Muzikant hangt na 73 jaar in fanfare tuba aan de haak: “Op café kon ik mensen uren laten dansen op mijn muziek”

De Sint-Jansvrienden horen bij de beste fanfares van het land en spelen nog steeds in de ‘superieure afdeling’. Vanaf nu zullen ze het zonder Don Mols moeten stellen. De man speelde 73 jaar bij de fanfare, was 43 jaar bestuurslid, waaronder 12 jaar schatbewaarder en 28 jaar voorzitter. “De fanfare is altijd mijn leven geweest. Ik ben bij de Sint-Jansvrienden begonnen en ben er altijd blijven spelen. Ik hield zo veel van muziek dat ik ook lang actief ben geweest bij onder andere de fanfares van Itegem, Hallaar en Zoerle-Parwijs. Sommige weken moest ik elke dag spelen. Ik kon er niet genoeg van krijgen”, vertelt de muzikaal getalenteerde boerenzoon.

Hij speelde achtereenvolgens bariton, trombone en de laatste jaren tuba. “Ik vond het ook altijd fantastisch om op café mijn instrument boven te halen. Dan werd ik een showman die de mensen uren kon laten dansen en bezighouden met mijn muziek. Iedereen bleef zitten tot ik stopte”, lacht de gepensioneerde chauffeur van Fort Itegem.

Zo hield Don het 73 jaar vol. Tot afgelopen weekend, toen hij meespeelde in zijn laatste concert in cultuurcentrum Zwaneberg. Hij werd getrakteerd op een wel­gemeend applaus van de hele zaal, een grote dankjewel voor al die jaren. “Zenuwachtig was ik niet, daarvoor doe ik dit al te lang en ben ik al te oud. Maar die laatste noot spelen voelde heel raar. Ik ga het zeker missen. Maar mijn tijd was stilaan gekomen. Ik ontbreek twee tanden en dat maakt het spelen moeilijker. We beginnen ook met een nieuwe dirigent en ik had op mijn leeftijd ook geen zin meer om mij nog eens aan iemand nieuw aan te passen. Daarom was dit het ideale moment om te stoppen.”

Ideale vrijwilliger

Voorzitter Luc Van De Sande zegt dat Don een uitzonderlijk lid is. “Ten eerste omdat hij met zijn onbaatzuchtige inzet het toonbeeld van de ideale vrijwilliger is. In de jaren zestig ging hij bijvoorbeeld van deur tot deur om mensen geld te vragen om instrumenten te kopen. Hij deed dat zo gewiekst dat er meer dan geld genoeg was om ook in andere dingen te investeren”, zegt de huidige voorzitter.

“Ten tweede is hij een uitzonderlijk lid omdat hij nog steeds op zijn 87ste bij ons op hoog niveau meespeelde. Tachtigplussers ontberen meestal die krachtige ademhaling en het soepele vingerwerk. Don deed dat nog heel goed. Dat zie je bijna nooit”, beseft Luc.

Don kan alleszins op een rijk­gevulde carrière op hoog niveau terugblikken. “Ik heb veel wedstrijden meegedaan met de Sint-Jansvrienden. We hebben vaak goed gescoord, Belgische titels gehaald en ik heb tien keer meegespeeld op het wereldconcours in Kerkrade. Ik denk dat ik er dus wel het maximum heb uitgehaald.”

Thuis spelen

Ook nu zullen ze Don nog blijven zien in het fanfaregebouw in de Dalstraat. “Ik was altijd de man die als eerste aankwam bij elke repetitie, de deur opendeed en de pupiters klaarzette. Ik deed dat graag en dat zal ik blijven doen. Ik word nu een helper achter de schermen. Of ik dan nooit nog muziek zal spelen? Ik hou mijn instrument nog even bij, dan kan ik thuis nog af en toe spelen. Maar op de repetities doe ik niet meer mee. Ooit moet iedereen stoppen. Dit is mijn moment.”