Sommigen staan perplex wanneer ze horen dat ze een medaille gewonnen hebben. Zoals de Ninoofse Alice Mae die spontaan haar handen voor haar mond hield. Anderen barsten in tranen uit. Zoals de Brusselse Uwase, die geen woord meer kon uitbrengen nadat ze haar naam door de microfoon had horen schellen. Nog anderen gaan gewoon tegen de grond. Kaat Van Stralen uit Aarschot slaakte een gilletje, struikelde stomverbaasd en ging neer op het podium van de Beursschouwburg. Daar werd de jaarlijkse muziekprijs van Studio Brussel voor de dertiende keer uitgereikt. Voor het eerst ging de prijs drie keer naar een vrouw.

“Dat raakt me echt”, reageerde Kaat Van Stralen op de radiozender. Met het punky ‘Stop met wenen’ had ze een feministisch visitekaartje afgeleverd aan de luisteraars van Studio Brussel. En dat werd gesmaakt. De luisteraars verkozen Van Stralen en haar driekoppige (mannelijke) band uit een selectie van negen finalisten. De vakjury, wiens stem voor 25 procent doorweegt, looft de energie waarmee ze hun boodschap op het podium overbrengen. Dat ze dat doen in onze eigen taal en met schurende gitaren, past dan weer in een evolutie die al een tijdje gaande is. Zo verkiest ook de meest recente winnaar van Humo’s Rock Rally, Maria Iskariot, de taal van Elsschot en co. Kaat Van Stralen voegt daar ook nog een voorliefde voor kleinkunst en spoken word aan toe.

De 25-jarige Alice Mae houdt het dan weer op de taal van Shakespeare, maar ook zij roept haar tranen een halt toe. “There are better ways to cry”, zingt ze in ‘Better ways’. Dat nummer verraadt dat de Ninoofse een oor heeft voor catchy hooks (en dat ze Anouk tot een van haar idolen rekent). Ze beschikt gelukkig ook over een stem die dat soort radiovriendelijke poprock met gemak naar een hoger niveau tilt. Dat is ook de concertzalen niet ontgaan. Vrijdagavond staat ze al in het voorprogramma van Milo Meskens in de Roma, in Antwerpen.

Het is een trend die zich ook vorig jaar al aftekende: de finalisten van De Nieuwe Lichting hebben meestal al een bescheiden parcours afgelegd. Dat is ook zo voor de derde winnares, Uwase. Donderdag stelde ze haar nieuwe EP nog voor in de AB Club, de kleine zaal van de Ancienne Belgique. Voor die EP schakelde ze overigens de hulp in van producer Jasper Segers, de rechterhand van Sylvie Kreusch, die deze week drie MIA’s won. Voor het winnende lied ‘Pedestal’ ving ze het lieflijke, onbevangen gevoel van een nieuwe verliefdheid in zonnige indiepop. Wie er de tekst op napluist, ontwaart ook al de eerste barsten. Het zou zomaar eens op de soundtrack van Netflixreeks Heartstopper kunnen belanden.

Lees ook

Lees ook

De Nieuwe Lichting is niet langer de eerste stap: finalisten zijn geen nobele onbekenden 

Ook opvallend: de grootste streaminghit levert nog geen winnaar op. In dat geval had de Franstalige Dracoboy dit jaar in de prijzen moeten vallen. Zijn ‘Fusée’ werd met 47.000 streams veruit het meest afgespeeld op Spotify. Net als finalisten Androidz, Arend Delabie, Birame, Junkyardpool en Salvia bleef hij met lege handen achter.

De drie winnaars worden beloond met airplay op Studio Brussel, de cover van het tijdschrift Knack Focus en professioneel advies van Vi.be, het steunpunt voor muzikanten. Dat geeft de muzikanten een forse duw in de rug, maar het is geen garantie op een muzikale doorbraak. Vorig jaar vielen Bwana, Yesnomaybe en Ise in de prijzen. Voorlopig is het vooral Ise die met de aandacht gaat lopen. Eerder werd dankzij de wedstrijd ook al het talent van Tamino, The Haunted Youth, Bluai en Portland opgemerkt. De eerste editie werd dan weer gewonnen door Soldier’s Heart, met een toen nog volstrekt onbekende Sylvie Kreusch en Jasper Segers.