De onopvallende minister-president, de brouwer en de vrouw achter paars-groen: dit is de nieuwe Brusselse regering

Rudi Vervoort (60) is al sinds mei 2013 minister-president van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, hij volgde destijds Charles Picqué op. Toch is Vervoort nog altijd een relatief onbekend figuur, ook voor de Brusselaars zelf. Bevlogen communiceren is dan ook niet zijn sterkste punt. Vervoort is een politicus die eerder op de achtergrond werkt.

Vervoort studeerde rechten aan de ULB en kwam na zijn studies al snel in de politiek terecht bij de PS, eerst als kabinetsmedewerker en daarna als actief politicus. Beginnen deed hij op gemeentelijk niveau in Evere, waar hij al sinds 1998 burgemeester is. Tussen 2011 en 2013 stond Vervoort aan het hoofd van de Brusselse PS, waarna hij minister-president van het Gewest werd. Als chef van de Brusselse Franstalige socialisten werd hij opgevolgd door Laurette Onkelinx.

Zoals het hoort, is Rudi Vervoort als Brussels minister-president tweetalig. Zijn vader kwam uit Gelrode bij Aarschot, zijn moeder was een Franstalige Brusselse. In de politieke wereld is hij goed bevriend met de liberaal Guy Vanhengel (Open VLD). De twee stonden bij de gemeenteraads­verkiezingen zelfs samen op de Lijst van de Burgemeester in Evere.

In de nieuwe Brusselse regering blijft Vervoort op zijn vertrouwde post als minister-president. Hij is bevoegd voor stadsvernieuwing, ruimtelijke ontwikkeling, veiligheid en preventie, toerisme, het imago van Brussel en biculturele zaken van gewestelijk belang, studentenaangelegenheden en - tot slot - betalend personenvervoer.

Elke Van den Brandt (39) is dan wel geboren in de Antwerpse plaats Borgerhout, maar ging communicatiewetenschappen studeren aan de VUB en bleef na haar studies “plakken” in Brussel. Voor ze in de politiek ging, werkte ze bij UCOS (Universitair centrum voor Ontwikkelings­samenwerking) en deed ze onderzoek rond obstakels die vrouwen ervaren in de academische wereld.

In 2009 raakte Van den Brandt verkozen in het Brussels Parlement voor Groen. Ze was ook een tijdlang nationaal ondervoorzitter van Groen. In 2014 deed ze in duo met Wouter De Vriendt mee aan de voorzittersverkiezingen van haar partij, maar die werden toen gewonnen door huidig voorzitter Meyrem Almaci.

In de legislatuur 2014-2019 zat Elke Van den Brandt in het Vlaams Parlement. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van vorig jaar raakte de Groen-politica verkozen in de gemeenteraad van de Brusselse gemeente Ganshoren. Voor de regionale verkiezingen van 26 mei trok ze dan weer de Brusselse lijst van Groen. Haar partij werd de grootste aan Nederlandstalige kant. Daardoor mocht Van den Brandt de regeringsonderhandelingen mee leiden en zo "groen-paars" construeren.

Elke Van den Brandt wordt minister van Mobiliteit, Openbare Werken en Verkeersveiligheid. Ze is ook bevoegd voor sociale integratie en gezondheid (GGC of voluit Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie). Als voorzitter van de VGC (Vlaamse Gemeenschapscommissie) is ze ook bevoegd voor Begroting, Financiën, Welzijn, Kinderopvang en Stedenbeleid.

Pascal Smet (51) komt uit het Oost-Vlaamse Haasdonk en studeerde rechten aan de universiteit van Antwerpen. Als 18-jarige ging hij betogen tegen het plaatsen van Amerikaanse raketten in Europa. Kort daarna raakte Smet actief in de politiek en werd hij gemeenteraadslid voor de toenmalige SP in Beveren. Hij was ook een tijdlang voorzitter van de jongsocialisten.

Van Oost-Vlaanderen ging het naar Brussel, waar Pascal Smet ging werken voor het Commissariaat-Generaal voor de Vluchtelingen. Smet werd zelf Commissaris-Generaal, maar onder impuls van toenmalig SP.A-voorzitter Steve Stevaert zette hij in 2003 opnieuw de stap naar de actieve politiek. Smet werd Brussels staatssecretaris voor Mobiliteit. Tussen 2004 en 2009 bekleedde hij de ministerpost van Mobiliteit en Openbare Werken in de Brusselse regering.

