Oscar Kardolus: gentleman-schermer, kenner van de schermsportgeschiedenis en theesommelier
Als telg uit een echte schermfamilie won hij niet alleen titel na titel, hij wist ook alles van de geschiedenis van de sport. Daarnaast had hij een neus voor thee.
Oscar Kardolus was een van de de beste sabreurs in de Nederlandse geschiedenis. Liefst negen keer werd de schermer uit Zoetermeer kampioen op sabel.
Tussen 1982 en 1989 won hij alle titels, met uitzondering van 1984, toen zijn vader Kasper Kardolus na een discutabele finale op dit wapen de beste was. Daarna deed hij enkele jaren niet mee. Toen hij in 1993 zijn comeback maakte, veroverde hij opnieuw de titel, ten koste van zijn clubgenoot Thijmen Ros. Twee jaar later won hij zijn laatste individuele titel. Hij werd ook nog vijftien keer kampioen van Nederland in teamverband.
Oscar Kardolus was geknipt voor deze gentleman's sport. Hij was zeer sportief en niet te beroerd om in wedstrijden te melden dat hij was geraakt, ook al had de scheidsrechter niets gezien of was het lampje niet gaan branden.
Hoewel hij na deze carrière heel wat anders zou gaan doen, bleef hij in de sport actief. Hij won nog verscheidene titels bij de veteranen, was lid van de veteranencommissie van de Europese bond EFC en fungeerde veelvuldig als wedstrijdleider bij allerlei schermtoernooien.
In 2014 werd Oscar Kardolus nog benoemd tot erelid van de Koninklijke Nederlandse Algemene Schermbond. Daarnaast ontwikkelde hij vele andere interesses, zoals geschiedenis - met name die van de schermsport - en genealogie. Ook was hij theesommelier, kenner van talloze theesoorten.
Oscar Kardolus overleed op 14 november in een ziekenhuis in Delft aan kanker; hij werd maar 60 jaar. Hij was een op-en-topatleet, die eigenlijk in alle sporten uitblonk. Maar schermen kreeg hij met de paplepel ingegoten. Zijn vader, maître Kasper Kardolus, was ook al vijf keer kampioen op de sabel, waarvan de eerste keer in 1956, het jaar dat Oscar werd geboren. Zijn jongere broers Olaf en Arwin en zus Yvette regen eveneens Nederlandse titels aan elkaar, zij het vooral op degen en floret, twee van de andere disciplines in de schermsport.
Oscar Kardolus was zeer sportief en niet te beroerd om in wedstrijden te melden dat hij was geraakt
Maar ook vader Kasper had zijn liefde voor het schermen niet van vreemden: Oscars grootouders waren al actief in deze sport bij de Haagse vereniging de Vrije Wapenbroeders. Ook Kasper kreeg daar het schermen onder de knie. Maar na zijn huwelijk groeide het gezin en besloot hij van Den Haag, waar Oscar werd geboren, te verkassen naar Benthuizen, een dorpje bij Zoetermeer.
Hier groeide Oscar als oudste van vijf kinderen op. Hij leerde in de achtertuin schermen met floret, degen en sabel. Op het laatste wapen, dat zich kenmerkt door snellere aanvallen en een groter raakvlak, was hij het best. Maître Kardolus: 'Het zijn drie totaal aparte disciplines, waarvoor verschillende technieken moeten worden aangeleerd.'
Zijn grootmoeder, die hem lesgaf in Den Haag, onderkende al gauw Oscars talent voor dat wapen. Hij combineerde de kracht van zijn vader met de snelheid van zijn oma. Hij kreeg een opleiding tot laborant, maar zou na zijn schermcarrière administrateur worden, onder meer bij ING.
Oscar combineerde de kracht van zijn vader met de snelheid van zijn oma
Daarnaast hielp hij zijn vader met het opzetten van een eigen schermschool in de groeikern Zoetermeer. Vele jaren zou Oscar Kardolus boven Zaal Kardolus wonen, totdat hij later met zijn vrouw een eigen huis betrok. Een van de hoogtepunten voor hem was de zogenoemde Nederland Trofee, een internationale degenwedstrijd voor vrouwen in de Nieuwe Kerk aan het Spui.
Hij trok het zich wel aan dat de schermvereniging Kardolus in financiële problemen kwam, nadat die in tegenstelling tot andere sportvereniging in Zoetermeer de gemeentelijke subsidie verloor.