Ellen Van Loy stoof het beste weg maar werd snel weer voorbijgestoken door Maud Kaptheijns. Ellen Noble volgde met in haar wiel onder andere Sophie de Boer en Marianne Vos. Wereldkampioene Sanne Cant had haar start ietwat gemist. Voor Marianne Vos en thuisrijdster Ellen Noble ging het allemaal te traag. Het duo versnelde en sloeg meteen een ruime kloof op de rest van het pak. Achter het tweetal sloegen Katerina Nash en Evie Richards de handen in elkaar. Katherine Compton volgde afgescheiden als vijfde voor een groepje met onder andere Sophie de Boer, Loes Sels en Ellen Van Loy. Wereldkampioene Sanne Cant reed op een twaalfde plaats.

Net voor halfkoers sloeg Ellen Noble aan de balken overkop en hield zo ook Marianne Vos een tijdlang op. Katerina Nash, Evie Richards en Katherine Compton naderden zo heel snel op de twee leidsters. Ellen Van Loy was ondertussen opgeklommen tot de zesde positie met Loes Sels in haar wiel. Vos en Noble bleven het tempo uitermate hoog houden zodat de drie achtervolgsters kraakten en meteen wisten dat zij strijd zouden leveren voor de derde plaats. Compton maakte een foutje, sloeg tegen de grond en moest lijdzaam toezien hoe Richards en Nash van haar weg reden.

In de slotronde probeerde Noble zich te ontdoen van Vos op een loopstrook maar de Nederlandse vocht terug. Achter dit duo was Nash gaan aanvallen in jacht op de laatste podiumplaats. Marianne Vos zette zich op een technische strook op kop en demarreerde weg van Ellen Noble. De Nederlandse haalde het dan ook licht afgescheiden. De derde plaats van Nash kwam niet meer in gevaar.

Vos: “Mentale opsteker”

Marianne Vos zette meteen haar stempel in het Amerikaanse Waterloo. De Nederlandse leverde een verbeten strijd met thuisrijdster Ellen Noble voor de oppergaai. De Amerikaanse kraakte in de laatste meters van de wedstrijd en zo kon Vos na haar moordende tempoversnelling uitgebreid het zegegebaar maken.

“Het is een droomscenario om zo, met een overwinning, aan het seizoen te beginnen. Ik wist eigenlijk niet hoe goed of slecht ik zou zijn voor de aanvang van deze wedstrijd. Ik kon meteen goed opschuiven maar merkte dat Ellen Noble echt wel heel sterk was”, begon Marianne Vos. “Noble legde mij en de rest van het deelnemersvelde een heel hoog tempo op. Ik had het soms moeilijk om dat te volgen.”

“Deze cross werd wel gereden op een parcours dat me lag. Het was buigen maar niet barsten. Ik wou zeker bij Noble blijven en zo vol voor de zege gaan. Het was behoorlijk warm vandaag en dat kostte wel een pak energie. Ik kon het verschil maken op een technische strook met een afdaling en wat bochten met draaien en keren. Na de brug had ik een paar meter voorsprong en dan was het duidelijk dat ik het zou halen. Dit is alvast een mentale opsteker voor wat komt in Iowa City volgende zaterdag”, lachte Marianne Vos.

Sanne Cant: “Ik laat mijn hoofd niet hangen”

Een tiende plaats, meer zat er niet in voor Sanne Cant in het Amerikaanse Waterloo. De wereldkampioene kende pech in de eerste ronde en tikte het wiel van Maud Kaptheijns aan. Ze moest zo even voet aan grond zetten en zakte te veel plaatsen terug om nog mee te strijden voor de zege.

“Mijn start was niet zo slecht maar dan was er dat akkefietje met Maud Kaptheijns toen ik haar achterwiel aantikte. Ik sloeg zo uit mijn klikpedaal en verloor een pak plaatsen. Ik was meteen ook de kop van de koers kwijt en kwam er al snel niet meer te pas”, verduidelijkte Sanne Cant. “Vooraan bleven ze er de pees opleggen en het tempo lag te hoog om naar de leidsters te rijden. Ik had niet het supergevoel van vorig jaar. Het is seizoen is nog maar pas begonnen. Nu al het hoofd laten hangen omdat ik wat pech kende is maar al te gek. Er zijn nog een pak wedstrijden te rijden voor de wereldbeker. Er is dus nog niets verloren in dat klassement. Trouwens het is niet de eerste keer dat ik in Ameriak een minder resultaat behaal. Zaterdag is er echter al een nieuwe wedstrijd”, meldde Sanne Cant.