Anderlecht speelt eindelijk herkenbaar voetbal in Genk
Iedereen weet wat hij moet doen, op (bijna) elke plek staat de ideale pion. In Genk was het een herkenbaar Anderlecht dat won. Op cruisecontrol weliswaar: het valt niet stil, maar flitsen doet het ook niet.
De formatie zal niet meer wijzigen, de 3-4-3 werkt voor deze kern. De namen zullen niet meer drastisch veranderen, er is simpelweg niemand anders voorhanden. De filosofie blijft dezelfde: "Nu hebben we wel balbezit." Het Anderlecht van in de Luminus Arena, dat is het Anderlecht voor de rest van het seizoen.
Is paars-wit een niet te stoppen machine? Neen, verre van zelfs. Maar het is wel herkenbaar. Dat was Anderlecht onder René Weiler ook, in negatieve zin, maar nu is het als een compliment bedoeld. "Het was goed", knikte ook coach Hein Vanhaezebrouck.
Gedrilde looplijnen
RSCA anno 2018 begint eindelijk de ploeg te worden waarmee Vanhaezebrouck geassocieerd wil worden. Een team dat voetbalt vanuit balbezit, met gedrilde looplijnen en passpatronen. En duidelijke opdrachten. Er is niemand die foliekes aandurft. Dat is misschien nog het grootste verschil met 2017. Toen was er altijd wel iemand die spartelde aan Vanhaezebroucks ketting. Niet het minst Henry Onyekuru op links. Dan liever 'saaie' Kenny Saief voor Vanhaezebrouck. "Hij was uitstekend", vond de Anderlecht-coach. "Maar dat verrast me niet. Ik wist dat hij dit kon. Anderen zullen profiteren van zijn werk."
Dankzij de komst van Saief heeft Vanhaezebrouck stilaan op elke positie een trouwe soldaat. Hij weet dat ze weleens slecht kunnen zijn, maar dat ze dan tenminste geen kamikazepiloten worden. Zijn ze wel op dreef, dan blijven de Hanni's van deze wereld meerwaardepionnen voor de Jupiler Pro League. Dat bleek gisteren. Sofiane Hanni was prima, net als Kenny Saief en Adrien Trebel.
'De mannen hebben geknokt voor elkaar. Voor Nieuwjaar was dat vaak veel minder het geval'
Drie uitblinkers en acht onzichtbaren in een herkenbare structuur: in België is het vaak voldoende om een match te winnen. Zelfs een topper op Racing Genk.
"Ook op stage zijn we tegen FC Utrecht (3-4-verlies) en Heerenveen (0-0) twee keer dominant geweest", benadrukte Vanhaezebrouck. "Nu lukte dat eveneens. Als je ziet vanwaar we komen, dan kun je enkel vaststellen dat we stappen zetten. Niet alleen voetballend, maar ook qua teamprestatie. De mannen hebben geknokt voor elkaar. Voor Nieuwjaar was dat vaak veel minder het geval."
Maar een perfecte wedstrijd? Neen, dat was het nu ook weer niet. Het blijft stuitend om zien hoe Anderlecht kans na kans mist. Of erger nog: nalaat om tot potentiële mogelijkheden te komen. Zó vaak de foute keuzes, zeg.
"We ontbraken efficiëntie", zuchtte Vanhaezebrouck. "Defensief bij de momenten, maar vooral offensief. Als je tegen tien man komt, moet je meer doen met de ruimte die komt. Dat was een minpunt."
Ganvoula onvoldoende
Het helpt natuurlijk niet als je met Sylvère Ganvoula in de spits staat. Te min voor KV Mechelen - "Hij zat er naast jullie, op de perstribune", grapte Hein Vanhaezebrouck -, maar nu plots wel de diepe man bij Anderlecht. "In La Manga was hij goed, nu heeft hij hard gewerkt", zei de coach. "Geef Sylvère wat tijd. Bij KV Mechelen mocht hij amper meespelen, hij komt van ver. Hoe ik zijn partij zou beoordelen? Hij was verdienstelijk."
'Geef Sylvère wat tijd. Bij KV Mechelen mocht hij amper meespelen, hij komt van ver'
Het is een woord dat niet bij Royal Sporting Club Anderlecht past. Er moet voorin versterking bij, toch? "We zullen zien", haalde Vanhaezebrouck de schouders op. "Op 31 januari zal ik meer weten. Maar we zijn er hoe dan ook elke dag mee bezig."
Komt die aanwinst niet, dan is het hopen dat het zandkasteel geen tik krijgt. "Ik kan niet voorspellen hoe we op een tegenslag zullen reageren. Ik kan het écht niet."
Gelukkig voor de landskampioen zijn er in België niet zoveel teams in staat om een herkenbaar Anderlecht, dat een steeds beter blok vormt, te ontwrichten. Maar als paars-wit dan zelf wil winnen, heeft het wel minstens drie uitblinkers nodig.