Hoe dat kan? Omdat een film nu eenmaal niet chronologisch wordt ­opgenomen. Eerst werd in het huisje in de Gentse sociale woonwijk Malem een slotscène gedraaid waarin de ­familie zich opmaakt om naar de uitvaart te vertrekken. Daarna werd evenwel ook nog een beginscène in­geblikt waarin Cathy, het personage van Neuville, nog springlevend is en het aan de stok heeft met haar schoonbroer, Gilles De Schryver.

“All of Us gaat over een disfunctionele familie die pas begint te functioneren door de ziekte van de moeder. Kijk, naarmate je ouder wordt, ga je steeds vaker naar begrafenissen. Daarover ben ik beginnen nadenken. Ik stelde me de vraag: hoe kun je daarmee tegelijk lachen en schreien in een film? Hoe gaan mensen daarmee om? Het antwoord waar ik op uitkwam, is dat we daar met z’n allen níét mee om kunnen. We zijn allemaal prutsers. Er bestaat geen handleiding om met leven en dood om te gaan. Elk doet het op zijn manier.”

Disfunctionele familie

In het verhaal van Wallyn komen terminale patiënten in een zelfhulpgroep terecht en dat was voor de ­scenarist-regisseur “de ideale plaats om diverse mensen te tonen die elk op hun manier omgaan met slecht nieuws, met dood en sterfelijkheid. Ik laat die groep leiden door iemand die daar iets te weinig ervaring mee heeft. Zo schep ik opnieuw een disfunctionele familie waar iedereen op de meest open en brutale manier met elkaar praat.”

Ook Joke Devynck maakt deel uit van de praatgroep en zij liet zich voor haar rol kaalscheren. “Dat heb ík haar niet gevraagd”, aldus Wallyn. “Ze stelde het zelf voor. Ze vond het bij haar personage horen. De kale Joke wordt trouwens een serieuze meerwaarde voor de film. Het geeft haar personage een opvallend emotionele impact en bovendien is Joke zonder haar een mooie verschijning.”