Lonneke Sloëtjes sloeg ouderwets haar punten binnen, zelfs na haar derde knie-operatie

De ploeg van bondscoach Jamie Morrison is als nummer vier van de Olympische Spelen aan zijn stand verplicht om zich te plaatsen voor het WK en doorstond woensdag de test tegen de Belgen met verve. Een overwinning op Bulgarije, de nummer twee in de poule, lijkt niet nodig te zijn. De beste twee van zes team plaatsen zich voor het WK.

Zichtbaar was het chagrijn van de eerdere mislukte kwalificatie in Azerbeidzjan weggespoeld in het uitpuilende Topsportcentrum. Diagonaalspeelster Lonneke Slöetjes en hoofdblokkeerder Robin de Kruijff zetten de gashendel open, en hup, daar ging Nederland.

Slöetjes twijfelde in eerste instantie of ze wel een basisplaats kreeg van haar coach Morrison. Was een volle trainingsweek niet te mager? Was ze wel op haar oude niveau na haar knie-ingreep? Het antwoord moet bevestigend zijn geweest. Ze sloeg ouderwets haar punten binnen, zoals dat mag worden verwacht van een diagonaal van haar kaliber.

Iedere ochtend stapt Slöetjes met haar teamgenoot Anne Buijs op de racefiets voor een ritje door hartje Rotterdam. Vanaf Hotel New York - het onderkomen van de volleybalsters - banen ze zich over de brede fietspaden een weg door het werkvolk. Onlangs reden ze langs de Markthal, het imposante winkelcentrum en de lokale trekpleister. 'Zo zie je nog eens wat', lacht ze.

Fietsen is het devies nadat Slöetjes eind juni een kijkoperatie onderging aan haar overbelaste linkerknie, haar fysieke achilleshiel. De tochtjes op de fiets houden het gewricht soepel, maar ze vraagt zich hardop af voor hoe lang. De slopende volleybalsport zonder zijn noemenswaardige tussenpauzes heeft zijn weerslag op het lichaam van Slöetjes. Het was de derde keer dat ze operatief behandeld moest worden aan haar linkerknie. Ze is 26 jaar.

'Het was een apk'tje van mijn knie', zegt ze nuchter. 'Er zat wat kraakbeen in de weg, ze hebben wat gruis weggehaald. Het maakte het strekken bij een sprong moeilijk. Overbelasting? Een knie met dit soort kraakbeenschade zal altijd wat problemen opleveren in de toekomst.'

Ze heeft er mee leren leven, wil ze eigenlijk zeggen. Of ze ooit overwoog om bij haar Turkse club Vakifbank of het bij nationale team een wedstrijd aan zich voorbij te laten gaan? 'Die vraag stellen heel veel andere mensen aan mij, maar die vraag stel ik mezelf niet. Ik heb in het seizoen al zo veel mogelijk rust gekregen. Het probleem is dat ik alles wil doen.'

'Als ik vorig jaar rust kreeg bij het nationale team, stond ik niet in Rio. Als ik niet alles met de club had gespeeld, kreeg ik geen contract voor komend seizoen. Er stonden veel belangen op het spel. Als topsporter denk je de grens te kunnen verleggen. Je gaat door.' En ze lag in haar vrije uurtjes heus wel languit op de bank.

Door haar knieleed kon ze maar spaarzaam worden ingezet op het eerste WK-kwalificatietoernooi in Azerbeidzjan, waar Nederland zich blameerde door in de beslissende partij met 3-0 klop te krijgen van het gastland en in eigen huis een omweg nodig heeft om zich te plaatsen voor het WK in 2018 in Japan. 'Het was geen optie om erdoorheen te gaan. Straks had ik door de vochtophoping geen controle over mijn knie en scheurde ik mijn kruisband. Ik liep op een koordje, een dun koordje. Ik wilde niet over de grens gaan.'

Het moment waarop de kijkoperatie plaatsvond was zorgvuldig uitgekozen: vlak na het clubseizoen, ruim voor het EK volgende maand in Azerbeidzjan en Georgië. Terwijl haar teamgenoten zich richtten op de Grand Prix in het Omnisport bracht Slöetjes een bezoek aan de fysiotherapeut voor hersteloefeningen. Thuis bond ze drie tot vier keer op een dag een koelapparaat om haar knie, louter om de kans op complicaties te verkleinen. Ook nu, in het spelershotel, is het apparaat haar beste vriend.

Slöetjes, op de Spelen in Rio door volleybalbond FIVB uitgeroepen tot de beste diagonaal van het toernooi, kwam tot nieuwe inzichten gedurende haar acht weken lange revalidatie. 'Ik besefte dat het goed is dat ik het spelletje beoefen, want ik miste het enorm. Er zijn soms momenten in het drukke schema dat het allemaal te druk wordt en het niet zo leuk meer is.' Na afloop van de interland tegen België dacht ze daar niet aan. Ze zette vol enthousiasme haar paraafje bij de tientallen fans.