Direct naar artikelinhoud
FESTIVAL VAN DE GELIJKHEID

Wat we te zien kregen in het Gentse LiefdesNEST: een goochelaar, een cynicus en een huwelijksaanzoek

Jos en Rosa snijden het dessert aan.Beeld Sissel Steyaert

Koude dagen, warme mensen. In het kader van het Festival van de Gelijkheid bouwde Curieus een LiefdesNEST in Gent, met Zaki als ceremoniemeester. Wij zagen zelfs de grootste cynicus na afloop breed lachend huiswaarts keren.

Nog voor de avond goed en wel begon, zaten we al op onze knieën in het teken van de romantiek. Twee gekromde vingers in de voorste zaal van NEST maanden ons aan dichterbij te komen. Slanke vingers, één vrouw, één man, van achter een kartonnen bord. Dapper gingen onze armen door onbestemde holtes, en de handen schudden de onze. "Wil je dat ik jouw droomman teken?", vroeg de ene hand. "Laten we gewoon de liefde zelf op haar armen schetsen", zei de andere, wiens tekentalent de hemel werd ingeprezen door zijn collega.  Een hemelse tien minuten lang voelden we de bedreven pennen van Nina Vandeweghe en Lukas Verstraete over onze armen glijden. Stoer getatoeëerd met zwart oogpotlood, op de linkerarm een dansend hart, rechts een kus waar de passie letterlijk van afdroop, liepen we naar de huwelijksceremonie, alwaar enkele oude bekenden ongeduldig wachtten.

De goochelaar

Alleen in de donkerste tijden kan men zich een feest als dit veroorloven. Probeer het in de zomer, en het wordt een potsierlijke boel met te veel naakt vlees, en schreeuwerige liefdesverklaringen waarvan iedereen vermoedt dat ze toch slechts beperkt houdbaar zijn. Maar op een winterse zaterdagmiddag, met nog maar een uur zon te gaan - als men dat al zon kan noemen - kan een tikkeltje kitsch geen kwaad. Integendeel, we voelen de dankbaarheid van bij het begin. 

Goochelaar Janis stal ieders hart, maar slaagde er nooit in om het terug te toveren

“Ik vind het hier... écht gezellig”, hoorden we mensen met een tikje verbazing herhaaldelijk tegen mekaar zeggen. Misschien was het ook verbazend, tussen de glazen muren van de oude bibliotheek, of misschien was het net de romantiek van een oude bibliotheek, die de innerlijke vuren deed ontsteken die niet meer doofden.

Goochelaar Janis Van HeesbekeBeeld Sissel Steyaert

Op een wijnrode fauteuil in een kleine rotonde achteraan de oude bib, zaten Rosa en Jos, het enige nog overblijvende koppel uit het Vier-programma Hotel Römantiek. Alsof ze niet in de echte wereld aanwezig waren maar waarlijk in een hogere hemel verkeerden, krulden hun mondhoeken permanent naar de lucht, of naar de gekleurde glasramen in de geïmproviseerde kapel. 

De vlotheid van de ceremoniemeester verbleekte bij het kunnen van de besnorde goochelaar die meermaals alle hartenkaarten uit het kaartspel toverde, en een keer of twee een wortel en een spruit. Onder begeleiding van Renaud Ghilbert - beter bekend als de violist van Absynthe Minded - was hij zonder twijfel het minst kitscherige onderdeel van de hele avond. Goochelaar Janis stal ieders hart, maar slaagde er nooit in om het terug te toveren.

De cynici

Na een feestdis van humus en auberginekaviaar, werden we verzocht de bovenste verdieping op te zoeken voor het echte feest. Bekenden vielen elkaar in de armen, onbekenden zochten toenadering en twee zielen op de verst verwijderde bank durfden een gesprek aan over de onzin van verbinding en de hysterie van liefde in vele verschijningen. Zelfs zij waren welkom, al kregen ze geen gelijk.

De 'slowfuif' met ZakiBeeld Sissel Steyaert

In het midden van de concertruimte stond een bruine houten vleugelpiano. Een Gentse acteur beet zijn kleine telg liefdevol in het achterwerk terwijl het spartelde op het instrument, de vriendin van een ander Gents acteur lacht het goedkeurend toe. Een heel klein speelgoedtreintje prijkt boven de toetsen terwijl de eerste romantici hun favoriete liefdeslied inzetten -'Endless Love'. 

Onder andere Noémie Wolfs, Zimmerman en sopraan Annelies Van Hijfte toonden hun gevoeligste kant. Organisatrices Marijke en Charlotte keken trots toe - Charlotte beleefde haar laatste avond bij de organisatie, wat voor nog een extra emotionele laag zorgde. Na een paar hoogtes en af en toe een paar net-niet-hoog-genoegs, stapten Wietse Tanghe en Anemone Valcke het podium op - hij, verwilderde blonde adonis, zij, naturel met strak velours bodysuit op een papa-jeans en Reeboks met sportsokken. 

Exen van exen vielen elkaar in de armen, rivales sloten een vredespact, de ogen van de aanwezige koppeltjes blonken als sardientjes

Normaal stond Anemone er met Charlotte Adigery, een zangeres met een fantastische stem. Maar Charlotte zei af, en Wietse kwam. Met een zelfgemaakt lied, en blies iedereen van zijn sokken en panty's. De twee vooraan werpen tijdens het spelen geen blik naar elkaar, en het is misschien het enige nummer dat over verlies in plaats van over verbintenis gaat. Want: ook dát is de liefde. En zelfs de monden van de twee cynici op de bank vielen open om niet meer dicht te gaan. 

Het aanzoek

Toen Zaki eigenlijk de dansvloer wou openen, kaapte Jos de microfoon. Hij gaat op de knieën voor zijn Rosa, en neen, dat stond deze avond niet gepland. Organisatrice Charlotte: "Jos kwam het mij een half uur op voorhand zeggen, en blèten dat ik deed!" Voor één keer geen 'Love Will Tear Us Apart' in de playlist. Wie had gedacht om zijn grapjurk aan te doen en de liefde anno 2017 te komen uitlachen, was eraan voor de moeite. Exen van exen vielen elkaar in de armen, rivales sloten een vredespact, de ogen van de aanwezige koppeltjes blonken als sardientjes. 

Zelfs de cynicus kreeg een gratis kerstboom mee naar huis. Een heuse Nordmann, gratis en voor niks. De lichtjes moest hij daar laten, maar dat vond hij niet erg: ook cynici hebben stiekem kerstlampjes in huis voor de allerdonkerste dagen.