De finale door de ogen van de Genkse spelersvrouwen

Vrijdagochtend moesten de koppels al afscheid nemen. Tussendoor was er wel nog even tijd om hun geliefden veel succes te wensen. Per bus reisden de meeste Genk-vrouwen - samen met een aantal niet-geselecteerde spelers - naar het Koning Boudewijnstadion in de hoop mee te genieten van de triomf. “Op de bus hebben we broodjes gegeten en champagne gedronken”, lacht Leen Vaes, de vriendin van Bryan Heynen. “De sfeer zat er goed in. We willen die beker net zo hard pakken als onze mannen.”

Casual maar stijlvol, dat is de dresscode op de vrouwenbus. Stuk voor stuk zijn de Genkse WAG’s opvallende vrouwen met uitstraling. Hun roots liggen in Limburg, Denemarken, Oekraïne, Spanje, Afrika en de VS. De enthousiaste dames blijken elkaar goed te kennen en gaan hartelijk met elkaar om. Voetbal verbindt hen, ondanks de verschillen in afkomst, taal en gewoonten.

Sinds kort is er een nieuw lid in de groep: Annabel Vandebroek, de nieuwe vriendin van Thomas Buffel. Ze is kleuter- en zorgjuf in een basisschool in Kuringen. “Maceo en Fausto (de tweelingzoontjes van Thomas nvdr.) zijn er niet bij, want het wordt laat vanavond”, vertelt ze. Maar de fans hebben, samen met de jongens, een spandoek gemaakt met de tekst Papa, pak die beker, want jij verdient hem zeker! Dikke kus, F&M. “Tussen Thomas en mij is het nog heel pril”, legt Annabel uit. “Maar ik voel wel dat het goed zit. Samen met de jongens heb ik vandaag nog via Facetime met Thomas gesproken Hij is een fijne, lieve man en dito papa.”

Ziekjes

Jody Lemmens, de vriendin van Dries Wouters, heeft stress voor de wedstrijd. “Dries zit op de bank”, vertelt ze. “Hopelijk mag hij toch invallen. Hij voelde zich wat ziekjes vrijdagmorgen. Ik heb hem een pilletje en een boterham met choco gegeven.” Dries en Jody zijn nog maar een half jaar samen. “Maar we kennen elkaar van toen ik 12 en hij 14 was. Via een vriendin vonden we elkaar terug.”

Ook Janelle Framery, de vriendin van Dante Vanzeir, is er bij om de ploeg te steunen. “Want Dante is niet geselecteerd. Volgende maand zijn we een jaar samen. Overdag zit ik op school en gaat Dante trainen. Samen gaan we graag lekker uit eten. Zijn lievelingsgerecht is lamskroon.”

Maxi-Cosi

De Amerikaanse Barbara, de vrouw van Joseph Aidoo, is voor tien dagen in het land. Ze kwam

speciaal voor de finale uit Maryland, waar ze met haar twee kinderen woont. Barbara pendelt regelmatig tussen de VS en Genk om haar man in Genk te steunen. Ze heeft de kinderen zelfs meegebracht naar Brussel: Yahmai van vijf en baby Sarai, hun dochtertje van zeven maanden. “Eigenlijk is het hier te koud voor een baby”, vertelt ze. “De manager van Joseph staat daarom wat achterin met de Maxi-Cosi. Maar we moeten snel op zoek naar een warmer plekje.”

“Ik heb Joseph nog niet gezien sinds ik ben aangekomen. We hebben wel al gebeld vandaag. Ik bid voor hem. Dat doe ik altijd voor een wedstrijd. Hopelijk is God met ons.”

Tandarts

Roksana, de partner van Ruslan Malinovskyi, geniet van de sfeer in de tribunes. “Mooi om te zien hoe de fans onze mannen steunen”, zegt ze. “Dit zorgt echt voor verbondenheid tussen de mensen.” Roksana maakt er een familieavond van. “Mijn papa is speciaal voor deze match vanuit Praag naar België gereisd. Wij komen uit Oekraïne, maar sinds enkele jaren woont mijn familie in Praag.”

De Deense Malou Bøje is een jaar samen met Joakim Mæhle. “Ik heb al veel over voetbal geleerd”, lacht ze. “Voor ik Joakim leerde kennen, wist ik er helemaal niet van. We zijn nu een jaar samen. Ik blijf alvast in België tot september. Daarna verhuis ik terug naar Denemarken voor mijn studie. Ik wil tandarts worden.”

PlayStation

Leen Vaes, de vriendin van Bryan Heynen, is al sinds haar vijfde Genkfan. “Ik ging al op heel jonge leeftijd mee met mijn papa naar de wedstrijden van Genk kijken. Maar toen ik Bryan leerde kennen, wist ik niet dat hij een voetballer van Genk was. Wij zijn nu vier jaar een koppel en hebben zopas beslist om samen te gaan wonen. Na het ontbijt vanmorgen (zaterdagochtend nvdr.) heeft Bryan nog op zijn PlayStation gespeeld en daarna zijn we naar Brussel vertrokken. Hij vindt het verschrikkelijk dat hij niet kan meespelen, maar hij staat gelukkig al heel ver met zijn revalidatie.”

Verhuizen

Sophia Jamart, de partner van Dieumerci Ndongala, ziet hoe haar man met een paar knappe acties voor enige dreiging kan zorgen. Het koppel heeft drie kinderen: Lenaia (acht maanden), Ezekiel (2) en Kelia (5). Lenaia is er niet bij, de twee andere wel. “Ik ben tweetalig, maar onder elkaar en met de kinderen spreken we Frans. De mensen vergeten vaak dat je er als spelersvrouw heel vaak alleen voor staat. Je moet alles opofferen voor het voetbal. Ons gezin is de voorbije zes jaar bijvoorbeeld al acht keer verhuisd.”

Tijdens de hele wedstrijd staan de vrouwen als één blok achter het team. De vlaggen wapperen flink in het vak van de spelersvrouwen. Maar als Standard scoort, staan de gezichten op onweer. En net als de Genk-supporters klinkt er ook bij de dames flink wat boegeroep richting scheidsrechter. Ontgoocheld, maar toch trots zoeken de vrouwen na de match hun mannen. “Ze zijn in de finale geraakt en hebben alles gegeven. Dat is toch niet niks”, besluit Malou . “We blijven hen steunen”, roepen de andere vrouwen in koor.