderzoek kan volgen.”

Televisiemaker Indra Siera, de regisseur van onder meer Professor T, Oud België en Fans, noemt de gekke kronkels in de verhalen inventief én nodig. “We kijken veel naar Britse en Amerikaanse drama’s en weten dus wat de standaard is. En ik weet dat het budget en het script van onze series die series niet kunnen evenaren. Daarom proberen we er wat vreemde zaken in te verwerken - muziek, poëzie, dansnummers, dromen - om ons te onderscheiden van de rest. En blijkbaar werkt het.”

Dat van de kleinere budgetten klopt, zo becijferde The Guardian. Het budget voor een uur van Belgisch drama is 100.000 euro, wat minder dan een tiende is van het budget van grote Britse fictiereeksen en een honderdste van wat Netflix bijvoorbeeld spendeerde aan The Crown.

Vreemde televisie

Het succes van de televisieseries uit ons land is volgens Iuzzolino ook te wijten aan de fragmentatie in ons land, met drie talen, kleine gemeenschappen en veel historische dialecten. “Buiten België vinden ze de tv die er gemaakt wordt een tikje surreëel en vreemd. Dat is volgens mij omdat de Belgen op cultureel vlak nooit slechts één ding kunnen zijn. Honderd meter verder woont immers iemand die een andere taal spreekt.”

Ook de rol van terroristen bij de aanslagen in Parijs en in eigen land, heeft de bekendheid van ons land in het buitenland versterkt, aldus de recensent. “Veel kijkers zullen de oranje armbanden van de Belgische agenten herkennen van de nieuwsberichten rond Salah Abdeslam.