In 2014 werden Mahmud en Ayyub Ferreira, intussen 11 en 7 jaar oud, een dag na derde verjaardag van Ayyub ontvoerd door hun vader. Hij was geradicaliseerd en nam hen mee vanuit Trinidad mee naar Syrië, waar hij zich aansloot bij terreurgroep Islamitische Staat (ISIS). Ze woonden jarenlang in het kalifaat, waar Abebe Oboi Ferreira een nieuwe relatie begon met een Belgische ISIS-weduwe.

Toen Ferreira voor zijn leven begon te vrezen door de belegering van ISIS in Syrië, stuurde hij de Belgische vrouw met zijn twee kinderen vanuit Raqqa naar Turkije om te overleven. Tot aan de grens geraken met de twee zwarte kinderen bleek een te moeilijke opgave voor de vrouw, dus liet ze de twee kinderen er achter langs de kant van de weg.

Getraumatiseerd

Daar werden ze aangetroffen door Koerdisch-Arabische strijders, die hen een verblijfplaats gaven in Camp Roj bij de families van dode of gevangengenomen strijders. De kinderen waren zo getraumatiseerd door wat ze meegemaakt hadden dat ze zich de naam van hun biologische moeder niet konden herinneren. Ze hadden gelukkig nog wat oude foto’s van haar bij zich, waardoor de vrouw toch geïdentificeerd konden worden als Felicia Perkins-Ferreira. Zij had de voorbije jaren amper nog nieuws gekregen van haar kinderen.

(lees verder onder de foto)

De vader van de jongens zou gestorven zijn in de strijd, de Belgische stiefmoeder zit vast in een Koerdisch kamp.

Roger Waters

Clive Stafford Smith, directeur van de internationale ngo Reprieve, hoorde het verhaal van de jongens en stapte naar zijn goede vriend Roger Waters met het idee om de jongens na maanden in het kamp met zijn privéjet te herenigen met hun biologische moeder. De frontman van Pink Floyd stemde meteen toe en regelde met de overheid van Trinidad en Tobago dat de jongens nieuwe paspoorten kregen.

“Clive en ik zullen al het werk doen, ik zal hun vluchten betalen, maar Trinidad moet ons reisdocumenten geven zodat ze terug naar huis kunnen. Het is deprimerend om op deze pagina’s te lezen dat de overheid schijnbaar niets geeft om die twee kinderen”, schreef hij vorige maand in een brief naar een lokale krant.

Emotionele reünie

Waters vloog de moeder, die Trinidad nog nooit verlaten had, naar de Iraakse grens met Syrië. Stafford Smith nam haar over de grens mee naar haar kinderen. Ze huilden allemaal tijdens de reünie en knuffelden elkaar haast plat. De moeder veegde de gezichten van haar kinderen af met babydoekjes en deed hen de nieuwe kleertjes aan die ze had meegenomen.

Op de terugweg terug naar de Iraakse grens sliepen Ayyub en Mahmud op de schoot van moeder. Zij sliep ook, zegt ze in The Guardian. “Het was de eerste keer in vier jaar dat ik goed geslapen heb. Gescheiden worden van mijn kinderen had me echt getraumatiseerd. Soms at ik dagenlang niet, omdat ik dacht dat zij dat waarschijnlijk ook niet konden.”

Zwitserland

Waters stond de zoontjes en hun moeder op te wachten en viel rond 1 uur ’s nachts in hun armen. De emotionele zanger bezorgde hen een suite in een hotel, waar ze konden slapen tot ze de volgende ochtend door Waters zelf naar Zwitserland gevlogen zouden worden.

Vanuit Zürisch werden ze dinsdag naar Londen gevlogen. Daar krijgen de jongens eerst ondersteuning om hun ervaringen een plaats te kunnen geven.

“Ik ben enorm dankbaar en ik wil hen allemaal nog eens zien om hun allemaal te kunnen knuffelen”, zei de moeder over de mensen die haar geholpen hadden.

Voetballer worden

“We gaan er alles aan doen om die jongens een productief en goed leven te geven”, zei Stafford Smith nog. Ayyub droomt ervan om profvoetballer te worden, Mahmud droomt ervan om carrière te maken in de cricketsport.

In de kampen van de Koerdisch-Arabische strijders zitten naar verluidt nog meer dan 1.200 kinderen en 500 vrouwen. Er is nog maar met een handvol landen een akkoord om mensen vanuit die gebieden terug te sturen.