Na de regionale verkiezingen van 2009 raakte de SP.A niet in de Brusselse regering. Pascal Smet zelf verhuisde naar het Vlaamse niveau waar hij 5 jaar lang minister van onder meer Onderwijs en Brussel was. De verkiezingen van 2014 betekenden het einde van de socialisten in de Vlaamse regering. Pascal Smet keert terug naar de Brusselse regering, waar hij tot nu opnieuw minister van Mobiliteit en Openbare Werken was.

“Mijn hart klopt in deze stad”, verwoordt Pascal Smet zijn liefde voor de hoofdstad. Al moet hij toch wat oppassen met zijn formuleringen. Zo vergeleek hij Brussel ooit met een hoer, “geil en lelijk tegelijk”. Een uitspraak waarvoor Smet zich achteraf excuseerde.

Smet is in de nieuwe Brusselse regering staatssecretaris voor Stedenbouw, Europese en Internationale Aangelegenheden, Buitenlandse Handel, Brandbestrijding en Dringende Medische Hulp. Binnen de Vlaamse Gemeenschapscommissie is hij minister van Jeugd, Cultuur en Sport. 

Sven Gatz (52) is een geboren en getogen Brusselaar, een “ketje”. Hij begon zijn politieke carrière bij de Volksunie, later Spirit. Daarna kwam hij bij de liberalen van Open VLD terecht. Van 1995 tot 2004 was Gatz Brussels Parlementslid en hij zat ook twaalf jaar in het Vlaams Parlement, waar hij van 2007 tot 2011 de liberale fractieleider was. 

Daarna nam Sven Gatz afscheid van de nationale politiek. Hij werd voorzitter van de Belgische Brouwers. Bier is een passie van Gatz. Hij gaf lang lezingen over het gerstenat en introduceerde ook het parlementsbier "Halfrond".

Maar het afscheid van de nationale politiek was niet definitief. Na de verkiezingen van 2014 haalde Open VLD Sven Gatz terug. "Just when I thought I was out... they pull me back in", citeerde Gatz daarbij een quote uit de Amerikaanse maffiafilms "The Godfather". Gatz werd minister in de Vlaamse regering, bevoegd voor Brussel, Cultuur, Media en Jeugd.

Ook Sven Gatz krijgt een hele boterham op zijn bord. Hij wordt minister van Financiën, Begroting, Ambtenarenzaken en Promotie van Meertaligheid. Hij is ook bevoegd voor Toerisme, Statistiek, Stedenbouw en Patrimonium. Samen met Rudi Vervoort deelt hij ook de bevoegdheid van imago van Brussel en biculturele zaken van gewestelijk belang. 

Bernard Clerfayt (57) is geboren en getogen in Ukkel en al decennialang een vertrouwd gezicht in de Brusselse politiek. Hij bouwde eerst een stevige wetenschappelijke loopbaan uit. Hij studeerde economie en werkte nadien aan een hele rist universiteiten - de KU Leuven, de UCLouvain, aan de FUCaM in Bergen en de Facultés universitaires de Lille. Tussendoor liep hij ook stage bij het Internationaal Monetair Fonds 

Tegelijk met zijn wetenschappelijke loopbaan, zette hij ook zijn eerste stappen in de politiek. Zo verbazend is dat niet, want als zoon van Georges Clerfayt (een kopstuk van het FDF in de jaren 1970-1980) kreeg hij de politiek met de paplepel mee. In 1985 werd hij lid van de Schaarbeekse afdeling van zijn partij FDF (nu DéFI). Zijn liefde voor Schaarbeek zou nooit meer weggaan. Sinds 2000 is hij er burgemeester. In 2006 was PS-kopstuk Laurette Onkelinx zijn grote uitdager, maar hij slaagde erin om de burgemeesterssjerp te behouden. Bij de laatste verkiezingen kreeg hij bijna 8.000 voorkeurstemmen, een pak meer dan de 2.500 van zijn eerste achtervolger.

Maar ook in het Brussels Hoofdstedelijk Parlement én in de nationale politiek is Clerfayt geen onbekende. In 2008 was hij in de regering-Leterme I staatssecretaris voor Financiën. En ook in de regeringen-Van Rompuy I en Leterme II was hij staatssecretaris, ditmaal voor de Modernisering van de Federale Overheidsdienst Financiën, de Milieufiscaliteit en de Bestrijding van de Fiscale Fraude. Met de vorige regering - en dan vooral met staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken - lag Clerfayt regelmatig overhoop over de situatie met de transmigranten aan het Noordstation.

In de Brusselse regering is Clerfayt nu minister van Werk, Beroepsopleiding, Lokale Besturen, Digitalisering, Dierenwelzijn en Kinderbijslag.

Exact 10 jaar geleden werd Alain Maron (47) voor het eerst verkozen in het Brussels Parlement. Voordien was hij voor zijn partij Ecolo al OCMW-raadslid en gemeenteraadslid in Sint-Gillis. 

Maron maakte vooral naam en faam toen hij twee jaar geleden het schandaal rond Samusocial aan het licht bracht. Het was hij die in het Brussels Parlement als eerste vragen stelde over de zitpenningen die opgestreken werden bij de daklozenorganisatie. De gevolgen waren verregaand: Yvan Mayeur nam ontslag als burgemeester van Brussel en ook OCMW-voorzitter Pascale Peraïta moest opstappen. 

In de Brusselse regering is Maron minister van Milieu en Klimaat, Sociale Integratie en Gezondheid. Hij is ook bevoegd voor Energie, Water, Netheid, Haven van Brussel en Gezondheid.

Er zijn ook nog een hele resem andere namen in de nieuwe Brusselse regering. Zo is Nawal Ben Hamou staatssecretaris voor Gelijke Kansen en Huisvesting. Daarnaast heeft de 32-jarige politica voor PS nog een reeks bevoegdheden in de Franse Gemeenschapscommissie (Cocof), denk aan Sociale Integratie, Onderwijs, Cultuur en Sport. 

Over het tweede Ecolo-lid in de regering was er nog wel wat heisa. De kandidatuur van Isabelle Pauthier werd weggestemd, waardoor Ecolo halsoverkop, in het holst van de nacht, op zoek moest gaan naar een andere kandidaat. Dat werd uiteindelijk Barbara Trachte (38), die als staatssecretaris bevoegd is voor Economische Transitie en Onderzoek. Ze zal ook minister-president van de Cocof zijn, bevoegd voor Economie, Ambtenarenzaken, Openbaar Ambt en Gezinsbeleid. 

Voorzitter van het Parlement wordt Rachid Madrane (51) van de PS. Oud-minister Guy Vanhengel (61) - die sinds 2011 minister van Begroting en Financiën was, maar die bevoegdheid nu overdraagt aan partijgenoot Sven Gatz - wordt de eerste ondervoorzitter. Fouad Ahidar (45) van one.brussels/SP.A is de voorzitter van de Raad van de VGC.

Vanmorgen hebben de ministers de eed afgelegd in het Brussels Parlement. De eedaflegging liep lichte vertraging op omdat het onderzoek naar de geloofsbrieven nog aan de gang was van de parlementsleden die de ministers moeten opvolgen in het Brussels Parlement. Dat is een normale procedure. Het onderzoek naar de geloofsbrieven moet bepalen of iemand voldoet aan de voorwaarden om parlementslid te worden. 

Minister-president Rudi Vervoort legde om 13.30 uur de eed af bij de koning, waarna de eerste ministerraad volgde. Bij de start van de namiddagzitting van het Brussels Parlement hebben ook de drie staatssecretarissen de eed afgelegd. Even voordien waren alle leden van de Brusselse regering naar het terras van het parlement getrokken voor de traditionele familiefoto.

Nadien las minister-president Rudi Vervoort zijn 26 pagina's-lange regeerverklaring voor. Hij vatte de prioriteiten samen als volgt: "De grootste uitdaging is sociaal. Milieubescherming, levenskwaliteit en de ecologische transitie moeten we kunnen waarmaken". 

Bekijk hieronder de reportage over de Brusselse regering.